De eerste ontmoeting

Bijna mijn hele leven zijn er honden om mij heen geweest. Mijn moeder is ook gek op honden en ik ben dat ook altijd geweest. Vroeger hadden we een Flat coated Max en nu heeft mijn moeder weer een Flat coated Luca.

Max

Luca

Een half jaar geleden bedacht ik mij dat ik sinds ik op mezelf woon een hond mis. Daarom ben ik gaan kijken wat voor hond geschikt is voor mij. Helaas viel een Flat coated snel af omdat ik op een bovenwoning woon en geen tuin heb. Ik keek verder en na allemaal kleine hondjes gezien te hebben kwam ik een dwergkees tegen.
Woow ik was meteen verkocht zo schattig en zo mooi!

Ik heb een aantal maanden fokkers en internet in de gaten gehouden voor een dwergkeesje. Ik heb me in de tussentijd helemaal ingelezen in het ras en ik wist gewoon dat dit mijn ras zou worden. Via internet kwam ik in contact met een fokker.

Ik heb Pip als eerst gezien op een van de foto's die mij door de fokker waren toegestuurd. Op foto vond ik de donkerste pup het mooiste. Ik heb dezelfde week nog een afspraak gemaakt om de pups te bekijken.

Ik kwam bij de fokker binnen en daar liepen vier hele kleine pups in de huiskamer rond samen met moeder en met een andere dwergkees. De pups waren zo ontzettend klein en schattig dat ik meteen op de grond ging zitten. Ze konden in mijn hand liggen zo klein. Ik zag het donkere pupje van de foto en die was inderdaad erg mooi maar er was een andere hondje steeds aan het proberen om mijn schoot te klimmen. Terwijl ik keek naar de andere hondjes die steeds op mij af kwamen maar ook weer weg liepen lag een van de kleine hondjes in mijn schoot op zijn rug met mijn sjaal te spelen. Door alle indrukken zag ik dit niet meteen maar ik werd duidelijk gekozen door de kleine pip. Ik bleef kijken naar een van zijn broertjes maar dit hondje was aan het piepen en blaffen en wilde niet blijven staan als ik hem aaide. Toen ontdekte ik de kleine pip. Door het vele haar kon je moeilijk zien welke kleur bandjes ze droegen om ze beter te kunnen herkennen. Maar ik zag wel dat de kleine met het paarse bandje mij maar al te interessant vond.
Mijn moeder was mee en zij vond de donkere pup ook erg mooi. Ik werd maar even aan het twijfelen gebracht door haar maar al snel was mijn keuze duidelijk. Pip had mij al gekozen en ik kon dit gewoon niet negeren, het voelde zo speciaal.


Op de dag dat ik hem ging halen waren nog maar twee pups waaronder Pip. Hij was echt de mooiste, puizigste en de liefste. Dit zei de fokker ook meteen. Ik heb nog geen seconde spijt van mijn keuze want bij de gedachte dat ik toch voor de andere pup was gegaan zou de eerste ontmoeting met Pip altijd in mijn hoofd zijn blijven hangen!


En nu ben ik al weer twee maanden het trotse baasje van mijn kleine Pip en ik kan hem niet meer missen

Door Do&Pip op 10 september om 10:47