Hap, schrok, weg!

Gisteren gingen ik guusje uitlaten en het leek me wel leuk om met haar naar de eendjes te lopen, dat vind guusje ook altijd wel leuk. Aan mijn moeder vroeg ik of ze nog wat brood voor de eendjes had en daar gingen we dan, guusje zoals altijd triomfantelijk aan de riem lopend en ik met mijn broodzakje! (hoe oud je ook bent, eendjes voeren blijft leuk)
Maar mevrouw dacht: als ik snel ga poepen en plassen kunnen we wel weer naar huis, dus die wou zich om de hoek al omdraaien.
Maar ik zei tegen guusje dat we de eendjes nog moesten voeren, en daar ging ze dan, met zo'n blik van: als het echt moet....

Toen we bij de eendjes waren begon ze het al leuker te vinden, er waren een paar gewone eenden en een papa en mama meerkoet + de jonkies!
Guusje stond aan de rand van het water te kijken en volgde ieder stukje brood wat ik gooide, ze sprong er zowat zelf achterna.

Aan het einde toen het brood bijna op was dacht ik, ik geef guusje ook wel een stukje, ook al lust ze niet, het gaat om het gebaar!
Dus ik geef het aan guusje, en wat denk je, Hap, Schrok, Weg!
Terwijl mevrouw normaal nooit van droog wit brood houd....
alleen maar omdat de eendjes het ook kregen dus... grlmpf...

Door Renske op 15 augustus om 08:10