Een nieuw speelkameraadje?

Enkele weken geleden hoor ik van één van mijn beste vrienden, S., dat zijn kat een nestje kittens heeft. Ik zucht en denk: "Alweer?"
Een tijd geleden had hij besloten zijn katten te laten steriliseren, omdat het altijd weer moeilijk was een thuis voor de kittens te vinden.
- Ik ken dat. Vroeger hadden wij thuis zelf erg veel katten, en met alle zwerfkatten in de buurt zaten wij aan gemiddeld 4 nestjes per jaar, probeer dan na een tijdje maar mensen te vinden die nog een katje willen ... -

Nu ja, blijkbaar had hij één kattin nog steeds niet laten steriliseren, en nu zat hij weer met 4 jonge katjes. Elke keer ik hem sprak vroeg hij me of ik geen kitten wilde adopteren, maar aangezien mijn vader eigenlijk allergisch is aan katten (de reden waarom we na de dood van onze laatste kat een hond genomen hebben), is opnieuw een kat in huis nemen uitgesloten.
Maar met de hele kattenkwestie kwam er wel een ander idee naar boven. Tijdens een reisje naar Londen had mijn moeder twee Goldens zien spelen in een park, en aangezien we thuis genoeg plaats hebben stelde ze voor om nog een tweede hondje te kopen.

Iedereen was natuurlijk heel blij met deze beslissing, vooral dan mijn twee zussen en ikzelf. Maar dan begon de zoektocht naar een puppy, wat toch niet zo heel vlot verliep. Bij de fokker waar we ook Noa kochten werden twee nestjes gepland, maar de heupen van de moederhond waren HD C en sinds mijn vader eens een kreupele Golden zag is hij panisch wat betreft heupdysplasie.
Die hond werd dus al uitgesloten en we gingen verder op zoek, naar andere kennels.

Eén kennel zagen we, die ons heel erg beviel, echter zij hadden niet direct een nestje gepland en zouden pas over ca. een halfjaar weer beginnen met het dekken van één van hun teefjes.

Toen vonden we een kennel waar reeds een nestje geboren was, met 8 teefjes. Mijn zus stuurde een mail om om wat info te vragen, maar er kwam niet meteen antwoord. Mijn moeder besloot dan maar te bellen, maar het nieuws was teleurstellend, er was geen enkel hondje meer beschikbaar.

Nu hebben we nog één optie; een kennel die we al sinds donderdag telefonisch proberen te bereiken (donderdag werd er niet opgenomen en vrijdag kregen we een "hulpje" aan de lijn die zei dat we de baas na het weekend zouden kunnen bereiken.)
Iets na de middag probeerden we weer, maar ook vandaag wordt er niet opgenomen.
Hopelijk lukt het ons vlug de fokker te bereiken, anders zal er niets anders opzitten dan een halfjaar te wachten ...

Door Caroline op 27 juli om 15:17