geschiedenis van de pitbull
de Pitbull club > geschiedenis van de pitbull
American Pit Bull Terrier – History
De American Pit Bull Terrier (APBT) is een afstammeling van de originele English
“bull-baiting” Bulldog en is historisch gezien gefokt en geselecteerd voor prestatie.
De APBT is een extreem atletische, goed aanpassende, erg vriendelijke, lieve,
makkelijk blij te maken familiehond.
Met zijn moedige karakter, zijn onverschilligheid voor pijn, en koppigheid is er geen enkele andere hond gelijk aan de American Pit Bull Terrier.
Alhoewel de APBT lange tijd in de VS als Nationaal Symbool stond voor moed en trots, is het vandaag de dag een van de minst begrepen hondenrassen.
Alhoewel de APBT historisch gezien gefokt is om uit te blinken in het gevecht tegen andere honden, heeft een goed gefokte Pitbull een rotsvast karakter en in tegenstelling tot wat algemeen wordt aangenomen is hij NIET agressief naar mensen toe!
Wel is het mogelijk dat sommige volwassen Pitbulls soms agressie vertonen naar andere honden. Deze gegevens met alle andere APBT kenmerken moeten in overweging worden genomen in de beslissing of dit het juiste ras voor jou is. Net als met ieder ander ras is socialisatie, consequentie en een goede opvoeding beginnend op een jonge leeftijd noodzakelijk.
Hoewel sommige APBT’s wat wantrouwend naar vreemden zijn, zoals de meeste honden, en zijn gezin zeker zal beschermen, is hij in het algemeen niet echt een uitblinker in bescherming of bewaking. Als de reden tot aanschaf bewaking of bescherming is dan is een Herder, Rottweiler of Doberman wellicht een betere keuze. Of, als je van het bulldog type houdt is de American Bulldog ook een uitstekende keuze.
Er zijn diverse types die als “Pit Bull” worden aangeduidt en dit zorgt allicht voor heel wat verwarring. Uiteraard is het gebruiken van de benaming “Pit Bull” door de pers, ongeacht de correctheid ervan, commercieel gezien het meest interessant en vooral sensatiegericht. Jammer…
Zowel de American Pit Bull Terrier als de American Staffordshire Terrier (AST) en de Staffordshire Bull Terrier (SBT) hebben dezelfde achtergrond en delen als je terugkijkt dezelfde voorouders, maar ze zijn volgens verschillende kriteria gefokt en geselecteerd.
Sommigen denken dat het volledig verschillende rassen zijn. Anderen zien ze als verschillende “lijnen” van hetzelfde ras.
Geen van beide zijn echter verkeerd, als we bekijken wat een “ras”is.
Geschiedenis
Onder de kenners en houders van Pitbulls is de geschiedenis van de APBT net zo controversieel als het ras zelf is bij het veelal misleide publiek.
De geschiedenis van de Pitbull is nog steeds het onderwerp van discussie bij de vele magazines en liefhebbers. Zelfs het artikel dat hier als bron werd gebruikt door de schrijver was onderwerp van discussie. Nog steeds is niet iedereen tevreden met deze versie.
Hoewel de preciese afkomst van de Pitbull niet bekend is kunnen we toch redelijk betrouwbaar de geschiedenis terug traceren tot ongeveer 125 jaar geleden in Engeland.
Tijdens het einde van de 18 de eeuw en het begin van de 19 de eeuw was de sport “bull-baiting” erg populair. De honden werden hier speciaal voor gefokt. Hetzelfde type hond werd door jagers gebruikt voor het vangen van wild en door slagers en boeren om het vee bijeen te drijven. Deze honden werden destijds “Bulldogs” genoemd. Historisch gezien werd met de naam “Bulldog” geen speciaal ras bedoeld maar werd deze gebruikt voor de nakomelingen van de oude Mastiff hond die op zijn beurt gebruikt werd en uitblonk in “bull-baiting”.
De “Bulldogs” uit het verleden waren volledig anders en moeten niet vergeleken worden met de huidige schattige clowns die we vandaag de dag in de show ring aantreffen.
De oude op prestatie gefokte werkende “Bulldogs” leken meer op de huidige Pitbull en/of op de moderne American Bulldog. Het gebruik van de naam “Bulldog” is nog steeds populair bij de liefhebbers van de APBT.
