Bas

Ik wil graag een stukje schrijven over Basje, omdat ik vind dat hij dat verdiend en ik vind het fijn om iets over hem te vertellen.
13 jaar geleden haalde wij Bas bij een broodfokker vandaan die de beestjes totaal verwaarloosde. Wij waren toen nog niet zo bekend met de term broodfokkers, wij wilde graag een hond en we kregen via, via dit adres. Bas was toen een half jaar. Hij was duidelijk een "misser" net als zijn broertje en moesten weg. Bas kroop onder de stoel van mijn man, alsof hij bescherming zocht, wij wisten meteen dat het dat hondje zou worden. Bas is gekomen en nooit meer weggegaan. Bas groeide op toen onze kinderen nog jong waren. Onze oudste zoon had ADHD en dat was 1 van de redenen dat wij voor een hondje kozen. later zou blijken dat wij geen betere keus hadden kunen maken. Bas en onze zoon werden matties voor het leven. Bas was een kruizing Maltezer-Trieër. Bas had een vrolijk en zachtaardig karakter en was dol op kinderen. Hij was een echte knuffel hond. Het leek wel of hij aanvoelde dat hij van de hel in de hemel terecht was gekomen, een echt super schat. Bas was een witte hond en al snel lieten zich verkleuringen aan zijn pootjes zien. Dat bleek allergie te zijn. Witte hondjes hebben daar vaak last van, rond de ogen en pootjes, de verharing krijgt dan een roestrode kleur. Voor de beestjes heel hinderlijk, want het jeukt erg. Ze gaan op de pootjes kluiven door de jeuk en bijten het kapot. Voor die aandoening kreeg bas Prednison, wat gelukkig goed hielp.

Toen Bas een jaar of 7 was begonnen wij pas echte problemen te krijgen. Bij zijn sluitpier en onder zijn oksel groeide een bult. Onze toenmalige dierenarts deed daar heel luchtig over, maar op de dag van de operatie,toen een andere DA hem aannam en nogmaals nakeek, zei hij dat hij de operatie niet aan durfde, toen hebben we Bas weer mee naar huis genomen.

Via internet zijn wij in Gouda terecht gekomen, daar zaten DA die als specialisatie kanker bij huisdieren hadden. Bas werd geopereerd. Alle twee de specialisten zijn tegelijk met hem aan de slag gegaan. De bult onder zijn oksel bleek een vetbult, maar die aan zijn sluitspier een tumor. Het was een lastige operatie, omdat er bij de billen weinig ruimte zit om diep weg te kunnen snijden zonder te beschadigen. Maar het lukte, en hoe...Bas knapte weer helemaal op en Gouda werd onze nieuwe DA. Enkele jaren later kreeg Bas plas problemen. Eerst een operatie om stenen te verwijderen en toen dat niets hielp, kreeg Bas een vrouwelijke uitlaat. Het genezen daarvan was nog een hele klus vanwege de nabloedingen, maar ook nu mocht de vlag uit, het was gelukt.

Weer later begon de ellende pas echt goed. Bas zijn huid werd zwart. Het syndroom van Cushing werd geconstateerd. Dat is een aandoening die te maken heeft met hormonen, waardoor er een teveel aan prednison wordt aangemaakt. Gelijktijdig werd in het bloedonderzoek ook geconstateerd dat zijn lever door de Cushing was aangetast, geen medicatie was meer mogelijk. Medicatie voor de lever zou prednison zijn waardoor de Cushing werd bespoedigd en medicijnen tegen de Cushing kon de lever niet meer aan. verslagen gingen we met bas naar huis. Na de diagnose heeft Bas nog 3 jaar kunnen leven. voor zijn allergie kreeg hij medicatie van buitenaf.

In die periode werd ook nog duidelijk dat zijn hartje door ouderdom achteruitwas gegaan, maar dat was 1 van de problemen die onderaan het lijstje kwam te staan. 1 juli viel Bas van de trap, al zijn weken delen waren ingeteerd door de Cushing, bij de val scheurde zijn kruisbanden. En hoewel Bas nog steeds kwispelde met zijn staart en probeerde mee te blijven doen, wisten we dat dit het einde voor hem was. De Cushing heeft hem uiteindelijk ingehaald.

Bas hebben wij thuis op zijn eigen plekje in laten slapen op 3 juli 2012. Zijn as bewaren we, net als zijn halsband. We missen een kind een broertje een maatje een enorme grote lieverd en zullen hem nooit vergeten.

Dikke knuffel man...je vrouwtje

Door Sandra, Basje en Tibo op 13 augustus om 14:37