Mankepoot Mufasa

Mufasa loopt mank.
Haar knie doet heel erg veel zeer.
Af en toe kan ze niet meer op haar poot staan.
We zijn naar de dierenarts gegaan en foto`s laten maken.
Er was niets raars aan te zien.
Mufasa kreeg steroïden om haar speren beter te maken.
Deze prik heeft ze uiteindelijk 2x gehad.
Maar daarna ging het nog steeds niet goed.
Toen is ze naar de orthopeed gegaan.
Hij zag onmiddellijk dat haar kruisbanden gescheurd waren.
Ze kon gelijk geopereerd worden.
En daarna werd ze op pijnstillers en ontstekingsremmers gezet.
Ook mocht ze niet meer de trap op en moest ze beneden slapen.
Al na een paar dagen was ze dat zat en wilde ze naar boven.
Ook deed ze steeds drukker. Zodat ze opnieuw mank ging lopen.
Toen moesten we weer terug, ze had vocht in haar knie.
Dat moest er iedere dag uit gemasseerd worden.
De dagen erna gaat het wel steeds beter maar, af en toe loopt ze nog steeds “anders”.

Februari 2010;
Mufasa loop weer mank, nu op haar andere pootje.
Gelijk zijn we naar de orthopeed geweest. En kon ze woensdag 17 februari geholpen worden. Ja, weer haar kruisbanden gescheurd.
Om haar andere pootje zit nu een spalk.
Ik heb het idee dat ze zich er meer bij neer legt, ze doet rustiger dan de vorige keer. Als ik maar niet te vroeg juich…

23 Februari
Mufasa likt iedere keer op het plekje waar het infuus gezeten heeft...
Het is nu zelfs een wond geworden.
Als je het haar verbied, gaat ze gewoon door.
Nu moet ze maar een muilkorf aan als we weggaan.
Wantja, ze haalt de pleisters er steeds af.
Wel is het af en toe een grappig gezicht;
aan haar re. achterpoot zit een spalk en een sok eroverheen. aan haar li. achterpoot zit een pleister op haar knie. en aan haar li. voorpoot zit ook een verbandje met een sok.....

28 Februari
Gelukkig is het infuus wondje genezen!
Maar op een gegeven moment kwam er weer een vochtophoping.
Ook bleek er pus uit te komen… het was 10 uur in de avond…
De chirurg had al eens gezegd dat we
hem ook midden in de nacht mochten bellen.
Dus dat deed ik, na overleg met hem, moesten
we antibiotica halen. Ook nog een fles betadine… maar als ik dat bij hem moest halen werd het morgen in Hilversum, maar ze moest het eigenlijk nu hebben. Dus hebben we in de buurt een dienstdoende dierenarts gevonden. Na te hebben gebeld met deze arts, mochten we over een half uur komen. 10:30 kwamen we bij de arts aan. Maar hij gaf een ander antibioticum mee, hij vertelde ons dat dit even goed is maar goedkoper, ook vroegen we om betadine om op de wond te doen, hij gaf ons betadine shampoo, deze zou goed genoeg zijn. Dus hebben we mufasa dezelfde avond op de antibiotica gezet, en haar been gewassen met betadineshampoo. 2 dagen erna hadden we weer een afspraak bij de chirurg. Hij vroeg naar de antibiotica, en schrok. Want deze zou niet goed zijn. “Het kan dan wel goedkoper zijn maar het is TROEP”; aldus de arts. Ik vertelde hem ook dat we shampoo kregen ipv oplossing. Dat vond hij nog vreemder, en uiteraard kregen we de “goede” spullen. Ook werd er naar de spalk gekeken of deze nog goed zat, en niet aan het smetten was, alles was goed. Thuis aangekomen hebben we Mufasa op de juiste antibioticum gezet, en ook de wond verzorgd. Zoals de chirurg ons vertelde moesten we de wond schoonmaken als deze weer gelekt had of als er weer een vochtophoping inzat. Na een stuk of 6 dagen kwam de vochtophoping niet meer terug… De kuur hebben we uiteraard afgemaakt.

