HondenPage baasje lin28

dani schreef om 29 september om 09:52
Hallo Lin, Ik lees net dat Bowie is gestorven vorige week en wil je heel veel sterkte wensen met dat grote verlies. Als ik je verhaal hieronder lees kan ik alleen maar zeggen dat je hebben gedaan wat je moest doen. Jullie hebben tot het einde goed voor hem gezorgd en wat kan een hondje nog meer wensen? Nogmaals veel sterkte meid!
bibiane schreef om 26 september om 09:37
bedankt voor je bericht,het doet veel pijn,en het is meer dan zes maand van mij en huilen doe ik nog elke dag ,bij ieder klein dingetje dat ik vastneem of zie moet ik mij bedwingen om niet te huilen,zijn mandje en zijn spulletjes staan hier nog allemaal alsof hij zo terug komt ik kan ze gewoon niet wegdoen,we zagen onze maatjes zo graag,en missen ze vreselijk,als je en goede band heb met je vriendje des te erger is het verlies ik kan er van mee spreken ,het is bij mij net of ze hebben een arm of een been afgezet er is iets weg die leegte en zonder hem heb ik in niets geen zin meer,nu nog steeds niet ,ik ga werken doe mijn huishouden en voor de rest heb ik niets geen plezier meer weet dat je er niet alleen voor staat wil je me schrijven om het eens kwijt te kunnen doen hier of in een pb mij eender veel sterkte en een dikke knuffel
schreef om 26 september om 08:39
Lieve Lin Bedankt voor je bericht.Kan me voorstellen hoe je je nu voelt en ook je mama en je pa,het is zoo oneerlijk en wij hebben er geen zeggenschap over wanneer het leven gaat. Wat rest zijn de mooie herinneringen,maar eerst moet jij door deze periode heen,je mag rouwen Lin,en dat is een heftig proces. Verder lijden is jouw Bowie bespaard gebleven met deze afschuwelijke ziekte,je hebt gehandeld uit liefde en daar heb ik en vele andere hier diep respect voor! Heb geen spijt,en kwel jezelf niet meer dat je zelfs twijfelt of hij echt een tumor had,de DA zeght dat niet voor niets,ook mijn Perrito wilde niet gaan,en verzette zich,maar mijn Perrito was heel oud en op van lijf en leden,alleen zijn hart was supersterk en onze band die wij hadden was kabeltouw. Het verwerken gaat met vele ups en downs,ik huil nog steeds,kan nog geen foto's kijken of een mooi eerbetoon maken met een video,ik wil dat allemaal wel,maar het verdriet is te groot. Onze honden zitten in ons hart,en zijn nu overgegaan naar de regenboogbrug. Daar waar ze nu met alle dieren onbezorgd spelen en eens komen ook wij ze weer tegen,daar ben ik van overtuigd. Hou je goed en je weet het he,je mag mij altijd een bericht sturen. Heel eel liefde en kracht toegewenst,ook voor je ouders. xxx Denise
Mariska en Jip schreef om 23 september om 21:20
Lieve Lin, wat vreselijk dat jullie maandag jullie lieverd hebben moeten laten inslapen.. Voel je alsjeblieft niet schuldig, jullie hebben juist alleen het beste voor Bowie gewild..en soms moet je daarvoor de verschrikkelijkste beslissing van je leven maken, geloof me..ik weet er alles van...ik ben nog steeds dagelijks verdrietig...het gevoel van, was dit de juiste beslissing...de leegte...het verdriet... Ik hoop dat je net als ik hier op het forum het gevoel krijgt dat er mensen zijn die je begrijpen en die hetzelfde hebben meegemaakt...dat doet vaak heel goed.. Bowie is nu in de hondenhemel...vast aan het spelen met mijn lieve Bobby...en voor altijd in jouw hart... Ontzettend veel sterkte in deze zo intens verdrietige tijd... liefs, Mariska
Japjes schreef om 23 september om 10:40
heel veel sterkte met dit grote verlies. sommige honden hebben al genoeg aan een prikje. heb geen schuldgevoel.........denk aan de mooie momenten van je hondje bowie.
lin28 schreef om 23 september om 06:21
me hondje bowie hebben we helaas deze maandag 20 sept een spuitje moeten geven,omdat hij het weekend heel zwak was....kon niet meer goed lopen had pijn aan zijn buikje als je hem optilde,gaf over,diaree enz.toen we naar de dierarts gingen maandag zei ze dat ze voelde dat hij een groot tumor had in zijn maag ...en het beste voor hem zou zijn hem uit zijn lijden te verlossen..we hebben toen mee ingestemt..de tranen rolde over me wangen en bij me moeder en vader ook..nu heb ik een heel erg schuldgevoel,het is net of ik hem gedood heb..had ik hem niet kunnen redden?en had hij echt een tumor?wilde hij dood?zoveel vragen..ik word er gek van..ze gaven hem maar 1 spuitje en toen piepte hij ik kon dat niet aanzien en draaide me om,nu heb ik zijn laatste blik dat hij leefde niet meegemaakt...ik heb hier veel spijt van.. nu lees ik op internet dat ze 2 spuitjes moeten krijgen...heeft hij geleden?hij kreeg er nm maar 1. ik kom niet van die rotgevoelens af wat moet ik doen...me moeder heeft het ook....we huilen iedere dag

Laat ook een krabbel achter
Om een krabbel achter te laten moet je eerst inloggen