Show Charleroi

Hey iedereen,

Zaterdag hebben voor het eerst deelgnomen aan een grotere show buiten de cockerclub. Wat staat er ons te wachten, is het uberhaupt lang wachten, zijn de honden goed getoiletteerd? Allerlei vragen spoken door ons hoofd.

Zaterdag is voor eerst in onze geschiedenis gestart op vrijdagavond. Hoe kan dat? Hoor ik jullie denken. Awel, vrijdagavond Rasta nog eens stevig borstellen, alles klaarzetten, borstels en kammen mee, niets vergeten? Nog ff alles checken en nog eens checken. Dan alles de auto in en vroeg naar bed. Hier wat liggen woelen en dan toch in slaap.

Lap! De wekker is daar al, zes uur. De honden uitlaten, ons klaar maken en een stevige kop koffie. De deelnemers mochten vanaf negen uur binnen en wij moesten slechts een goed half uur rijden maar toch om kwart voor acht vertrokken. Er moest maar iets mislopen!

Aangekomen op de parking begon het goed. Een parking met een redelijke helling, leuk om een toileteertafel met wieltjes uit te laden met nog een resem dingen. En intussen nog eens twee uitgelaten cockertje in bedwang houden. Hierop moeten we nog oefenen.

We waren dus redelijk op tijd binnen, snel naar onze ring om een goed plaatsje in te palmen. Yes, net bij de ring niemand voor ons.
Alles uitgepakt en Rasta nog ff bijkammen. Dan Zaz'ke, dat ging véél sneller want het is nog maar een baby'tje en dat vachtje ... lekkere dons.

Dan ging Kristel eventjes naar de kraamtjes die er stonden. Waar is onze portemonee?! Kristel en hondenkraamtjes, dat klikt véél te goed. Maar ja.

De tijd tikte snel verder en daar stond de keurmeester. Snel onze nummers ophalen en kijken met welk ras ze gingen beginnen. Gaat iedereen zijn voorkeur uit naar cockers? De cockers mochten beginnen en je raad het al, Zaz'ke als allereerste de ring in. De zenuwen gierden door mijn keel, hartslag véél te snel. Zaz'ke liep in de ring alsof hij niets anders gewoon was. Lekker sierlijk en dat was goed tegen mijne stres. Op de tafel ging het net wat minder. Eerste in volle glorie maar daarna wat herzetten en gaan zitten. Zaz'ke liet wel goed (zonder bijten) zijn tanden zien aan de keurder, liet zich goed betasten, ... Dan nog een rondtje lopen, kop mooi naar mij gericht. Pracht om te zien.

Uiteindelijk kreeg Zaz'ke weer de beoordeling van, yes, veel belovend. Super hé. Twee shows tweemaal veelbelovend. Goe bezig, al zeg ik hetzelf.

Wat later was Rasta aan de beurt. Net op tijd gezien dat er een foutje was. Rasta als zwartje tussen de blauwschimmels? Dat klopte niet. In de reeks van Rasta liepen we met twee. Wij als beginneling tegen een volleerde showster/fokster met als resultaat een tweede plaats met de beoordeling van zeer goed. Hiermee waren toch nog blij, want ons Rasta had de show al gestolen met haar wiebelen (kont schudden), zelfs van de vrij droge keurder kon er op dat moment een lachje af.

Nog links en recht een babbeltje en héél wat op gestoken ivm het showen van de cockertjes.

Dan was het nog een tijdje wachten tot we de bekers mochten halen, de tijd doden met een drankje en babbeltje en alles terug de auto in. Als we vertrokken moest enkel nog onze bench van Ratsa mee. Al de rest stak al in de auto. De vaste cockershowers nog eens groeten en dan met de honden, bekers en bench naar de auto. Toen we thuis kwamen, ons verhalen vertellen op den Bompie. Omkleden om naar een feestje gaat en terug weg. Druk druk druk! Maar eerst de diploma's uit de auto halen om te stoeffen. Aai, geen bench in de auto!! Heeft Kristel die mee binnen genomen? Ni gezien. Terug binnen, nergens een bench te vinden. Hier gaan onze diploma's, feestje en leuke dag. Dus vlug een telefoontje naar de inrichters van de show. Resultaat niets binnengekregen.

Zondag zat er niets anders op dan meteen terug te keren naar Charleroi om eventueel een kopie te bemachtigen van de diploma's. Op het secretariaat hadden ze gelukkig bericht gekregen dat iemand onze bench, met diploma's in, gevonden en mee naar huis genomen had. Telefoons uitgewisseld en dinsdag hadden we de diploma's in ons bezit. Oef, alles toch nog in zijn plooi gevallen. Er bestaan dan toch nog eerlijke vinders. Of hoe een leuk weekend toch slecht wordt om daarna opnieuw positief te eindigen.

Groetjes en op naar Kortrijk.
Dany

Door kristel en dany op 07 oktober om 21:39