26 maart
Toen ik thuis kwam van stage heeft mufasa aan haar spalk gezeten, gek want deze liet ze altijd zitten. Maar er kwam een geur onder vandaan, en ik herkende het gelijk; een Smet-geur. Dus gelijk de schaar gepakt en de spalk erafgeknipt… Ja hoor, het had gesmet, en niet zo`n beetje ook. Ook zat er weer veel vocht onder haar hechting. Maar het “gaatje” was dicht, waar het vocht meestal vandaan komt. Gelukkig had ik nog een scalpel thuis liggen, steriel naturlijk. En heb een sneetje gemaakt. Gelijk “spoot” het vocht met pus eruit. En nam de zwelling af. Tijdens het maken van het sneetje deed Mufasa zo rustig, ze gaf geen kick, het leek wel ofdat ze het snapte dat het goed was. De dag die erop volgde zijn we naar de chirurg gegaan. Hij vond het “vreemd” dat er nog steeds pus uit kwam. En vroeg ons ofdat wij nog antibiotica hadden. Nee, de kuur was allang afgelopen. Dus heeft hij ons weer nieuwe meegegeven. Zalf voor het smetplekje hadden we nog. Omdat het sneetje voor het vocht wat eruit moet niet groot genoeg was, heeft hij deze nog “groter” gemaakt. Ook bij deze handeling gaf ze geen kick, ze wilde alleen kijken wat er gedaan werd. De chirurg vond dit bijzonder, en vertelde: “andere honden zouden nu bijten”. Maar Mufasa niet, gelukkig maar…
Het zalfje smeren we nu iedere dag. En dan het vocht, pus en bloed masseren we nu om de 3 uur eruit. Als het niet eerder heeft gelekt natuurlijk, of er moet een vochtophoping zitten.

02 april
Er zit een grote vochtophoping, maar het wondje is dicht. Dus opnieuw ging de “scalpel” erin.
En het vocht ging er al snel weer uit. Het smet plekje is zo goed als genezen. Er zitten wel wat korstjes op maar het is niet meer open. Ook moeten de haren weer opnieuw groeien.

Mei
De haren zijn al weer flink bijgegroeid. Alleen loop Mufasa nog vaak mank.
Ondertussen hebben we ook traphekjes aangeschaft, zodat ze niet de trap op en af springt. Ook zijn er een aantal blokkades, zo kan Mufasa ook niet meer de bank op.
Wel heeft mufasa al een paar keer geprobeerd om zelf het hekje open te krijgen, gelukkig is dit haar niet gelukt. Eigenlijk is het wel grappig, ze kijkt hoe wij het hekje openmaken, en dan probeert zij het ook maar, vaak komt dan haar neus vast te zitten.

En weer naar de dierenarts. De wond zit dicht maar ze blijft mank lopen…
Er blijkt nog een ontsteking in te zitten, in de “nep-kruisbanden”. En de volgende operatie hebben we gepland (07 juni), om de banden eruit te laten halen. In de hoop dat haar eigen banden aangesterkt zijn. Ik denk het eigenlijk niet maar we moeten Goede Hoop houden… Ook staat ze nu op een ander e Antibiotica kuur. In de hop dat de ontsteking toch ineens weggaat. Over 2 weken hebben we weer een afspraak.

De laatste afspraak deze maand, over 2 weken is het zo ver… Operatie… De ontsteking is wel weggegaan op het ene gedeelte, maar is verschoven naar de bovenste aanhechtingen in de “nep-kruisbanden”. Dus de operatie moet doorgaan. En de antibiotica is verlengd. En manklopen zit er ook nog bij.

Juni
07 juni Mufasa lijkt het te begrijpen dat ze niet mag eten en drinken. Ze gaat dan ook rustig op bed liggen. De dag duurt nog aardig lang voordat ze onder het mes gaat. Tijdens de heenreis is ze ook erg rustig. We worden afgezet. En iedereen begroette ons vriendelijk tja, we komen nu ook zo vaak… Al snel krijgt mufasa een rustgever en een infuus. Zo ook wat tegen de pijn en spierverslapper. Ook haar been word weer kaalgeschoren. En n u wachten totdat Mufasa helemaal slaapt. De operatie is volgens de chirurg goed verlopen. De banden zijn eruit maar, haar eigen banden; “zijn niets meer”; zoals de chirurg vertelde. Ook hoeft ze geen spalk om, maar zal ze rustig aan weer gaan lopen. Wel moesten we nog een aantal uur wachten totdat we opgehaald werden, maar zo kon ze rustig bijkomen. Mufasa kreeg pijnstillers mee en antibiotica. Over 3 weken hebben we weer een controle afspraak gepland.

