HondenPage baasje Hans

• baasje
• foto's
• activiteiten
• vrienden
• honden

Sinds enkele weken heb ik een nieuwe puppy in huis gehaald.
Na het overlijden van mijn geliefde Berner Sennen hebben we besloten om een nieuwe puppy in huis te halen. Achteraf bleek dat ik enorm veel geluk heb gehad omdat hij van een pure broodfokker is gekomen (iets wat ik op dat moment niet wist). Hierbij dus mijn verhaal:

Na het overlijden van mijn Berner Sennen was ik op het internet gaan zoeken naar informatie over de Leonberger en waar ik ze eventueel kon kopen.
Ik wou met opzet niet opnieuw voor een Berner Sennen gaan omdat ik bang was dat ik mijn toekomstige puppy dan teveel zou vergelijken met de overleden Berner Sennen.
Na wat op het internet te zoeken was ik terecht gekomen op de website van Dogy in Merksplas. Dus ik contact opgenomen en een afspraak gemaakt om te gaan kijken (hierbij dus mijn eerste grote fout)
Ipv eerst even google te gebruiken om deze zaak te controlen ben ik meteen samen met mijn moeder richting Merksplas gereden (een oude familietraditie al van kleins af aan ga ik altijd samen met mijn moeder een pup kopen)
Daar aangekomen bel ik aan bij een grote poort en een dame opende die voor ons. Eens binnen zagen we een redelijk groot gazon met daarop enkele puppy's inc. de Leonberger. Dit pupje kwam haast onmiddelijk naar mij toe en gaf likjes en ik was verkocht.
Dus even betalen, papierwerk in orde maken en de auto in voor de lange rit terug naar Leuven.
Thuis aangekomen liet in onze andere honden eerst kennis maken met de nieuwe puppy en heeft ze het huis en tuin wat verkend en wat gegeten.
Toen ze in slaap viel viel mijn oog op het kaartje van Dogy dat ik had meegekregen en dacht ik om dit eens op de zoeken nu (had dit beter ervoor gedaan).
Van wat ik toen te lezen kreeg werd ik lijkbleek al bij eerste link was het goed raak: Klachten, klachten en nog eens klachten.

-Zieke puppy's
-Gesjoemel met vaccinaties
-Veroordeling

En zo ging de lijst nog wel even verder. Vele gedupeerden hun verhalen waren echte horrorverhalen. Vele pupjes overleefde de eerste nacht zelfs niet (net dat weekend was mijn dierenarts in het buitenland).
Dus ik de eerste nacht beneden gaan slapen en waken over nieuwe puppy ik was echt bezorgd dat Vlada hetzelfde lot beschoren was. Die nacht is ze zonder problemen doorgekomen en de zondag die volgde voelde ze zich al meer thuis. Ze at, dronk en speelde in mijn ogen normaal en ze was sociaal met alles en iedereen.
Maandagmorgend ik meteen naar mijn dierenarts gebeld en gevraagd of ik mocht komen met nieuwe pup na men werk. Geen probleem natuurlijk.
Eens daar aangekomen vertelde de dierenarts mij hetzelfde dan hetgene ik op internet gelezen had. (horrorverhalen en dat vele pupjes die van daar kwamen geen lang leven in het vooruitzicht hadden)
Bij de controle bleek alles normaal: geen navelbreukje, longen in orde en haar hartje klopte ook perfect. Dit was voor mij al een hele opluchting maar ze was nog niet uit de gevarenzone voor al die enge ziektes waar ik over las. In onderling overleg een nieuwe afspraak gemaakt de week erop maar ik moest hem wel meteen bellen als er zich een probleem moest voordoen.
De week die volgde was alles normaal zoals het zou moeten zijn bij een gezonde puppy. Eten drinken spelen en puppystreken en toch was ik er niet helemaal gerust in. De week erna terug voor nog enkele vaccinaties en na onderzoek bleek ook alles normaal te zijn en zat ze perfect op gewicht. Nu moest ik 2 weken wachten voor de nodige vaccinaties voor de hondenschool in die 2 weken is mijn meisje nu helemaal ingewerkt thuis zullen we het maar noemen en hebben we er veel plezier aan , mijn bezorgdheid ging langzaam minderen.
Toen ik na die 2 weken weer bij de dierenarts kwam kreeg ik ook de resultaten van het bloedonderzoek en dit wees uit dat alles perfect was en ze werd offcieel gezond verklaard.
Ondertussen ben ik er al mee naar de hondenschool (puppyklas) geweest en alles gaat heel goed.
Ik moet toegeven dat ik mijn Berner Sennen nog elke dag heel hard mis, maar ik zal dit niet tonen of uitwerken op Vlada want het is tenslotte haar fout niet wat er is gebeurd.
We gaan ook elke dag wandelen en ze kan al flink wat afstand doen
Ook het contact met andere honden en mensen is super en ze is heel sociaal ingesteld (dit is wel eigen aan het ras heb ik horen zeggen)
Ik voel me wel schuldig dat ik (ongewild) heb meegewerkt aan broodfok. Maar aan de andere kant heb ik Vlada misschien wel gered van een miserabel leven.
Het is een dubbel gevoel, aan iedereen die al slachtoffer is geworden van broodfok en aan alle tegenstanders zou ik een welgemeende sorry willen zeggen.
Mijn verhaal heeft een happy end gekregen maar vele andere verhalen hebben dit niet.
Om af te sluiten hierbij nog enkele foto's en een filmpje van mijn flinke meid die ons hopelijk nog vele mooie jaren mag bezorgen :