HondenPage baasje Pippin

• baasje
• foto's
• activiteiten
• vrienden
• honden

'Hallo,

Ik ben Pippin een Spaanse bastaard met een schofthoogte van 40 cm. Toen ik een jaar of twee was overleed mijn baas. Hij was al heel oud en ook eenzaam. Ik hield veel van mijn baas, maar er was niemand die mij op kwam halen toen mijn baas er niet meer was. Ja de hondenvangers, deze stopten mij in een kooi en ze brachten mij naar een plaats waar allemaal honden opgestapeld werden in kooien. Ik wist niet wat en hoe en ik was heel bang. Gelukkig kwamen er vrijwilligers van een stichting die mij hebben gered uit het dodingsstation. Ja, zo noemden ze het. Ik mocht naar een asiel in Spanje, waar ik goed verzorgt werd. Ik werd gewassen, ontvlooid en ik kreeg goed eten. Nadat ik bij de dokter was geweest ging ik met andere honden in een vrachtwagen. We hebben heel lang gereden en toen we stopten mochten we er allemaal uit en hadden we een groot feest. Ik kwam bij hele lieve mensen die nog meer hodnen hadden en hier mocht ik spelen en vooral heerlijk uitrusten en weer mezelf worden. Toen ik weer een beetje opgeknapt was ging het vrouwtje op een dag met mij alleen op pad, dat deed ze normaal nooit en ik vond het maar reuze spannend. Ik mocht voorin de auto zitten en het vrouwtje leek wel een beetje verdrietig. Toen we uitstapten vertelde het vrouwtje mij dat ik niet bij haar kon blijven, omdat er nog andere hondjes geholpen moesten worden en dat ik nu sterk genoeg was om naar een nieuw vrouwtje te gaan. Op mijn plaastje kon dan een ander hondje uit Spanje komen die opgegeven was.'

De kennismaking met Pip verliep goed. Al merkte ik natuurlijk wel dat hij het allemaal maar erg vreemd vond. Hij kon gelukkig goed met mijn andere hond overweg en andersom. Pip heeft de eerste weken tijd nodig gehad om zijn draai te vinden in zijn nieuwe omgeving en ritme. Alles leek voorspoedig te verlopen en zonder problemen tot hij nadat hij voor eerst langer dan een uur alleen thuis was met de andere hond. Toen ik terug kwam had hij enorme jeuk en had hij zich op verschillende plaatsen kapot gekrabbeld en gebeten. Op dat moment was nog niet duidelijk dat Pip een stressreactie had op mijn afwezigheid. Ook wist ik toen nog nie dat deze reactie vaker terug zou gaan komen en dat we een heel traject aan onder zoeken zouden hebben voor we erachter waren dat het een stressreactie was. Wanneer een hond jeuk heeft dan ga ik meestal niet van stress of iets dergelijk uit. Jeuk betekend veelal een allergie of vlooien of andere parasieten. Inmiddels weet ik wel beter en weet ik dat een hond niet alleen zichzelf bijt en krabt omdat hij of zij jeuk heeft. Dit kunnen ze ook doen uit ongenoegen, stress, of om aandacht te krijgen.

Gelukkig gaat het met Pip inmidels stukken beter. Hij heeft een aantal weken wanneer ik minder zicht op hem had met een kap gelopen en verder kreeg hij veel aandacht en zijn we samen cursus gaan lopen.

Pip is een geweldige hond die voor zijn vrouwtje door het vuur zou gaan!!!

http://www.sos-strays.nl/happy/nl-happy-403.html