Thuis van/voor Dolf

Tja, zo woon je in een schuur ergens op het platte land omdat je baasjes het zo nodig vonden om jou tegelijk met een kind te nemen en jij koste iets meer werk als zij dachten. Dus wat doen die baasjes dan... juist die zetten jou op internet om van jou af te komen.
Zo ben je dus in ons leven gekomen, naar lang zoeken en veel lezen hadden wij besloten om een hond te nemen en niet zomaar een hond maar een echte Mechel mijn god wat was je een bang maar lief schatje hele dagen op schoot zo wou je de dagen doorbrengen, maar ook jij moest uit en lopen aan de riem was nog niet echt een suc6 wat kon jij trekken en vervelend doen. Het eerste weekend voorzichtig geprobeerd jou los te laten en hup je hing al in het been van je vrouwtje.... oeps, toch maar niet pak der zeggen baas. ik ben nu eenmaal een mechel en dat zat er bij mij al in toen ik geboren was.

Na 2 weken je eerste cursus gevolgd met het vrouwtje wat was jij gespannen maar o wat luisterde je goed... lette goed op wat andere honden deden en zo leerde je het je jezelf heel snel aan.
Het probleem was alleen dat jij je heel snel verveelde op het veld en na 3x cursus had jij het wel gehad met de trucjes als rol af zit en high 5 en wat deed je, je ging stieren en vervelen. Thuis luisterde je al wel heel goed maar daar werd er ook iets harder opgetreden dan dat op het veld van de cursus was toegestaan.

Na je GH1 diploma waar wij wel trots op waren zijn we op zoek gegaan naar een sport dat wel bij jou zou passen. I.P.O. KNPV of toch wat anders. Na vele bezoekjes en kijkavonden toch besloten om IPO met je te gaan doen.

De eerste cursusdag was voor jou meteen een zware want zo langzamerhand was jij thuis aardig gaan uitproberen om hoger in rang te komen. Je werd genadeloos op je plaats gezet tijdens het appél lopen maar wat had je snel door dat dit geen speel kwartiertjes meer waren.
De eerste keer in jutte bijten was voor jou een feest en naar 3 x bijten vertrouwden ze jou al in de zachte mouw wat waren wij trots op je dat je het spelletje zo goed begreep en we zagen je groeien als je “gewonnen” had.

We hadden dus een leuke en geschikte cursus gevonden waar ze ook verstand hebben van Mechels en waar ze ons veel advies gaven hoe we met jouw karakter om moesten gaan. Want in de afgelopen maanden ben jij uitgegroeid naar een hele zelfverzekerde dominante hond die weet dat hij groot en sterk is.

Tijdens de 3e x dat je op cursus kwam had je het hier ook gezien en ging je weer lopen stieren, “zit” werd opgevolgd met “af” en bij “af” bleef je eigenwijs “staan” of “zitten”. Ook het naastlopen wat je de vorige 2 x zo keurig deed begon je te blaffen grommen en trekken om aan te geven dat je er totaal geen medewerking aan wou geven. Het werd een zware les voor ons beiden maar je kreeg door dat je het niet zou winnen en gaf je na een uur hard werken toch over. Sinds die dag gaat appél met sprongen vooruit en zijn wij als baasjes enorm trots op je. Het manwerk is een ander verhaal… jij wil zo graag dat je alles negeert je oren werken ineens niet meer en je probeert uit je hok te ontsnappen. Nadat we door kregen dat je zo graag wou bijten in de mouw besloten wij met de instructeur dat je ook bij manwerk onder appél moet lopen en dat het spelletje dus een stuk moeilijker voor je word/werd. We zijn nu druk bezig met het leren, vorige week was toch wel een klein dipje bij je te bespeuren, je probeerde onder het appél uit te komen door flink te gaan grommen en te happen tegen mij. Het is maar goed dat we een club hebben gevonden die ons zo goed en intensief begeleid met alle geduld van de wereld, want anders weet ik niet of wij jou wel konden houden met zoveel kinderen en familie met kinderen die veel over de vloer komen. Maar naar een flink portie robben met de baas gaf jij je weer over, en had ik weer het respect bij je afgedwongen. Ook luisterde je een stuk beter ondanks dat de mouw op het veld lag en wij er omheen moesten lopen.

Wij zijn benieuwd wat de toekomst ons brengt met zo’n hond met een enorm karakter en werkdrift. Maar 1 ding is zeker wij kunnen nu al niet meer zonder jou.

Door Bert & Gemma op 30 september om 09:41