Van Gaudi naar Zorro

In de nacht van 7 op 8 oktober 2013 heeft onze lieve goeie Gaudi ons zomaar verlaten. We kwamen heel laat thuis na een concert van Fleetwood Mac in Amsterdam, de hondjes waren heel blij ons te zien en midden in die vreugde zakte Gaudi door zijn achterpoten en binnen een kwartier was hij overleden....Hartstilstand waarschijnlijk, hij was pas 9 en mankeerde nooit iets.Erg verdrietig en naar, maar uiteindelijk, beter zo dan langzaam aftakelen op z'n oude dag....
Eigenlijk overkwam onze eerste hond, Celtic de Schotse collie, ongeveer precies hetzelfde, toen we in 1991 o vakantie waren in (toen nog) Tsjechoslowakije). Daar duurde het alleen een halve dag, zonder dat we er iets aan konden doen....we hebben hem daar in het bos begraven.
Gelukkig werd onze andere toenmalige hond, Doortje, 17 jaar en 4 maanden, dus dat kan gelukkig ook bij ons!
We hadden dus alleen Rana nog, die niet heel erg onder de indruk was van het heengaan van Gaudi en het stiekem best wel leuk vond alle aandacht te krijgen. En één klein hondje is wel makkelijk moesten we toegeven....Af en toe keek ik eens op de adoptiepagina's van Marktplaats of ik kreeg foto's toegestuurd van vrienden, maar we waren er nog niet aan toe.
Tot we twee weken geleden een beetje het idee kregen dat Rana zich af en toe toch alleen voelde en we de foto van (toen nog) Pepe zagen. Wat een leukerdje en het karakter bleek ook nog top! Binnen een paar dagen was het geregeld en afgelopen donderdag hebben we hem opgehaald. Hij was nog iets kleiner dan we dachten, maar een lekker vrolijk ding! Zorro past bij zijn vosachtige uiterlijk, heeft ook een lekkere r en is net als Rana de naam van een ander dier in het Spaans (Rana=kikker).
Rana denkt er nog een beetje het hare van, ze vindt dat hij een beetje te wild speelt, maar het komt helemaal goed met ze!

Door Mieke op 30 maart om 13:37