Dorus en de katten

Drie weken geleden was het dan eindelijk zover. We konden onze Dorus ophalen. Om 13.00 uur werden we verwacht, en wat duurt het dan lang voordat het zover is. En als je dan bij de fokker bent, wil je hem meteen oppakken en meenemen naar huis, maar ja er moeten natuurlijk wel wat formaliteiten worden afgehandeld. Maar dan is het eindelijk zover, Dorus werd aan mij overhandigd door de fokker. Hij heeft daar een heel ritueel voor. Voor de laatste keer houdt hij de pup vast om afscheid te nemen. In de tussentijd nemen wij dan alvast plaats in de auto. Dan brengt de fokker de pup naar mij, ik zat achterin, en legt Dorus in mijn armen. We worden uitgezwaaid en gaan naar huis. Natuurlijk was Dorus niet zo blij. Bijna de hele weg piepte hij en probeerde zich op alle mogelijke manieren uit mijn armen te wurmen. Gelukkig duurde de rit niet zo lang.
Thuis aangekomen kwam het volgende spannende moment. Hoe gaat Dorus reageren op zijn nieuwe huis? Maar ook hoe gaan onze twee katten reageren op hun nieuwe huisgenoot? Dorus bleek een nieuwsgierig hondje, hij ging meteen op onderzoek uit. De katten? Die reageerde zoals we eigenlijk wel verwacht hadden. Die namen meteen een sprint naar boven. Twee weken hebben ze boven geleefd. Billy, de jongste van de twee (12 jaar jong), liet zich al wel regelmatig beneden zien, maar Shadow, een 18 jarige Britse Korthaar, had geen zin meer in polonaise aan haar lijf. Omdat ze al zo oud is en trap lopen niet zo makkelijk meer ging, hadden we de kattenbak en voerbakken naar boven gebracht. Na een tijdje vroegen we ons af waar we nu eigenlijk mee bezig zijn. Boven is het niet zo ruim, de kattenbak stond eigenlijk in de weg op de overloop en je ziet de katten bijna niet meer. Wat hebben ze immers nog beneden te zoeken en zo zouden zo ook nooit aan elkaar kunnen wennen. Klaar ermee! Alles ging weer naar beneden. Mijn vriend heeft een traphekje gemaakt, zodat ze gedwongen werden beneden te blijven. Een traphekje was sowieso een goed idee, zo kan Dorus niet naar boven. Nou, de katten en Dorus zijn natuurlijk nog niet de dikste maatjes, maar ze komen elke dag weer een stukje dichter bij elkaar. Billy gaat er wat makkelijker mee om, hij heeft al samen met Dorus op de bank geslapen. Shadow heeft wat meer tijd nodig. Dorus heeft al een paar tikken gekregen als hij iets te opdringerig werd, dus die weet zijn plaats wel. Het mooie is wel, dat we nu doordat Dorus er is, onze katten ook niet meer zo als vanzelfsprekend zien. Katten zijn natuurlijk heel zelfredzaam, je zet een bak eten en water neer en ze redden zich wel. Nu is het eten geven een heel project geworden. Eerst Dorus eten, daarna de bench in en dan de katten eten geven. De katten kunnen nu niet meer eten wanneer ze er zin in hebben, maar hebben nu dezelfde eetmomenten als Dorus. Voor Billy is dat niet eens zo verkeerd, want die is toch wel, met z'n 6 kilo, aan de zware kant. We halen de katten nu ook meer aan. Gewoon omdat ze vaker in de buurt zijn en ook om ze niet het gevoel te geven dat alles nu draait om Dorus. Want zo'n pup in huis vraagt nu eenmaal veel tijd en aandacht van je....maar brengt ook veel leven in de brouwerij.

Door Anita op 15 november om 10:21