Byorka

Ik ken het gevoel, intense pijn, dat je hond er niet meer is. Hoe langer Yenna gestorven was, hoe meer ik haar miste. Ik vond haar zo ontzettend mooi en lief. Ik wilde geen nieuwe hond, de verschrikking van de verlamming was zo erg, dat ik geen nieuwe hond meer wilde....Maar het huis voelde zo leeg aan. Nu heb ik Bo, zo totaal anders, maar langzaam wordt ook hij steeds aanhankelijker en gezelliger. Ik heb mijn vloerkleedje weer terug. Ook nu lig hij onder de tafel waaraan ik zit. Bo heeft wel een stukje pijn weggehaald, omdat hij zo bewerkelijk was/is. Hij neemt me helemaal inbeslag. Eigenlijk ben ik er blij om. Yenna hebben we op Hemelvaartsdag 2008,in laten slapen en op Koninginnedag is ze bij de doerenartspraktijk opgehaald. Ik kan nog steeds niet altijd mijn ogen droog houden als ik foto's of een filmpje van haar ziet. Alle spullen van haar heb ik weggegeven aan een dagopvang voor honden. Toen ik mezelf verraste en Bo(Bluesboy) moest ik alles opnieuw aanschaffen. Ik wens je heel veel plezier en blijheid met je nieuwe pup. Liesbeth

Ik weet helaas ook maar al tegoed hoe het voelt om je maatje te verliezen. (Whitney 30 december 2008) We branden nog elke avond een kaarsje voor onze schat. Nu we de pups hebben van Sanne hebben we wel onze handen vol natuurlijk. Kleine Bailey vervangt whitney natuurlijk nooit maar het is wel fijn om weer wat afleiding van het gemis te hebben. Fijn dat jullie binnenkort ook weer een pup krijgen. Dan hoop ik dat dit net zo'n fijn maatje voor je wordt als jullie Byork. Groetjes Saskia en Sanne en de 9 pups

Pfff meis ik ken dat gevoel maar al te goed, ik heb in 2005 mijn herder moeten laten inslapen en in 2007 mijn keeshondje en als ik naar hun foto's kijk heb ik er nog af en toe moeite mee. En nu heb ik een pracht van een kruizing Labrador/mechelse herder. van nu alweer 14 maanden waar ik ziels gelukkig mee ben en ziels veel van hou ze is mijn allesie zij heeft mijn leven weer een beetje compleet gemaakt. Want zonder een hond is het echt ongelooflijk stil in huis, mijn keeshondje heb ik een dag voor kerst 2007 moeten laten inslapen en 4 januari 2008 is Kyra in mijn leven gekomen. Ik ben wel zo snel mogelijk aan een andere hond begonnen omdat ik absoluut niet tegen leegte en stilte in huis kan. Die herder heb ik 15 jaar bij mij mogen hebben en die kees is 17 jaar geworden het waren schatten van honden en ik zal ze ook nooit vergeten heb pracht jaren met ze gehad. En nu hoop ik pracht jaren met Kyra te hebben, tot nu lukt dat ongelooflijk goed ik geniet elke dag van die lobbes van mij. Maar meis sterkte met het verlies en ik hoop dat je snel weer een andere lieverd mag verzorgen en vertroetelen,ze is uit je oog maar nooit uit je hart en dat zijn die 2 van mij ook niet die ik heb gehad. hele lieve groeten van Rianne en een poot van Kyra