het verhaal van Eras...

jarenlang heb ik altijd verwaarloosde en mishandelde honden opgevangen, opnieuw gesocialiseerd en hen weer geleerd "hond" te zijn. daarna konden ze weer herplaatst worden naar een goed huisje.

en toen kwam Eras, een grote kruising Rottweiler X Duitse Dog van al 7 jaar....mijn DA had mij gevraagd of ik daar eens naar wilde kijken, want het was een redelijk agressieve hond die niet zomaar ergens anders geplaatst kon worden. maar mijn DA twijfelde en zag iets in hem waarvan hij dacht: bij de juiste persoon zou dit misschien nog goed komen....

navraag had mij verteld (onderzoek was wel moeilijk, omdat de vorige eigenaar niet echt mee wilde werken) dat Eras als pup bij een bedrijf was gekomen om waakhond te worden. hij werd daar samen met een oudere Bouvier in een betonnen kennel gezet en moest maar leren zich te redden....de Bouvier had hem als pup meerdere malen al aangevallen, maar "daar werd ie hard van" . Eras heeft in 7 jaar tijd nooit iets anders gezien als de omheining van het bedrijf en overdag alleen maar op het betonnen hokje gezeten. nooit een huiskamer van binnen gezien, nooit andere honden dan de Bouvier en nooit andere mensen dan zijn "baas".... hij is waarschijnlijk vaker geslagen en geschopt om "hem hard te maken". had vaker de eetbak leeg (dagen lang) en moest vervuild water drinken.... dat hij nog niet dood was was voor mij en mijn DA een raadsel...

maar zoals ook ieder mens een grens heeft heeft ook iedere hond dat en op een dag knapte er iets in Eras. de "baas" had hem weer eens geslagen en toen.....draaide Eras door en beet flink van zich af! de man was behoorlijk toegetakeld en heeft Eras met een bezem van zich af weten te slaan. toen heeft hij mijn DA gebeld of die "een valse hond" ff wilde komen afmaken......(Eras had nooit eerder een DA gezien...). mijn DA is daar gekomen en zag de toestand van de honden daar. voor hem was het verhaal al snel duidelijk: die honden moesten daar zo snel mogelijk weg!

gezien de leeftijd van de Bouvier en zijn verwondingen en inmiddels echt wel verknipte gedrag was het voor hem beter hem te laten inslapen, maar in Eras zag mijn DA nog wat en belde mij dus....toen ik daar kwam zag ik een miezerig hoopje Dog, trillend door zijn hele lijf en bijtend naar alles dat in zijn buurt bewoog....mijn DA had hem wel voor de zekerheid een muilkorf omgedaan (schijnt ook een hele strijd te zijn geweest..). ik zag agressie op en top, maar vooral onzekerheid en angst (moet je even doorheen kunnen prikken hè ). ik twijfelde of ik hier nog iets goeds van zou kunnen krijgen en belde mijn oom (die echt heel erg veel verstand heeft van hondentaal en -gedrag). ook hij kwam en zei: dat zal een zware dobber worden, maar laten we het samen proberen. en zo kwam Eras bij mij in huis.....

een jaar volgde van training, training en training. een jaar volgde ook van DA bezoeken, want Eras was ook behoorlijk verwaarloosd en had vele verwondingen...toch heeft hij nooit gepiept, wel getrild.... in het begin ging mijn oom telkens mee, want Eras moest de hele wereld nog ontdekken op zijn 7-jarige leeftijd. en dat zorgde voor vele spannende momenten in mijn omgeving. als hij iets niet kende kon hij door zijn onzekerheid behoorlijk agressief uit de hoek komen. maar we gaven niet op en gingen door....na een half jaar ging ik met Eras alleen verder en we werden dikke maatjes. naar mij toe durfde hij zich bloot te geven en kwam het echte karakter naar boven: een grote lobbes zonder kwaad in de zin, die je graag een plezier deed

het eerste jaar met Eras is een heel intensief en moeilijk jaar geweest (heb zelf ook al eens mijn arm open gehad in het begin...), maar daarna ging het met sprongen vooruit en werd hij de lieveling van de buurt...hij had geleerd dat mensen niet altijd kwaad in de zin hadden en kinderen? die waren wel heel erg leuk om mee te spelen en te knuffelen. ook andere honden hoefden niet meer bang te zijn van Eras: als hij de situatie niet meer aankon, liep hij gewoon weg! uiteraard bleef ik altijd opletten, maar door de intensieve positieve training kan ik echt zeggen: Eras stond volledig onder appèl! zelfs midden in een jacht op een haas hoefde ik maar "blijf" te roepen en meneer ging zonder aarzelen kwispelend plat op de grond....

Eras was inmiddels ruim 8 jaar en een hele andere hond geworden, maar herplaatsen durfde ik hem niet omdat hij het appèl alleen van mij aannam....daarom is Eras mijn laatste opvanger geweest en tot zijn dood bij me gebleven....

het enige waar hij nooit tegen heeft gekund (dan kromp hij ineen) was tegen zwaaiende stokken in mannenhanden

alles bij elkaar kan ik alleen maar trots zijn op Eras, die ondanks zijn eerste 7 heljaren een fantastische hond bleek te zijn met een geweldig karakter

Door Jane op 26 mei om 20:39