In een hok van het asiel, gedumpt en verlaten. Je vertrouwen beschaamd en achtergelaten. Je was gestressed,angstig en een beetje in shock. Nooit wetend waarom jouw baasje je achterliet in dat hok. Trouw aan het wachten op je baasje, maanden lang. In het donker tussen blaffende honden, o wat was je bang. Je at een paar brokjes maar maakte het niet af. Waarom krijgt dat hondje op deze manier straf? Je mocht buitenspelen maar dat vond je erg eng. De meeste medewerkers vond je te streng. Ze hielden geen rekening met jouw gedrag. In hun ogen doe je dingen die je niet mag. Je snapte niet wat ze bedoelde, daardoor werd je onzeker. Ik zag jou als bange hond en niet als spelbreker. Ineengedoken op het veld keek je angstig om je heen. Je zat daar zo bang en vreselijk alleen. Als ik naar je toekwam werd je heel blij. Je veranderde in een gelukkig hondje met mij aan jouw zij. Samen naar het park en je bloeide helemaal op. Van een bang hondje naar het prinsje van de top. Helaas moest je daarna weer terug naar de kennel. Dat vond je niet leuk en daar begon het gejengel. Het deed me zeer om jou weer achter te laten. Thuis aangekomen ging ik met mijn vriendje praten. Ik vertelde over jou, en nam mijn vriend mee. In het asiel aangekomen ging hij met mijn voorstel in zee. Wij wilden je hebben dus ik ging op gesprek. Ik las je papieren door en vond geen gebrek. Een week later nam ik je mee naar huis. Je zit niet meer opgesloten in die donkere kluis. Je bent zo lief,trouw en ik heb zeker geen spijt. Allerliefste Andor, Ik wil je nooit meer kwijt! van Claudia, Andor en Deamon

Krabbels