HondenPage baasje Paula en Keet

• baasje
• foto's
• activiteiten
• vrienden
• honden

Hoi, ik zal ons even voorstellen
Ik ben Paula 21 jaar en studente en wil altijd al een hond. Ik besefte me dat het nu de perfecte tijd was om er aan te beginnen omdat ik lekker veel thuis ben in verband met studeren! Nu heb ik na wat wiggen en wegen gekozen om een Rhodesian Ridgeback te nemen, omdat dit ras toch wel het beste bij me past. Nou aan een pup was je toch wel meer tijd aan kwijt dan aan een wat oudere hond en voor in de verre toekomst weet ik nog niet zeker hoe alles gaat lopen, dus de keuze was snel gemaakt op een oudere hond. Dus ging ik op zoek op de ras website naar een herplaats rr (rhodesian ridgeback). Het ras is toch redelijk populair geworden en dus waren er niet veel herplaats rr's, maar één dag stond er een beschikbaar die in het asiel zat. Dus ik gaan bezoeken en de vrouw van het dierenasiel kon me niet veel over haar vertellen. Alleen dat ze heel erg trok aan de lijn en dat ze ook wat bijzonder gedrag toonde als ze andere honden tegenkwam. Nou, dat was een beetje zacht uitgesproken  ik dus een rondje met haar lopen, even geoefend met minder trekken en na drie kwartier liep ze eindelijk rustig aan de lijn - máár toen kwamen we dus ook andere honden tegen, nou ze wist niet waar ze moest kijken! Gelijk erop springen wilde ze, kei hard mij meesleurend. Gelukkig heb ik d'r elke keer tegengehouden, maar het was nou niet helemaal duidelijk of ze echt de honden wilde aanvallen of dat het iets anders was. Nou ik haar teruggebracht en gezegd dat ik er nog wel even over na wilde denken. Maar ik kon het echt niet eens 2 dagen uithouden, dus ik belde ze weer op met de notie dat ik d'r z.s.m. kwam halen! En dat was een van de mooiste dagen die ik met 'r gehad heb - misschien wel de mooiste! Ze kwam achter de deur vandaan, zag me staan en keek me aan van "ja, met jou ga ik mee naar huis vandaag!" ze wachtte netjes totdat al het papierwerk gedaan was (terwijl ze de vorige keer niet eens even stil kon staan om de deur open te doen) en buiten was ze op d'r beste gedrag.
Nu al een paar maanden later snap ik haar gewoon al veel beter. En zij mij ook, ze heeft vertrouwen in me wat heel erg helpt bij haar probleempje met andere honden aan de lijn en oh wat vindt ze het prachtig om te spelen met andere hondjes! Je ziet gewoon heel erg dat ze niet goed gesocialiseerd is in het verleden. Da's jammer maar dat kan ze nu gelukkig allemaal over! Daar moet wel heel hard aan gewerkt worden natuurlijk (door mij én door haar) maar daardoor zijn wij steeds meer een team en staan we samen sterk. Ze heeft een nieuw begin gekregen met een nieuwe naam en ze heeft mij nog iets gegeven om voor te leven.
Zo zie je maar weer hoe een leven kan veranderen en twee levens samen worden gebracht. Zoveel mooie herinneringen al en zo veel nog te gaan!