Druk, druk, druk in het leven van BAS

Ze spreken niet voor niets van een hondenleven: en ik kan het weten! Er wordt heel wat verwacht van je als hond, het gaat gewoonweg vierentwintig uur per dag door: ik ben werkelijk constant op m'n qui-vive...Nimmer zal ik beide oren laten hangen, altijd ben ik waakzaam en een lekkere diepe slaap is zelden weggelegd voor mij. Maar hoor je mij klagen? Nooit!
Deze week is het baasje echter te ver gegaan: ik verbreek de stilte!
Houd je vast want bij mij kwam het ook als een donderslag bij heldere hemel; De baas wil met mij op een cursus voor honden! De vernedering! Ze vindt dat ik, of all people, niet genoeg LUISTER! Ook vind ze het belangrijk dat ik 'actief blijf'...Nou vraaag ik je!
Het is toch werkelijk om te janken! En dat terwijl ze toch zou moeten beseffen dat ik mijn pootjes al meer dan vol heb aan het verdedigen van haarzelf, het huis, het huis van die Johan-dude en bovendien dan nog mijn eigen liefhebberijen!! Ik bedoel, het is een wonder dat ik niet allang mijn stemgeluid kwijt ben zoals zij mijn loyaliteit maar te pas en te onpas inzet! En dit is nog niet alles: sinds kort heeft ze mij ook nog ingezet als mascotte voor haar dameselftal! Hoe bedenkt ze het! Dan word ik geacht om rustig aan de kant te zitten terwijl twee groepen meiden achter een bal aanrennen. Een bal van mijn favoriete merk, godbetere het! Een echte Umbro..
Die bal vliegt overt t hele veld: gek word ik ervan! Gelukkig wist ik op tijd een manier om voor deze zoveelste nevenfunctie uit de laan te vliegen: Ik zette het op een blaffen dat de honden er geen brood van lusten en jankte het hele veld bij elkaar. Tja, als mij iets niet zint krijg je het nu eenmaal luid en duidelijk te horen, ze spreken niet voor niets van hondsbrutaal!

Door Mathilde op 12 oktober om 14:46