Toen het “bull-baiting” in Engeland in 1835 werd verboden begon de sport waarbij twee honden tegen elkaar vechten steeds meer aanhang te krijgen. Onduidelijkheid in de geschiedenis van de APBT is de vraag of de honden die hiervoor werden gebruikt een nieuw ras was die speciaal voor dit doel was gefokt of dat het dezelfde “bull-baiting Bulldog” was.
Sommige auteurs zeggen dat de huidige APBT in essentie dezelfde hond is?
De originele auteur van wie de basisgegevens van dit verhaal oorspronkelijk afkomstig zijn beschouwt het gebruik van de huidige naam, American Pit Bull Terrier, dan ook als dubbel onjuist omdat het ras niet van Amerikaanse origine is en het ook geen Terrier is.
Ze verklaren het misverstand dat het ras een kruising tussen bull-baiters en terriers als een verwarring met de geschiedenis van de English Bull Terrier, wat een totaal ander ras is en nooit succesvol was in de Pit, maar wiens afkomst erg goed is beschreven.
Andere auteurs die dit onderwerp onderzochten zoals Dr. Carl Semencic, betwisten dat de APBT een product was van een kruising tussen bull-baiters en terriers en ontkenden dat het ras niet zou bestaan in zijn huidige vorm tijdens de Renaissance. Ze zouden betwisten dat wanneer we denken aan de terriers in de APBT’s afstammelingen dat we honden zouden tegenkomen zoals de huidige show honden zoals de Yorkshire Terriers, maar in plaats daarvan zouden we de werkende terriers zien (reeds uitgestorven) die waren gefokt voor ongelofelijke vastberadenheid in de jacht.
Het probleem is het bewijs, wat het geval is bij ieder ras als je terug gaat in de tijd, waar ook nog eens de extreme geslotenheid en geheimhouding van de fokkers van vechthonden bij komt. In de 19 de eeuw Stambomen, als die Uberhaupt op papier staan, werden veelal niet onthuld omdat iedere fokker bang was zijn geheim prijs te geven aan de concurrentie waardoor deze zijn fokmethodes kon overnemen. In ieder geval niet later dan het midden van de 19 de eeuw had het ras inmiddels alle karakteristieken die we tot op de dag van vandaag nog kennen; zijn ongelofelijke atletische vermogen die geen andere hond bezit en zijn gemoedelijke karakter. Deze eigenschappen maakten en maken de Pitbull tot wat hij vandaag de dag is.
De directe voorouders van de APBT waren de Ierse en de Engelse Pit honden. Deze honden werden in het midden van de 19 de eeuw naar de VS geïmporteerd. Eenmaal in de VS aangekomen, begon het ras een beetje af te wijken van de manier waarop ze in Engeland en Ierland werden geproduceerd. In Amerika, waar deze honden niet alleen als Pit honden werden gebruikt maar ook als “Catch Dogs”(bijvoorbeeld voor het terughalen van afgedwaalde zwijnen en vee) en als waakhonden voor de familie. Hierdoor zorgden de fokkers voor wat grotere honden. Toch was deze toename tot voor kort erg gering.
Tussen ongeveer 1900 en 1975, was er een kleine en geleidelijke toename van het gewicht van de APBT’s, zonder dat dit verlies van prestatie tot gevolg had. Maar nu dat de grote meerderheid niet langer meer op prestatiegerichte Pit standaard word gefokt (begrijpelijk, want de traditionele prestatietest in de pit is nu een misdrijf), heeft de Amerikaanse grondstelling “Hoe groter, hoe beter” het overgenomen in de fokwereld waar de beginnende fokkers het nu voor het zeggen hebben en verantwoordelijk waren voor de stijgende populariteit in de jaren 80. Dit heeft geresulteerd in het opblazen van de gemiddelde grootte van de APBT in de laatste 25 jaar. Dit is een schadelijk fenomeen voor het ras volgens velen.
Foto’s van meer dan 100 jaar geleden tonen nog steeds dezelfde hond als die we vandaag de dag nog zien. Zoals in vele prestatiegerichte rassen zul je altijd een verschil zien in de verschillende lijnen. Maar toch zul je over al die jaren meer overeenkomsten dan verschillen aantreffen. Er zijn foto’s van Pit honden uit 1860 die uiterlijk gezien identiek zijn aan de APBT’s van vandaag de dag.
