Dogboek van onze Beauty (Berner Sennen)

Onze Beauty is op een leeftijd van 3 maanden geïmporteerd vanuit Slovakije naar Nederland. In het westen van het land is ze als ondervoede pup in een metalen hokje verkocht aan een jong stel met een baby'tje.
Ik weet niet hoe ze als pup qua gedrag was toen ze bij hen kwam, verder weet ik alleen wat me verteld is en wat ik na die tijd aan haar heb gezien.
Beauty was makkelijk te activeren en werd dan erg springerig. De jongen van het jonge koppel had ADHD, Beauty reageert erg sterk op energie. (En reageert op elke persoon anders).
Het verhaal gaat dat hij binnen kwam met de baby in de handen en dat Beauty tegen hem op is gesprongen, het baby'tje viel, met gevolg een schedelbasisfractuur, (met het kindje is alles goed gekomen. Relatie (tijdelijk stuk) jongen met hond terug bij ouders in een woning geschikt voor twee personen en waar al een oudere hond was.
Beauty moest het veld ruimen.
Ik ben toen met mijn ouders naar het westen gereden (nadat ik via via over haar hoorde) gekeken met die mensen gesproken, geen contact gehad met Beauty zelf, want ze kwam niet, ik besloot het niet aan te durven zowel omdat ik geen contact met haar had gehad als om financieel redenen, ik kon niet inschatten of ik haar alles kon geven wat ze nodig had (WAO uitkering) dus terug naar het oosten van het land met de melding er even over na te willen denken. Volgende dag gebeld dat ik het niet aan durfde.
Enkele dagen later belde de jongen, of ik haar alsjeblieft op kon halen want anders moest ze van zijn ouders naar het asiel.
Voor mijn gevoel mocht deze Berner absoluut niet in het asiel terecht komen, en dus belde ik mijn vader en zijn we samen weer naar het westen gereden. Vanaf het moment dat Beauty bij ons in de auto zat was er een klik. Kompleet op mij gericht. Week niet van mijn zijde.
Maar niet alles was zo mooi.
Buiten raakte ze in paniek van bewegende blaadjes door de wind. Ze deinsde weg voor andere mensen vluchtte weg of dook in elkaar als mensen haar wilden aaien. Uiteindelijk heb ik aangemoedigd en mensen kleine honden koekjes gegeven om haar me te belonen als ze kwam snuffelen. Uiteindelijk wou ze natuurlijk alleen de kleine honden koekjes. Het heeft heeft heel lang geduurd maar uiteindelijk ging het veel beter. Als ze mensen eenmaal kende of had gezien dat ik goed met ze overweg kon dan ging het voor haar ook beter.

Maar even iets terug want ik ga te snel.

In de eerste week (Beauty had een halsband om) ik wacht bij en kruispunt op groen licht om over te steken, steek over bij groen licht en midden op het kruispunt blijft ze stokstijf staan. Ik trok maar heel licht aan de riem maar ze dook in elkaar alsof ze een gigantisch pak rammel zou gaan krijgen. (Daarna lang alleen tuig gebruikt, later combinatie tuig en halsband met de riem aan het tuig, en nu kan ik vrij afwisselen naar gelang de situatie.) Later in het park kijk onder me schoen, omdat ik in de hondenpoep had gestaan duikt ze in elkaar alsof ze wordt geschopt.
Steentje op het voetpad wegtikken met de voet heeft hetzelfde effect.

Als ze langs een tafel liep en raakte een lepeltje dat dan in een beker "tinkelde' vloog ze weg en dook ze in elkaar. Snelle bewegingen etc. etc. minste geringste dook ze in elkaar.

Na veel geduld en jaren verder is ze in middels meer hond als ze ooit geweest is, behalve dat ze bijna nooit heeft gespeeld met andere honden (veelal negeert ze andere honden slechts heel enkel is er even een klik).
Als ze moet overgeven zie je haar vechten, dat ze niet wil, kost wat kost wil tegenhouden, uiteindelijk als het er dan uit is druipt ze met de staart tussen de benen af in de mand (dit heb ik er nooit uit gekregen, maar ik weet niet wat er op haar netvlies staat op zo'n moment, maar geraden zal ze wel op haar donder gehad hebben als ze moest overgeven als pupje)


Bij mensen die veel spanning bij zich dragen, die heel groot en of forse zijn, mensen die alcohol hebben gehad met bepaalde stemming, mensen met syndroom van down, mensen met een donkere huidskleur blijft ze vrijwel altijd bij uit de buurt. Ook vrijwel alle kinderen houd ze afstand. Bang voor het onberekenbare en bang iets fout te doen.

Het is een zachtaardige vriendelijke hond waar geen vlieg kwaad in zit. Doet altijd haar best om het zo goed mogelijk te doen, bang om iets fout te doen. Ze is heel erg alert (soms te) en voor mij is ze mijn allerbeste maatje soms zeg ik mijn reddende engel want behalve dat zij beperkingen heeft heb ik ze ook, zo helpen we elkaar.

Maar ze slaat nu bekers van de tafel meteen vol zwiepende staart loopt door en kijkt achterom zo van oh deed ik dat (onschuldige blik) hoe blij kun je zijn met een hond die niet in elkaar duikt van paniek maar gewoon onschuldig omkijkt. > heel blij.

