verhaal over Spike als pup...

Dogboek > verhaal over Spike als pup...

SPIKE.
Je kwam mijn leven binnen, als een kleine puppy.
Je was nog maar 6 weken oud...Je kwam op advies van de dierenarts, omdat je mama boos ging doen tegen jouw en je zes andere broertjes en zusjes. Mijn lieve Brandy te moeten missen viel me zwaar, maar jij kwam als een zonnetje in mijn leven. Je kwam niet om een lege plaats in te vullen, maar om een echt maatje van mij te worden!

Ik wilde graag een brave hond, die van wandelen houdt en goed luistert. Maar tegelijkertijd ook een hondje met pit. Nou, ik kwam er na een week achter, dat jij genoeg pit hebt!! Je bent lekker eigenwijs en hebt een eigen wil. Daarnaast ben je ook gehoorzaam… als je wilt. Je bent niet groot, maar je weet precies hoe je ons moet bespelen om je zinnetje door te drijven.
Spike, zo ben ik je gaan noemen. Ik weet dat jij je naam niet belangrijk vindt,maar je moet een gemakkelijke naam hebben, die ook nog eens stoer is. Je bent nog niet echt stoer, want je hebt nog maar de grootte van een kleine teddybeer, maar je wordt vast een stoere vent, mijn vent! Je bent zo lekker zacht en je ruikt ook nog echt naar een puppy,maar je probeert je al te gedragen als een volwassen hond. Je liep achter je riempje aan, niet omdat je aangelijnd wilde worden, maar alleen maar omdat je er aan wilde trekken. Maar nu loop je wel mee en de kleine stukjes worden steeds iets groter.

Heel mijn leven heb je voor even door de war gestuurd, door er gewoon te zijn. Ik moet nog zoveel leren over honden en ook over jouw unieke persoontje, maar ik vind het heerlijk! Jij met je gekke capriolen… Jij die mij rond je vingers, in dit geval je poten, probeert te winden… Jij die je verstopt in het telefoonmeubel, zodat ik je kwijt ben… Je eet als een hongerige leeuw, maar ja dat is nodig, want je moet toch groeien, groot en sterk worden… Je bijt in prikkeldraad dat je in de weg hangt in het bos… Je poept aan de slootkant, verliest je evenwicht en valt in de sloot… Je poept en plast, al na een week netjes buiten… Een grote deugniet ben je, maar wel een heerlijke grote deugniet! Je ligt nog veel te slapen, want als je een even flink rond gedraafd hebt en met mij hebt gestoeid ben je moe. Maar ik heb wel gezien dat je een doorzetter bent, je geeft niet gauw op. Nu ben je nog op verkenning, want je bent alles aan het onderzoeken. Zo klein als je ook nog bent, je bent inmiddels pienter genoeg om te weten waar je eten vandaan komt. Spike, als ik even niet oplet, dan zit je in mijn keukenkastje op zoek naar voedsel. Spike, mijn kleine ondeugd, ik geloof dat wij het wel zullen maken met elkaar.

Dat we straks grote wandelingen kunnen gaan lopen, lekker genietend van de mooie natuur. En dat we grote geheimen zullen uitwisselen, wij met z’n tweetjes. Spike, ik hoop dat ik met jou heel veel mooie minuten,uren, dagen en jaren mee zal mogen maken. Spike, ik verlang naar de avonturen die we samen zullen gaan beleven.Spike, je bent nog maar een maand bij mij, maar ik hou nu al zoveel van je dat ik je niet meer zou kunnen missen!