JE BENT ER NIET MEER.............

Het klinkt voor heel veel mensen zo stom.....een hond overleden en je gaat niet naar je werk?
Ja, maar Lesley was geen gewone hond, zij was heel bijzonder en ik mis haar zo erg. Overal waar ik naar kijk, zie ik Lesley...kijk ik over de Maarlaan, dan zie ik haar aan komen lopen, kijk ik naar onze vijver, dan zie ik haar midden in het moerasgedeelte staan, kikkers zoeken, kijk ik naar mijn fiets, dan zie ik haar zitten in het fietsmandje.. zo enthousiast, kijk ik naar haar mandje, dan zie ik haar er half over heen hangen, van warmte, kijk ik opzij dan is ze er niet....
We hebben 28 april besloten om een goede dierenkliniek in Ommen te bellen en daar konden we gelijk om 11.00 uur terecht....een aanrader, wat wordt je enorm goed opgevangen. Hij heeft ons eerst zo'n half uur ondervraagd over de laatste weken van Lesley en daarna nog over haar eerste levensjaren. Hij (Rob) heeft haar meegenomen voor een röntgenfoto en een echo samen met mijn man.
Er bleek heel veel vocht in haar maagje te zitten en al rond haar hartje. Het hartje zo zei Rob was heel sterk. Hij wou direct een bloedonderzoek doen, daaruit bleek dat Lesley te weinig eiwitten vast hield. Ze moest blijven en aan een infuus, zodat hij nog een paar onderzoeken kon doen, om te kijken of ze op haar 14e nog operabel was. Om 17.00 uur heeft Rob met ons gebeld en vertelde hij dat haar nieren het niet meer aan zouden kunnen...minder dan 10% kans. Het zou beter voor haar zijn om haar te laten inslapen...wat er dan door je heen gaat...alles wordt zwart. Om 18.00 uur zijn we in de auto gestapt en richting Ommen gereden, één uur rijden, daar aangekomen hebben we Lesley opgehaald en werd ze in een apart kamertje gelegd om in te slapen. We werden alleen gelaten om afscheid te nemen..oohh die grote bruine ogen, die zeiden het is goed zo. Ik heb gejankt als een klein kind. Na zo'n kwartiertje kwam Rob binnen om nog even over Lesley te praten en gaf hij aan dat wij maar moesten zeggen wanneer we er aan toe waren.
We besloten om het direct te laten doen, het spuitje ging in de infuus en binnen 5 seconden was ze overleden....
En nu zit ik hier...iedere morgen sjouwde ze me overal achterna, naar de badkamer, weer naar de keuken, weer naar de schuur, overal waar ik was was zij ook en nu.....
Onze eerste hondje...ze is er niet meer.......diep in mijn hart weet ik dat het goed is...maar toch...

Door Mazzel op 29 juni om 21:00