Ik heb het gevoel dat ik van alles oversla. {later toegevoegd, ik ben een jaar lang elke vrijdag met haar naar de markt gegaan, eerst om 8 uur als er bijna niemand was, en aan de hand dat ze makkelijker reageerde steeds ietsje later met steeds iets meer mensen tot ik normaal met haar over de markt kon lopen. Ze schrok nog wel als iemand haar staart raakte of tijdens de loop zonder contact te zoeken een aai over de bol wilde geven}

Ik heb met Beauty mijn uiterste best gedaan en nog en zij ook, en ik zal ongetwijfeld dingen fout doen bedoel ze mag op de bank ze mag op bed (na toestemming, die ze echt vraagt door haar kop plat op de bank of bed te leggen en je aan te kijken wachtend op een toe maar of nee nu niet, ga af.

Alleen zijn is een probleem, ze trekt haren uit als ze alleen is, en 1x toen ik s'nachts met mijn vriend naar de spoedpost/eerste hulp moest en niet ons vaste afscheids en ik kom zo snel mogelijk terug ritueel hadden kunnen volgen, was het een regelrechte ramp.
Zorgen om vriend, kom je na een hoop spanning en afwachten thuis, hele huis onder de haar en de kwijl, hond zware hyperventilatie. Ben voor mijn gevoel een minuut of twintig met haar bezig geweest om haar af te leiden eruit te krijgen, maar het lukte niet en haar pootjes werden maar warmer en warmer, dat ik haar uiteindelijk onder een koude douche heb gezet (niet te lang en erna afdrogen etc. binnen 10 minuten was ze er doorheen. (later hoorde ik dat ik ook een ijsklontje (eerst afgespoeld met water) bovenop haar neus had kunnen leggen (met tussenpozen om bevriezing te voorkomen) je moet het maar weten.
Hoe dan ook na dit gebeuren kreeg ik zelf ook nog meer moeite haar alleen te laten terwijl ze normaal hooguit een half uurtje alleen was twee keer per week als ik even boodschappen moest doen, verder sleep ik haar overal mee naar toe of zorg dat me vriend thuis is, in een enkele uitzondering mag ze naar opa of schoonzus voor een paar uurtjes.

Wellicht ben ik voeding voor haar, omdat ik nu haar angst om alleen te zijn versterk, omdat ik het ook eng ben gaan vinden haar alleen te laten.

Nu scheelt het dat ik aan huis gebonden ben (geen baan heb), maar anders was het echt een probleem geweest.
Een ander punt is dat ik PDD-nos en PTSS heb en als er teveel onrust is, prikkels zijn geweest etc. bouw ik spanning op (die ik niet zomaar kan afbreken) ik werk er heel hard aan om door middel van vaste structuur etc. dit te voorkomen, maar als het toch gebeurd krijgt Beauty jeuk (het heeft even geduurd voor ik de verbinding zag). Nu gebruik ik medicatie om rustig te worden als ik merk dat ze het overneemt. Het is een soort van compromis. (Misschien niet de beste beslissing maar zie geen andere weg, want wil niet dat ze er last van heeft /dat is mijn bagage niet de hare.)

Ondanks en hele hoop dingen waarvan ik niet weet wat er wel of niet met haar is gebeurd en dingen die zij heeft, dingen die ik heb, hebben we best een bijzondere band op gebouwd. Ik ga voor haar door het vuur en dat zou ze voor mij ook doen (behalve als ze tussen mij en mijn vriend zou moeten kiezen, dat doet ze niet)

Ook wel mooi om te vermelden, het is door Beauty dat mijn vriend en ik samen zijn. Ik had er geen vertrouwen in, in mannen of een leven samen met iemand, zelfs al vond ik hem wel leuk, tot Beauty heel duidelijke signalen af ging geven. Als hij weg ging de riem pakken en mij mee trekken met een blik van we moeten samen blijven. En dat vele malen opnieuw heeft de doorslag gegeven om toch aan te geven dat ik hem leuk vond wat wederzijds bleek te zijn.

Zet Beauty op een plein op het midden, laat haar zitten en loop beiden een andere kant op, roep haar beiden en ze blijft zitten, van de ene kant naar de andere kant kijken. Gaat mijn vriend weg dan is er een bepaalde onrust dan klopt het niet meer, ga ik weg hetzelfde.
Ze lijkt maar 1 ding te willen en dat is samen zijn, waar ze ons allebei in de buurt heeft en kan zien, dan is het goed.
Niet dat ze zoals in het begin minimaal tegen me aan moest liggen of zitten om rustig te liggen, maar ze heeft ons graag in de buurt.

Als ze los is rolt ze veel, lijkt voor haar een soort van ontspanning te zijn. (Geen probleem mee alleen in rotte vis of dergelijke dingen is het even minder. Maar meestal rolt ze gewoon in zand, gras of sneeuw, wat inhoud dat ik dagelijks haar oren moet controleren.

Maar hoe je het wend of keert het is een fantastische hond en hoop dat ondanks ze al 8 is ze nog heel lang mag blijven. (Ik zou niet meer weten wat ik zonder d'r zou moeten.)



Voor vragen aan de hand van foto's of ze een zuivere Berner Sennen is, dat kan ik niet met 100% zekerheid zeggen. Ze is verkocht en geïmporteerd als Berner Sennen. Haar smalle botten bouw, voor een Berner Sennen zou terug te koppelen zijn aan ondervoeding als pup. Dat ze harder kon rennen als gemiddelde Berner Sennen, is dat te wijten aan een smallere botten bouw of aan toch een kruising.

Ik heb geen idee, maar het doet er niet toe, ik hou van haar zoals ze is.

Alleen moet ze haar plek eens terug nemen als een van de katten haar plek weer heeft ingepikt. (Ze heeft respect voor de katten en de katten voor haar, alleen Beauty iets te veel voor hen vind ik).

Zo das een heel verhaal over Beauty het reilen en zeilen van de jaren die we samen doormaakten (en een stukje van er voor en wat ik er van weet).

Door Spreken is zilver Zwijgen is Goud. op 20 februari om 12:40