Overlijden

honden encyclopedie > Overlijden

door Sjoerd

Overlijden

 Helaas krijgt elke hondeneigenaar er vroeg of laat mee te maken; Het overlijden van uw hond. Het overlijden van uw hond is vaak een emotionele gebeurtenis. Allerlei vragen komen bij u op. Wat moeten we doen, hoe vertel ik het de kinderen?
 
 
Hieronder willen wij u enkele mogelijkheden voorhouden over de keuzes na het overlijden, en vertellen wat er met uw dier gaat gebeuren bij elke mogelijkheid.
 
De hond achterlaten bij de dierenarts.
U kan uw hond achterlaten bij de dierenarts. Deze zal het dier bewaren (in een vriezer) tot het dier naar het crematorium wordt gebracht. De hond wordt samen met vele andere dieren gecremeerd, de as wordt uitgestrooid over een veldje. Aan deze methode zijn geen kosten verbonden.
 
De hond begraven in uw eigen tuin.
In Nederland is het begraven van de hond in uw  eigen tuin toegestaan, zo lang u dit maar op minimaal 75cm diepte doet. In Belgie is het in sommige gemeentes wel toegestaan, en in andere gemeentes niet. Het is dus verstandig uw plaatselijke regelement op te vragen bij de politie.
Bij het begraven van de hond in eigen tuin, moet u bedenken of u nog lang op die locatie zal blijven wonen. Aan deze methode zijn geen kosten verbonden.
 
Begraven op een dierenbegraafplaats.
In Nederland zijn er op diverse locaties dierenbegraafplaatsen. In Belgie zijn er maar twee. Het laten begraven van uw huisdier kan u troost en rust bieden; U zorgt ook tijdens zijn laatste reis goed voor uw hond. De hond krijgt een grafje voor zichzelf. U kan een steentje laten plaatsen, of zelf iets maken wat op het graf komt te staan. Uit onderzoek blijkt dat 90% van de begraven huisdieren binnen drie jaar weer worden opgegraven. Waarschijnlijk is dit om twee redenen: De grafhuur per jaar (kosten), en de rust die men na de periode van rouw heeft gekregen. Dieren waarvan het graf wordt "verwijderd", worden gecremeerd zoals beschreven in stap "De hond achterlaten bij de dierenarts". De kosten voor het begraven liggen tussen de 70 euro en 150 euro voor het eerste jaar. Daarna betaald u elk jaar grafhuur, tussen de 25 en 75 euro.
 
Crematie.
U heeft ook de keus om uw dier solitair te laten cremeren. Dit is de meest gekozen optie. U heeft alle keuzes die u bij de crematie van een mens ook heeft; Uitstrooien laten strooien van de as, de as zelf uitstrooien op de hond zijn/haar favoriete plek, of de as in een (door u gekozen) urn mee naar huis nemen. De kosten verschillen per crematorium en grootte van de hond; Tussen de 50 en 200 euro.
 
 
 

Voor veel kinderen zijn huisdieren heel belangrijk. Onderzoek toont aan dat 80% van de kinderen met hun problemen naar hun huisdier toegaan. Het zijn hun maatjes, vriendjes waar ze lief en leed meedelen, die ze kunnen knuffelen als ze behoefte hebben aan warmte en geborgenheid. Dieren bieden een “luisterend oor”. Bovendien veroordelen ze je niet. Daarom is de dood van een huisdier dan ook voor de meeste kinderen een verdrietige gebeurtenis. Zeker als uw kind een sterke band met het dier heeft, dan kan het niet anders dan dat er een rouwproces plaatsvindt op het moment dat het dier overlijdt.

Vaak is de dood van een huisdier de eerste keer dat een kind met de dood te maken krijgt. Hoe ermee wordt omgegaan is vaak bepalend hoe kinderen in hun latere leven met de dood omgaan. De ouders en familie, de mensen in de dierenartsenpraktijk en de leerkrachten op school spelen hier allemaal hun rol in.

Uw kind kan het verdriet om het verlies van zijn/haar huisdier sneller verwerken als er iets met het verdriet gedaan wordt. Het allerbelangrijkste daarbij is openheid. Als u uw kind op een voor hem/haar begrijpelijke manier uitlegt wat er aan de hand is, gaat het er veel beter mee om dan de meeste volwassenen. Voor kinderen hoort de dood bij het leven. Uw kind moet begrijpen dat het verdrietig mag zijn en mag huilen. Op deze manier verwerkt het zijn/haar verdriet veel beter. Door er samen met uw kind over te praten, er samen een boek over lezen of uw kind een tekening of een plakboek te laten maken, helpt u uw kind bij het verwerken van het verdriet. Maar er zijn nog talloze andere manieren om dit vorm te geven; kijkt u wat het beste bij uw kind past.

Het kan zijn dat uw kind tijdens het rouwproces boos wordt, op u omdat het dier dood is gegaan of op de dierenarts omdat hij het dier niet beter heeft gemaakt. Dit is een normaal onderdeel van het rouwproces. Geef uw kind de ruimte om boos te zijn.

Tips om uw kind met zijn/haar verdriet te helpen:

Wees open en eerlijk. Afscheid nemen van een geliefd huisdier is verdrietig. Laat uw kind zijn/haar gevoelens uiten.Gebruik begrijpelijke taal. Woorden als “euthanasie”, “in laten slapen” en “een spuitje geven” werken alleen maar verwarrend. Als een dier geëuthanaseerd wordt is het beter om te spreken van “helpen met dood gaan”. Snel een ander dier nemen als vervanging van het oude dier is geen goed idee. Een dier kun je niet vervangen, ieder dier is een uniek individu. Er zijn goede en informatieve boeken over de dood van een dier verkrijgbaar. Deze boeken maken het onderwerp bespreekbaar.Doe iets met het verdriet. Maak een tekening, plakboek of een mooi verhaal. U kunt ook samen met uw kind een boom planten of een ander aandenken ter ere van het dier maken.

Als u het lastig vindt om met uw kind over de dood van uw dier te praten, dan kunt u samen een boekje lezen dat over dit thema gaat. Er zijn voor kinderen van verschillende leeftijden diverse goede boeken op de markt, bijvoorbeeld:

“Dag muisje”, Robie H. Harris; vanaf ca. 2 jaar“Dat is heel wat voor een kat”, Judith Viorst; vanaf ca. 4 jaar “Vier bevertjes en een kastanje”, Michael Dudok de Wit; vanaf ca. 4 jaar “Mathilde”, J. de Kinder; vanaf ca. 4 jaar “Kikker en het vogeltje”, Max Velthuijs; vanaf ca. 5 jaar “Derk Das blijft altijd bij ons”, Susan Varley; vanaf ca. 5 jaar “Mijn poes Mabel”, J. Wilson; vanaf ca. 8 jaar

Via het LICG kunt u het boekje “Ik mis mijn huisdier” bestellen. Het eerste deel van dit boekje beschrijft de ervaringen van de zesjarige Alex bij het verlies van zijn geliefde hond Ster. Het boekje is voorzien van veel tekeningen, zodat het ook voor jongere kinderen leuk om te bekijken is. Het is bedoeld om kinderen die hetzelfde als Alex hebben meegemaakt troost te bieden. Het tweede deel van het boekje is bedoeld voor volwassenen en is geschreven door de moeder van Alex. Hierin geeft zij zeer bruikbare tips over de manier waarop u het beste kunt omgaan met uw kind en zijn/haar verdriet.