De verborgen angsten van teckel Gijs

Ik heb een grote hekel om over een betonen bruggetje te lopen. Dat durf(de) ik niet.
Naast de fiets van mijn baas (wij fietsen/wandelen) elke morgen, gooi ik dan spontaan al mijn 4 poten naar de zijkanten.
Dan tilt mijn baasje mij op en gaat met mij midden op de brug zitten tot ik mij weer kan ontspannen.
Dat heeft hij nu 3 keer gedaan en nu durf ik al de brug over. Naast de fiets en lopend. Dan keert hij om en doen we het nog een keer. Nu ben ik niet zo bang meer en krijg dan wat lekkers van hem en lieve woordjes.

Op de boot ben ik helemaal niet bang, maar als we naast de jachthaven langs fietsen (in een andere plaats dan waar onze boot ligt), krijg ik het weer helemaal en gooi acuut mijn rem parachuutje uit. Ook daar heeft hij mij opgetild en heb ik een hele tijd op zijn arm gezeten terwijl we op die griezelige steiger stonden. Na 3 dagen durf ik nu zelfs voor mijn baasje aan, over de steiger te wandelen en ..... dan krijg ik weer van die lekkere "goed zo" brokjes.
En verder ben ik voor de duvel niet bang, kom maar op .....

O ja, mijn baasje wil ook nog wat schrijven ..... misschien dat onze Gijs als puppy wel eens in het water is gegooid bij de vorige eigenaar ??? Dit lijkt een beetje op een traumatische ervaring die we langzaam herprogrammeren.
Gijs is gewoon een kanjer.

Door Guus & Grietje met Gijs & Raiza op 30 oktober om 23:39