Met spoed naar de dierenarts.

Goede morgen lieve baasjes,

Gisteren heb ik de schrik van mijn leven gehad...ik zat rustig achter mijn vrouwtje toen ineens 3 broertjes op me af kwamen gerent uit het niets.
Ik dacht dat ze mijn vrouwtje iets wilden aandoen want ze sprong weg.
Mijn vrouwtje was heel snel veilig maar was erg bang voor me toen ik aan het vechten was.
Mijn andere mens heeft ons allemaal uit elkaar gehaald zodat ik rustig mijn hevig bloedende poot kon gaan likken.
Het deed erg veel pijn en dat heb ik mijn vrouwtje laten weten met piepen.
Mijn vrouwtje heeft een doek gehaald om het bloeden te stelpen en ik heb haar meegeholpen met likken.
Ik voelde me een beetje zwak en duizelig worden...later hoorde ik de dierenarts zeggen dat dat kwam omdat ik best veel bloed verloren had.

Ik kreeg mijn riem om en we zijn de auto in gestapt...mijn andere mens reed best hard en ik heb me tegen mijn vrouwtje aangedrukt om niet om te vallen.
Ik voelde dat mijn vrouwtje rustiger werd en mijn pootje bloeden ook niet zo veel meer.

Toen de auto stopte heeft mijn vrouwtje mijn muilkorfje omgedaan...uit voorzorg zei ze heel lief.
De dierenarts stond ons al op te wachten en we gingen naar binnen...het rook er best lekker en we gingen naar een andere kamer waar mijn vrouwtje samen met mijn andere mens, me voorzichtig op een tafel hebben getild.
Ik voelde me nog steeds wat draaierig en zwak en kon niet stoppen met bibberen.
De dierenarts heeft naar mijn pootje gekeken en naar mijn oor die een klein beetje is gescheurd.
De dierenarts zei dat ik niet gehecht hoefden te worden maar ik kreeg wel twee prikken in mijn billen.

Mijn vrouwtje kwam bij me op de tafel zitten en ik heb haar een paar likken gegeven om haar te zeggen dat ze lief is en dat alles nu goed is.
Ze zei dat ik een brave hond was omdat ik niet geblaft en gegromd heb toen de dierenarts me onderzocht.

Toen we weg gingen kregen mijn vrouwtje en mijn andere mens pilletjes mee voor mij en een cadeautje...het was een e.h.b.o. nood-kit voor ons honden.
Mijn vrouwtje was hier erg blij mee.

Toen we weg gingen had ik best veel pijn aan mijn pootje maar ik kon het niet laten om even te snuffelen aan alles wat ik zag, er stonden namelijk een paar bloemen die best lekker roken...en ik heb mezelf gezien in een spiegel.

Op de weg naar mijn mand reed mijn andere mens gelukkig wat rustiger en had ik de achterbank voor mezelf alleen.
Ik heb thuis wat rond gesnuffeld en ben toen in mijn mandje gaan liggen maar heb mijn vrouwtje wel in de gaten gehouden.

Nu lig ik lekker op de bank dicht bij mijn vrouwtje maar ik heb best veel pijn aan mijn pootje en oor...gelukkig is mijn vrouwtje erg lief voor me en krijg ik nog meer aaien over mijn kop.

Een voorzichtige maar lieve poot van mij, Tobie.

ps: ik vind mijn broertje Rakker en Lazerus even niet zo lief meer :(

Door Marian op 22 februari om 05:52