HondenPage baasje smokey17

• baasje
• foto's
• activiteiten
• vrienden
• honden

Mijn hondjes zijn mijn alles Ik sleep ze overal mee naar toe als de mogelijkheid daar toe is. Gelukkig zijn mijn hondjes maar klein, ideaal in de trein of bus.

Toch ligt mijn hart meer bij de middelgrote honden. En dan richting de schapen drijvers. En ooit zullen die er ook komen!

Wat over mijn hondjes.

Billy kwam als eerste. Ik woonde op mijzelf dus kon eindelijk een hond nemen( kom uit een gezin van katten liefhebbers).
Op de site van het asiel zag ik hem staan. Bij zijn omschrijving stond: Middelgrote helemaal onherleidbaar bastaard.
De foto was van voren genomen, en aangezien hij geschoren was kon je niets zeggen over het ras!

Ik was verliefd, dus asiel gebeld. Moest wel snel komen want er waren meer liefhebbers. Dus ik snel heen. Kom ik in het asiel, daar brengen ze mij naar Billy.
Hij stond tegen de tralies omhoog met zijn koppie scheef. Moeder en ik in koor: ohhhhhh wat een scheetje.
Echter was deze middelgrote hond slecht 26 cm hoog.
Maar goed, ik was verliefd.
Dus wij lopen met Billy. Nou dat was een DRAMA. Ze hadden wel gezegd dat hij niks kende. Nou dat was duidelijk. Hij trok zo hard dat zijn tong blauw werd. Hij rende van links naar rechts, en wist niet wat hij moest.

Nu bijna 4 jaar verder is het een tophond! Hij vindt iedereen lief en leuk. En durf hem bij een baby in de box te zetten zonder dat hij maar iets zal doen.
Helaas is zijn gezondheid aanzienlijk minder goed.....


En dan The kid.
Verhaal is aanzienlijk korter. Bij mijn vader(waar ik inmiddels bij in huis woon)op het werk kwam een bekende aanlopen met een pupje(dochter van hun reu), het meest schattige aandoenlijk pupje die ik ooit gezien heb. Kwam direct op mij af rennen, sprong in mijn armen, en pieste spontaan over mij heen

Man: Kopen???? Ik: JJAAAAAAAAAAAA paps: NNNNNEEEE ik: JJJJJJAAAAAAAAA maar paps bleef stelling: die hond komt er niet in. 1 is genoeg, dan breng je Billy maar weer naar het asiel. Nou nee...
Dagen lang zeuren en zeiken. Maar nee, hij hield voet bij stuk. Die teckel komt er niet in. Tenzij Billy weg gaat. Na een week gaf ik het maar op. Maar een dag later zei paps: Nou zullen we de pup dan maar op halen?? Dus ik helemaal wild natuurlijk.
Later bleek dat mijn vader op dezelfde dag dat ik het pupje zag al tegen de man had gezegd dat we de pup zouden nemen....hij heeft mij gewoon een week laten zeuren.

Maar ze hete eerst April....maar April wordt al snel Prilly. En Prilly en Billy leek teveel op elkaar.
Dus omgedoopt tot The kid. Oftewel Kid.

Meisje is zo gek als een deur. Lief, prettig gestoord. Mag graag kopjes geven, maar helaas is ze daar niet zo subtiel in waardoor vrouwtje soms met tranende ogen op bed ligt, na een flinke kopstoot tegen mijn neus!