Dogboek > Rouwverwerking. Loslaten is moeilijk...
Het is nu bijna vier dagen geleden sinds ik Chiller heb moeten laten inslapen. Hoewel ik er zeker van ben dat ik er goed aan gedaan heb, lopen de koude rillingen nog steeds over mijn rug als ik aan afgelopen maandag terug denk. De zondagavond daarvoor ben ik nog met haar naar het veld gereden. Ze had een opleving en wilde ineens weer lopen. Het hele weekend had ze alleen maar gelegen. Niet gegeten, niet gedronken en veel liggen hijgen. De tumor die nu bijna zo groot als een tennisbal is en in haar linker oksel zit, zit haar nu goed in de weg. Als ze al beweegt kun je het strompelen noemen. Maar nu wilde ze dus en herkende ik weer iets van de hond terug die ik zo goed kende. Voor het laatst wandelen, gras eten, niet luisteren... Met mijn telefoon heb ik nog een laatste filmpje gemaakt. Toen ik maandagochtend beneden kwam lag ze weer lethargisch op de grond. Ik had inmiddels al mijn moed al bijelkaar geraapt en de dierenarts gebeld. Om half twaalf kon ik langskomen. Die paar uren alleen maar geknuffeld en gehuild... Met lood in mijn schoenen die rit met haar gemaakt. Ons laatste ritje samen... Ik moest haar loslaten, niet egoïstisch zijn en zorgen dat ze het niet moeilijker kreeg dan ze het al had. Maar dit is met stip het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan...
Door Aukje op 06 september om 23:58
mijn hondje is ook niet zo goed op 3weken tijd heeft hij ineens ruis op het hart heeft medicijnen gekregen maar reageert er niet zo goed op ligt na de medicatie van fortocor heel diep te ademen en zie zijn hart zo te keer gaan en is lusteloos dus het gaat ook de goede kant niet uit ik houd mijn hart al vast als de dag komt dat het niet meer gaat heb nog maar een poes over 2weken met lymfoom moeten laten inslapen en het ergste is ik kan geen andere hond nemen daar mijn buur een honden hater is
Hallo Aukje, ik ken dat verdriet, k'heb n.m.l. zelf ook in 1 jaar tijd 2 honden in moeten laten slapen. Een Maltezer (Cushing syndroom) en een Beauceron (maagtorsie) en dat doet veel pijn maar ik sta hier nog met de volle 100% achter en zou dit bij mijn nieuwe hond zo weer beslissen ondanks dat het zeer doet. Als een hond pijn, ernstig ziek of heel oud is dan is het toch een fijn dat wij dit voor het dier kunnen beëindigen, dit kan bij ons mensen meestal niet!!! Soms is het beter, een natuurlijk dood bij een hond komt meestal niet meer voor want we laten ons beestje niet martelen, wij hebben de mogelijkheid om dit voor hem of haar makkelijker te maken. Mijn manier van verwerken was toch om zo snel mogelijk weer energie te stoppen in een fijne hond die ons weer nodig heeft en wij vonden dit geweldig. Toen Dara mijn Beauceron dood was huilde ik veel, mijn vriend zei toen tegen mij, ik heb een nieuwe hond gezien, ga je mee kijken? Dit wou ik in eerste instantie niet want mijn hond was net 3 dagen dood. Maar .... oké ... kijken kan altijd .... en dan zie je een hond (hyper actief) en ben je eigenlijk al verkocht, die lieve kop had mijn hart gestolen Inmiddels .... bijna 3 maand verder, hebben we bijna een goed luisterende hond die ontzettend lief is en lekker actief buiten speelt en in huis zich super perfect gedraagt en heel goed zijn plaats weet. Een echte knuffelkont die wij niet meer willen missen de komende 10 jaar ..... en tja h ..... ook bij deze hond komt ooit weer die beslissing maar ik hoop dat dit nog heeeeeeel lang duurt. Dus wat ik je op het hart kan drukken, neem een lieve nieuwe hond die ergens wacht op een nieuw huisje via een asiel enz, je kunt ze nog zoveel liefde geven. Ik wens je veel sterkte! Groetjes Geke
Om een reactie achter te laten moet je eerst even inloggen!
Helaas, je hebt nog niets geschreven in het DogBoek
Er zijn geen foto's toegevoegd bij Rouwverwerking. Loslaten is moeilijk...
Je kunt meer dogboek verhalen lezen van Aukje:
Rouwverwerking. Loslaten is moeilijk...
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?