Brams allereerste spetteravontuur.

Hier weer een nieuwe belevenis van Bram.
Afgelopen zondag, mocht ik voor het allereerst los op het strand banjeren. Oh wat was ik blij! Ik rende me rot, kringetjes om mijn bazinnetje heen. En toen was ik toch zo verbaasd dat ze me niet terugriep en ze gewoon verder liep over het strand. Dat ik d'r goed in de gaten hield. Ik banjerde door de schelpen, langs de branding en trotseerde gigantische kuilen. Maar weet je wat het allerleukste was? Dat mijn baasje zo trots was, dat ik iedere keer terug kwam als ze riep! Ineens liep mijn bazinnetje de zee in en nam een grote duik. Waar was ze nou!? In de zee!? Brr.. maar dat is eng! ..Wij Wheatens houden helemaal niet van water! Maar wacht eens, nu ben ik helemaal alleen op het strand, dalijk gebeurd er iets met mijn baasje. Hup! Daar ga ik, spetterend en onwennig trotseerde ik de branding, ik ben blij, zolang ik maar bij baasje in de buurt kan zijn. Ik zwom en ik ploeterde, richting het baasje, die vol bewondering me riep en toejuichte. Ik sprong en ik sprong.. tot.. ik kopje onderging. Binnen een seconde, voelde ik de handen van mijn baasje onder mijn buikje. Daar gingen we samen. Jeetje wat leuk en lekker cool! Ik, Bram, kan echt zwemmen. Al noemt mijn baasje me al het hele weekend "duikbootje"..

Door Mandy & Bram. op 09 augustus om 23:15