Verhuist

Wat mij nou is overkomen...
Ik had al het idee dat er wat aan de hand was. Het baasje was maar druk. Stopte alle spullen weg in dozen. Zo maar, ineens. Ik kreeg het eigenlijk een beetje benauwd. Alles werd ingepakt, maar ik stond met mn vier pootjes nog gewoon op de vloer.
En ik weet wat me staat te wachten als er een zo'n doos met een rits wordt ingepakt, dan gaat ze weg, op reis zegt ze. Dan mag ik wel naar Hummer, daar spelen, maar ik ben toch liever gewoon thuis. Ook als is het daar wel erg leuk, het afscheid nemen vind ik niks. En dan altijd weer de vraag, komt ze wel terug?
Mijn vorige baasjes gingen ook weg.. die heb ik nooit meer terug gezien.

De katten gingen zelf al in de dozen zitten. Ik heb het ook geprobeerd, maar het paste gewoon niet! Of mn staart zat klem om mn voorpoten staken eruit. En het baasje stuurde me er ook gewoon weer uit! De dozen 'waren niet voor hondje'! Ik mopperde nog 'waarom dan wel voor poezen??!' Maar die werden er even laten ook uit gehaald. Alleen die brutale apen gingen er gewoon weer in!

Zaterdag dacht ik echt, nu gaat er iets groots gebeuren. Heel veel dozen gingen weg! En de baasjes ook! Daarna kwamen ze wel terug.. maar namen nog meer dozen en spullen mee, maar mij niet! Toen ik snel de deur uit ben gevlogen riepen ze me terug. Maar ja.. ik ben gekke henkie niet! Ik ging mooi niet terug! Straks laten ze me daar achter.. Toen mn baasje rood aanliep ben ik toch maar teruggegaan.. Het is nooit zo'n goed teken als ze rood wordt.. Ik heb nog geprobeerd dan al slijmend mee te kunnen, maar nee, ik moest weer thuis blijven!
Ik was zo blij toen ze toch weer terugkamen, de poezen ook hoor.. die kregen het toch ook een beetje benauwd. Helemaal toen de kattenbenches tevoorschijn kwamen.. Zo lopen ze altijd trots rond, zo waren ze alle vijf ineens verdwenen.. rare beesten ook die poezen, het is toch juist leuk als je mee mag!
Ik stond allang al weer bij de deur te wachten. Het baasje heeft de poezen toch in de mandjes gekregen en gingen de auto in. Ik zat er ook al in. Maar ik mocht ineens niet op de achterbank zitten! Mijn eigen achterbank werd gewoon ingepikt door die poezenbeesten! Die trouwens heel irritant zaten te gillen.. Gelukkig mocht ik bij de voorstoel zitten.
Na het stukje rijden kwamen we bij het huis van de vriend van het baasje. Ook mijn baasje, zegt ze, maar ik heb maar 1 baasje en dat vind ik meer dan genoeg! De andere baas is ook wel leuk, je bij hem heel makkelijk je zin krijgen. En ik slaap altijd op zijn voeten, daar moppert hij wel over, maar hij stuurt me nooit weg, het ligt wel lekker!

De poezen vonden het nieuwe huis heel spannend, ik probeerde ze te vertellend dat ik dit huis allang kende, en dat het wel een leuk huis is, lekker groot. Snel waren ze daar snel ook al achter en vlogen ze van voor tot achter..

Nou nu ben ik dus al een paar dagen hier. Er staan nog veel van die dozen maar er gaan gelukkig niets meer in. Alle spullen gaan er nu weer uit. Mensen zijn maar raar, eerst alles erin en dan er weer uit? Zo houden ze zich zeker bezig.
Het is hier wel anders, allemaal andere geurtjes. En er zit hiernaast iets wat het baasje een school noemt met een speelplaats. Het is nu vakantie, maar de speelplaats is heel druk. Die kinderen komen me wel aaien, maar ze gaan ook zo gillen, met zn allen, dat vind ik niks. Gelukkig zegt het baasje daar wel wat van. Maar kinderen hebben ook vaak kappotte oren zegt het baasje.
Ik krijg er kapotte oren van...

Er zijn hier ook veel andere hondjes, en in het park zijn allemaal nieuwe luchtjes. Ik ben er nog wel een beetje van onder de indruk. Mijn baasje zegt dat ik wel zal wennen. Ik heb ook al gespeeld met andere hondjes. Ze spreken gelukkig dezelfde taal en het was wel gezellig.

Het huis went ook wel, ik was hier al vaak geweest, maar nu is het toch anders. Baasje ging net even weg en dat vind ik toch niks, ik wil liever mee. Maar de deur snel uitschieten zoals ik gisteren heb gedaan, kan ik beter niet meer doen.. Daar loopt het vrouwtje ook al rood van aan.. Ze heeft nu wel een beetje een kort lontje nu met dat verhuizen.
Dus blijf ik maar braaf thuis.. de poezen zijn er ook nog, dus ik ben niet alleen. En die nieuwe geluiden zullen toch wel wennen?

Nou ik ga maar eens kijken waar mijn drinkbak ook alweer staat.

Poot en een zwaai van Biko

Door Margje & Biko op 14 oktober om 12:38