Bibou

• baasje
• foto's
• activiteiten
• vrienden
• honden

Bibou was Bijou toen ze bij ons kwam. Niet echt een naam voor zo'n flink kalf dachten we. 
Als herplaatser met heel veel mooie kanten en een paar minpuntjes (bijten, grommen) zette ze ons voor een zeer verscheurende keuze. 2 GT's verder en nog andere begeleiding, gooiden we de handdoek in de ring. We brachten haar naar een asiel... Heel triest want we vonden nergens een andere plekje voor haar. Maar ook een fokker eiste haar op, om mee verder te kweken... tot hij van een paar schoonheidsfoutjes hoorde... 
Ze zou nu toch via het asiel geplaatst zijn bij mensen met veel ervaring.
Gelukkig vond Animal Trust een nieuw baasje en krijgen we zo nog nieuws:  http://m.animaltrust.be/

We missen Bibou erg. Er is een leegte in ons gezin. Onze kat probeert die op te vullen, maar is toch wat klein en hij wandelt niet graag aan de riem (denk ik, want ga ik niet proberen). Intussen kregen we ook via Animal Trust nog meer nieuws over Bibou. Ze zou het goed stellen en o.a. goed opschieten met de katten van het nieuwe gezin...

Na een 'bezinningsperiode' gingen we op zoek naar een pupje. We keken naar de honden die we vroeger hadden, Alaskan Malamute, Newfoundlander en Landseer. Het was een moeilijke vergelijking, want al die rassen hebben hun voor- en ook wel nadelen. Uiteindelijk kozen we voor de Malamute omdat die toch wel echt actief is en dat past bij ons. De hond mag er met ons op uit trekken in de bossen bij ons in de buurt of tijdens onze reizen. Onze Malamutes vroeger konden echt niet alleen blijven, dus er komt vast een tweede hond bij wanneer dit kan. (twee jaar wachten is best)

Intussen woont Nunaraqje, ons malamute teefje, al een tijd bij ons. Ze is super... Maar natuurlijk was ze een echte malamute  pup, dus erg ondeugend. Ze probeerde aan alles te knabbelen... maar ze is ook lieve knuffelmie en ze leerde ontzettend snel. We moesten geen lange trainingsperiode invoeren om zit en pootje te leren. Ook andere zaken leert ze nu snel... Maar dat blijft naar het schijnt niet duren. We zijn gewaarschuwd . Nu dromen we al van lange wandelingen met haar, maar we houden het nog flink kalm.

En ja, zoals gepland blijft Nunaraqje niet alleen. We wilden zeker een tweede hond, een reutje, bij. Maar dat het zo snel ging gaan, was nu ook weer niet gepland. Voor vrienden van ons zocht ik naar een herplaatser. En toen kwamen we via de rasvereniging bij lieve Faolan terecht. Toen de vrienden liever een teefje wilden, dachten we: 'Als het nu zou klikken met Nunaraqje?'... En ja... Zo woont lieve Faolan sinds december 2014 ook bij ons. De twee woefjes zijn 4 poten op 1 buik. Er wordt hier heel wat afgespeeld en het huis ligt dus constant vol haar (mijn nieuwe hobby is nochtans stofzuigen), maar het is zalig om hen zo te zien. Nunaraqje gaat 's ochtends eerst kwispelend Faolan tegemoet en komt dan pas naar ons.