mijn nieuwe hondje

Ik mis mijn hond. Mido is nu 2 maanden dood en ik mis hem. Ik heb een nieuwe hond, Joep. Super is hij. We zijn met 5 mensen thuis en hij is helemaal mijn vriend. Piept als ik er niet ben en ik mis hem ook als ik weg ben. Maar toch blijft het gemis van mijn eerste hond, mijn droom. 13 jaar heb ik om een hond gezeurd en eindelijk was het zo ver. Een jaar was hij al toen we hem kregen, klein als ik was dacht ik dat hij dan nog best klein zou zijn, maar toen mijn ouders thuis kwamen bleek het een monster van een beest. Uiteindelijk bleek hij niet alleen een rustige stille vriend maar ook mijn beste vriend en ik wist niet dat ik mijn hond ooit zo zou missen. Al heb ik nu een nieuwe super lieve hond, de band die ik had met mijn Mido krijg ik nooit weer.

Het verdriet moet ook nog slijten. Dit duurt een tijdje. Ga gewoon lekker met je nieuwe hond aan de slag en dan komt het wel goed.

Grappig dat jouw hond ook Joep heet Ik denk ook wel dat het slijt, maar mn halve leven heb ik van die andere hond genoten, dus het is een kwestie van wennen. Het is wel een schat!

wat leuk zeg! je nieuwe hondje lijkt me gewoon heerlijk hoe hij doet xx schattig zeg.

Ik zit in ongeveer hetzelfde schuitje. Gek wat voor kleine dingen je mist, he. Dingen waarvan je niet eens wist dat ze er waren, geluiden die je nooit hoorde totdat ze er niet meer waren. Ik mis mijn vriend ook nog steeds. En hoe leuk Yoshi ook is, het is gewoon heel anders. Wrang detail vind ik ook nog dat ik zeker weet dat Boris Yoshi ook heel leuk gevonden zou hebben...

Ik snap helemaal wat je bedoelt Anouk, Mido blafte nooit. Vanaf dag 1 niet, alleen als hij pijn had. Als je perongeluk op zijn poot ging staan of hij met zn kop ergens tegenaan knalde(hij was nogal lomp haha) Joep blaft vaker, ook niet extreem veel, maar om een speeltje of koekjes. Joep is een schat, mijn eigen hondje. Ik vraag me wel af, of het voor Joep niet goed is om een andere hond erbij te nemen, een wat oudere hond. Wat vinden jullie?

Je moet het nog een beetje aanzien, geef het wat tijd.
Een nieuwe hond is een nieuwe hond...

Je herinneringen zijn van jou en Mido, daar verandert niks aan.

veel sterkte

Laat je verwachtingen in het begin niet te hoog zijn, kijk 'de kat uit de boom', Joep kan er ook niks aan doen.

Dit is nieuw voor jullie allebei

het is van mij al meer dan een jaar en ik heb na en jaar een nieuwe hond genomen,maar het verdriet en het gemis is er ook nog steeds hoor,hij was ook mijn "speciaaltje",!
sterkte

Als het ergste verdriet over is ga je echt wel veel van de hond houden.

Het heeft nu een maal tijd nodig.

Nou, ook dit snap ik weer helemaal! Hier exact hetzelfde! Boris blafte nooit. Ja, één keer heb ik hem een blaf horen geven, waar hijzelf ook erg van schrok hahaha. En Yoshi laat zich echt wel vaak horen. Het stoort me niet, integendeel, ik vind het wel wat hebbem, maar heb hier wel heel erg aan moeten wennen. En ook ik heb even getwijfeld of ik een wat oudere hond er nog bij zou willen nemen voor Yoshi, maar ik doe het niet. Omdat ik niet zeker weet wat mijn motivatie precies is. Dus ik wacht even... alhoewel ik het voor hem leuk zou vinden om een (wat ouder) maatje erbij te hebben, denk ik ook dat die aandacht die nu allemaal voor hem is en die hij dan zou moeten gaan delen wat minder leuk zal zijn.
Grappig om te zien dat er iemand anders in dezelfde situatie zit als ik. Herkenbaarheid is altijd fijn, hè!

Waarom vind je dat een wrang detail? Misschien is je hondje hierboven wel net heel tevreden dat je een nieuw vriendje hebt die zijn goedkeuring wegdragen kan? Misschien vindt hij alleen een hondje waar hij het prima mee had kunnen vinden, wel net de enige aan wie hij de zorg over jou met een gerust hartje overlaten kan?

Groetjes en veel sterkte Lilian, Anouk en Bibiane.
Ik zit momenteel in "jullie vorige fase": veel verdriet om mijn overleden hondje en nog geen ander.
Liefs, Floortje.

Grappig dat er zoveel overeenkomsten zijn Anouk. Wie weet neem ik er nog een oudere hond bij, maar voorlopig niet. Eerst maar eens een goede band met Joep opbouwen en dan kunnen we altijd nog zien. En herkenbaarheid is inderdaad altijd fijn, dan weet je dat je niet alleen in deze situatie zit en dat alles gewoon goed komt.

Lilian, iedere hond is bijzonder, zeker als je hem/haar als je vriend beschouwd, en wat is twee maanden ? dat verdriet is nog zo ontzettend vers, je kan het bijna geen plekje nog geven.
je hebt nu een andere hond , ook al een best maatje van je, nog niet zo,n band als met Mido, stel je er open voor, want Joep weet niets van je overleden Mido . heus de pijn wordt minder, maar de herinneringen blijven, en je hoeft mido niet weg te stoppen, daar mag je iedere dag aan denken.

en heus met Joep, krijg jij ook een fijne en bijzondere band, geloof me maar.