Gedurende de 19 de eeuw waren deze honden bekend onder een verscheidenheid aan namen.
“Pit Terriers”, “Pit Bull Terriers”, “Half and Half’s”, “Staffordshire Fighting Dogs”,
“Old Family Dogs” (de Ierse naam), “Yankee Terriers” (De Noordelijke naam) en
“Rebel Terriers” (de Zuidelijke naam)… om er maar enkele op te noemen.
In 1898, richtte Chauncy Bennet de United Kennel Club (UKC) op met als enige doel; het registreren van Pit Bull Terriers, en dit omdat de American Kennel Club niets met de hond te maken wilde hebben.
Oorspronkelijk voegde hij het woord “Amerikaanse” toe aan de naam en verwijderde hij “Pit”. Niet iedereen was hier gelukkig mee en het woord “Pit” werd uiteindelijk weer toegevoegd. Alle andere rassen die bij de UKC waren geregistreerd werden pas na de APBT geaccepteerd. Een andere registratie-organisatie van de APBT is de American Dog Breeders Association (ADBA) die in September 16909 door Guy McCord, een hechte vriend van John P. Colby werd opgericht en momenteel onder de leiding staat van de Greenwood family.
De ADBA registreerd alleen maar APBT’s en is meer afgestemd op de APBT als ras
dan de UKC.
In 1936, dank aan “Pete the Pup” in de “Lil Rascals” en “Our Gang” die er voor zorgde dat een groter publiek in contact kwam met de APBT, de AKC sprong hierop in en registreerde het ras meteen als de “Staffordshire Terrier”. Deze naam werd veranderd in “American Staffordshire Terrier” (AST) in 1972 om het te onderscheiden van het kleinere, Engelse neefje; de “Staffordshire Bull Terrier”. In 1936 waren alle AKC, UKC en ADBA versies van de “Pit Bull” identiek omdat de originele AKC lijnen afkomstig waren van de pit fighting dogs, die op dat moment al UKC en ADBA geregistreerd waren.
Tijdens deze periode, en de jaren die erop volgden, was de APBT een zeer geliefde en graag geziene hond in Amerika. De APBT werd beschouwd als de ideale Familiehond. Om zijn grappige, lieve en vergevingsgezinde temperament werd het ras gezien als ideaal voor gezinnen met kleine kinderen. Alhoewel de meesten het ras niet bij naam kenden wilden de kinderen van de “Lil Rascals” generatie een vriendje net als “Pete the Pup”.
Tijdens de Eerste Wereld Oorlog was er een Amerikaanse Propaganda Poster die de rivaliserende Europese Naties voorstelden met hun Nationale honden gekleed in een Militair Uniform. In het midden van de posters representeerde de Amerikaanse Pitbull Terrier de Verenigde Staten met eronder de titel “I’m neutral, but not afraid of any of them”.
Sinds 1936, is er door de verschillende doelen waarvoor ze werden gefokt een verschil ontstaan tussen de American Staffordshire Terrier en de American Pit Bull Terrier, zowel in uiterlijk als in karakter. Ondanks dat beide in de ideale situatie, een ‘easy going’ en vriendelijk karakter hebben zijn er enkelen die na 60 jaar fokken voor verschillende doelen twee totaal verschillende rassen deden ontstaan. Anderen kiezen ervoor om de twee als verschillende lijn te zien van hetzelfde ras. (de werkende en de showhond)
Hoe je het ook bekijkt, het gat tussen de twee zal alleen maar groter worden aangezien fokkers van beide kanten het ongewenst vinden om beide te kruisen.
Voor de ongetrainde ogen zal de AST er meer imposant en gevaarlijk uit zien, met een groter en meer geblokte kop, met uitpuilende kaakspieren, een bredere borst en een dikkere nek.
In het algemeen gezien zijn ze niet half zo atletisch als de APBT’s. Er zijn heel wat APBT’s die uiterlijk bijna niet te onderscheiden zijn van de AST, maar over het algemeen is de APBT een wat magerdere, peesigere en lichter op de voeten staande hond met meer behendigheid, snelheid en explosieve kracht dan de AST.