De volgende ochtend heb ik de pleister verwisseld. Was wel even schrikken, zitten er blauwkleurige hechtingen in?! Deze heb ik eigenlijk nog nooit eerder gezien maar, wat blijkt nou; er mogen geen oplosbare hechtingen in, anders is de kans op ontsteken te groot, en er blijft teveel achter in het kapsel. Ook is Mufasa erg rustig, en kijkt ze niet om naar de pleister. Zo heeft ze helemaal geen behoefte om deze eraf te halen. Ook het lopen doet ze tot nu rustig aan. De bench staat ook weer in de kamer. Mufasa gaat er dan ook zonder commando in als, ze moe is of pijn heeft. Ook als we weg willen gaan, dan gaat ze er al snel in, en komt ze er pas uit als we thuis zijn. Ook hebben we een handige halsband aangeschaft, hierop zit een soort oprolbare riem. Dus hoeft ze ook niet met een riem te slepen. Het ziet er wel raar uit, het lijkt een beetje op een soort “anti-blaf-band”.

14 juni
Je kunt het al raden; er komt vocht en pus uit de wond. De pus is niet geel maar heeft een wittige kleur. Dus zijn we naar de chirurg gegaan. Hij gaf ons meer antibiotica mee, en ook pijnstillers. Als de kleur van de pus verandert, of er iets gebeurt moeten we weer langskomen. De afspraak over 2 weken staat nog vast.

Maar ondanks alles blijft ze “vrolijk”.

21 Juni
De hechtingen zitten er nog in. De antibiotica kuur is afgelopen en Mufasa heeft geen pijnstillers meer. Dus zijn we weer naar de chirurg gegaan. Bij binnenkomst hing er een “vreemde” sfeer. Normaal hangt de wachtruimte vol met foto`s van de “patiënten” en hun verhalen. De assistenten waren bezig met het weghalen van de foto`s. Het pand is opgekocht door een Belg. Ook de chirurg gaat weer naar zijn eigen praktijk, in Hilversum. Dit pas over een paar weken. Mufasa hoeft geen antibiotica meer. Ook de pijnstillers zijn niet nodig, zo lang ze niet laat merken dat ze pijn heeft. De hechtingen mag ik er over een paar dagen zelf uit halen. Wel heeft Mufasa zalf meegekregen, dit bevordert de genezing van de wond.

24 Juni
Vandaag was het tijd om de hechtingen eruit te halen. Mufasa heeft haar keurig gedragen. Ze gaf zelfs gen kick. Af en toe even kijken maar, dat was dan ook alles. Nu wachten op genezing...

Augustus,
Mufasa moet nog rustig aan doen.
We zijn al wel langzaam weer de loopafstanden aan het opbouwen.

September,
De wond van de hechting is nog goed te zien.
Dit trekt waarschijnlijk niet meer bij. Het blijft een “zwakke” plek.
De haren op de benen zijn wel weer goed aan het groeien.

December,
Het lopen gaat prima! Mufasa toont geen pijn.
Ook zijn we 5 dagen naar Duitsland geweest.
En daar hebben we heel veel gelopen, hierbij heeft ze geen pijn gehad.

Inmiddels is het alweer 2011
Een dagje strand is helaas teveel van het goede, en heeft Mufasa in de avond veel pijn en de ochtend erna ook. Na wat pijnmedicatie gegeven te hebben, is er niets meer aan de hand, en als deze uitgewerkt zijn, heeft ze ook geen pijn meer.
Na een aantal weken zijn we weer begonnen met het opbouwen van haar conditie.
Het is de bedoeling om iedere dag een stuk te skeeleren. Zodat Mufasa een stukje kan rennen.

September 2011
Mufasa is in de zomervakantie overal mee gegaan.
Ze heeft geen pijn meer
en doet alles weer wat zij "voorheen" ook deed.

Door Mufasa op 22 november om 21:06