Naar het strand

Afgelopen donderdag ben ik met Quincy naar het strand gegaan in Den Haag Kijkduin. We hebben de bus genomen en dat is en blijft spannend voor een jonge hond van net 1 jaar. Quincy is pas 3 keer met de bus gegaan en de eerste keer vond hij het best wel eng en piepte veel tijdens de rit. Gelukkig waren er toen weinig mensen in de bus. Daarnaast had ik ook stukjes kaas en worst bij me om hem af te leiden. En nu, alhoewel het twee maanden geleden is dat hij de busrit gemaakt had, is Quincy deze rit vrij kalm. Alleen als we Kijkduin naderen, wordt hij opgewonden en gaat piepen. Als het portier van de bus open gaat, springt hij zowaar op de boulevard. Het is aardig druk op Kijkduin, maar wat wil je, het is echt lenteweer. Ik kom enkele dames tegen met ook een gezelschapshondje, eentje met een Shitzu en eentje met een Coton de Tulear. We laten de hondjes met elkaar kennis maken. Daarna ga ik richting strand en daar gaat Quincy los. Hij wilt met elke hond spelen. De grotere honden interesseren hem niet zo, maar al gauw vindt hij enkele kleine hondjes waaronder een chihuahua met wie hij flink kan dollen. Ik loop het strand verder op en Quincy loopt met me mee, spelend met de andere honden. Dan blijft hij een tijdje bij een andere chihuahua hangen. Ik roep hem, Quincy kijkt op om te kijken wat ik doe. Omdat ik stil sta, blijft hij spelen met het andere hondje. Dan loop ik door en zie hem twijfelen, de ene keer rent hij mij achterna, dan gaat hij weer terug naar zijn speelmaatje. Ik blijf echter stug doorlopen totdat Quincy een stipje wordt. Dan zie ik hem een beetje paniekerig om zich heen kijken. Ik roep hem nogmaals en zwaai met mijn armen. Quincy ziet dat het serieus wordt en neemt een sprint. Buiten adem komt hij bij mij aan. De chihuahua rent met hem mee totdat zijn baasjes hem roepen. Jammer Quincy, maar genoeg is genoeg. Quincy wordt aangelijnd en we maken nog een kleine rustige wandeling door de duinen zodat we allebei even op adem kunnen komen. Daarbij passeren we nog enkele andere honden. Wanneer Quincy plotseling uitvalt naar een zelfverzekerde Berner Sennen weet ik dat het tijd is om naar huis te gaan. Genoeg prikkels gehad, het is tijd voor rust. In de bus is Quincy de rust zelve, hij ligt ontspannen aan mijn voeten. Thuis aangekomen wilt hij nog spelen, maar niets ervan. Wat eten en drinken en direct de bench in. Na een paar minuten valt hij in een diepe ontspannen slaap.

Door Gina Heuvelsland op 16 maart om 09:12