Na de Tweede Wereld Oorlog tot begin de jaren 80, verviel de Pitbull in relatieve obscuriteit. Maar de kleine groep van echte liefhebbers die hun hebben en houwen voor de hond gaven en zouden geven kenden het ras nog steeds tot in het allerkleinste detail.
Deze liefhebbers weten meer over de afkomst van hun honden dan over hun eigen afkomst en meer dan vele andere liefhebbers van de diverse hondenrassen weten over hun honden.
Ze hebben vaak stambomen die 6 tot 8 generaties terug gaan.
Toen de Pitbull erg populair werd in de jaren 80 kwamen de honden vaak in handen van lieden die niet eens zichzelf in de hand konden houden, laat staan een hond. Wat voor hond ze ook zouden nemen, ze zouden ze omvormen tot niets ontziende killers, en zouden zo een poedel tot krokodil maken. Je ziet deze gemene mensen hier en daar op het internet, pronkend met hun wel 10 jaar ervaring terwijl ze in feite niets weten. De problemen stapelden zich op en resulteerde in een algeheel probleem in Nederland. Zo kortzichtig als de regering zich opstelde toonde maar weer eens aan hoe een stelletje gekken het kunnen verpesten voor duizenden anderen. Ondanks het feit dat bijna iedereen zich achter de hetze schaarde was er niemand die ook maar durfde te onderzoeken hoe het nu eigenlijk zat.
Ook de AST fokkers in Nederland die zogenaamd zo kundig zijn, zagen niet en durfden niet toe te geven dat de hondenvechters uit de VS een betere hond afleverden dan dat zij dat ooit zouden doen. Nooit hoorde je dat er meerdere gevallen waren van mens aanvallende Pitbulls totdat deze kundige show model fokkers op de markt kwamen.
De auteur die deze mening is toegedaan voegt hier aan toe: “Ik ben niet alwetend en pretendeer ook niet de kennis te hebben om wie dan ook persoonlijk te bekritiseren maar ik vertrouw nog steeds op de oude hondenmannen die de hond op prestaties fokken want nogmaals, de zogenaamde goede Stafford fokkers hebben niet kunnen voorkomen dat we over enkele jaren geen enkel exemplaar meer op de Nederlandse bodem zullen zien… Maar ja, zij zijn dan al lang weer bezig een ander ras te verloten en er big business mee te maken. De dierenbescherming zal geen nacht minder slapen en zal indien nodig graag een handje helpen om weer een ras uit te laten sterven. Ik dank god op mijn blote knieën dat er nog landen zijn waar we kunnen genieten van dit prachtige ras, de American Pit Bull Terrier!”
Zoals de mens “de Greyhound” misbruikt als ‘loopmachine’ werd de Pitbull misbruikt als ‘vechtmachine’. Ook de media bezorgt de laatste jaren de Pitbull een onzekere toekomst. Door de paar incidenten met de Pitbull (zonder dat hierover zekerheid bestaat) uitermate op te schroeven, hebben zij de toekomst van dit dier onherstelbaar vernietigd. Het ergste is dat iedereen hieraan schuldig is, uitgezonderd de hond zelf. De kleine rakker is gewoonweg druk bezig met het plezieren van zijn baas en ironisch genoeg is dit de basis van zijn eigen ondergang. In bepaalde landen is de fokkerij van de Pitbulls reeds verboden en op veel plaatsen moet hij buiten een muilkorf dragen.
We mogen niet vergeten dat deze hond – mits een goede opvoeding – kan uitmunten in vrijwel alle hondentaken: als herder, bewaker, jager, rattenvanger en politiehond.
Persoonlijk advies
De liefhebber of trotse eigenaar van een APBT zal zich zeker aansluiten bij het slot van deze geschiedenis. Uiteraard is echter wel aan te raden, met eender welk ras, een degelijke opleiding gehoorzaamheidstraining te volgen. Belangrijk is dat je een band opbouwt met je trouwe viervoeter, dat hij je respecteert en luistert naar wat je van hem verlangt! Deze lieve en vriendelijke gezinshond heeft alle karaktereigenschappen om een volwaardige rol te vervullen binnen het gezin, maar dit betekent ook dat het baasje zijn verantwoordelijkheid dient te nemen. Een APBT of AST aankopen om lekker stoer te wezen is dus absoluut geen goed begin! Hij is uiteindelijk “Een Schaap in een Wolfsvacht!” en niet omgekeerd!
