Bijten? Bang voor kinderen

DE ACHTERGROND
Onze hond heeft het niet zo op kinderen. Dit is ontstaan doordat er bij ons ontzettend veel belletje wordt (werd hopelijk) geleld. Buiten dat gooien (gooiden?) de kinderen in de buurt ook vaak onze schuttingdeur open, terwijl hier een bord op hangt "Pas op voor de hond, stap er niet op. Betreden op eigen risico."

Wij hebben in het verleden al erg vaak de verschillende groepen kinderen aangesproken op hun zeer vervelende gedrag, aangezien we direct al merkten dat dit een groot effect had op Duckie. Zij gromt of blaft van achter het raam naar kinderen. Uiteraard zeggen wij hier direct iets van zodat ze op houdt. Meestal is het voldoende, soms gaat ze door.

Ik ben al een paar keer met Duckie naar buiten gegaan als het weer een dagje raak was. Let wel; het belletje lellen gebeurt soms 8 keer op een dag. Duckie is op zo'n dag volledig uit haar doen, kan geen rust vinden, enz. Op het moment dat ik haar mee naar buiten neem, komen we soms de boosdoeners tegen. Nadat ik met ze heb gepraat en de situatie heb uitgelegd, is het vaak wel goed en laat Duck zich ook rustig even aaien. Mits de kinderen niet in een te grote groep zijn.

Groepen kinderen vind ze eng. Ik vermoed dat dit komt door de onvoorspelbaarheid; plotselinge bewegingen, harde/aparte geluiden, veel beweging. Hier wil ze dus ook wel naar grommen en/of blaffen. Tot nu toe is het daar altijd bij gebleven.

= = = = =
DE SITUATIE
Vandaag ben ik met haar naar het parkje gelopen. Onderweg kwamen we enkele kinderen tegen. Omdat Duckie er uit ziet als een ontzettend grote knuffelbeer (wat ze eigenlijk ook is), willen kinderen vaak naar haar toe, haar aaien. Ik ben hier altijd voorzichtig mee en meldt direct dat ze kinderen vaak eng vind en dat ik niet weet of ze geaaid wil worden. Zo ook vandaag. Duckie begon tegen me op te springen; iets wat ze alleen doet als ze bang is of zich in het nauw gedreven voelt. Met vier kinderen (zeer) dicht bij haar vond ik dit begrijpelijk en ik heb de kinderen uitgelegd dat ze er beter aan deden wat afstand te nemen.

Volgens het meisje was het springen een teken dat Duckie graag een pootje wilde geven. Ze kwam dichtbij om te aaien (haar hoofd op ongeveer dezelfde hoogte als de kop van Duckie). Duckie begon te grommen en ik zei tegen het meisje dat ze haar maar even met rust moest laten, omdat ze dit (het dichtbij zijn en het aaien) niet leuk vond. Het meisje luisterde hier echter absoluut niet naar en Duck deed een (in mijn ogen) waarschuwende hap richting het meisje. Ik heb Duckie direct vermanend toegesproken en tegen het meisje gezegd dat ze NU achteruit moest.

Wederom luisterde het meisje niet, maar zocht juist toenadering richting Duckie, waarop deze weer begon te grommen. Ik heb tegen het meisje gezegd Duckie NU met rust te laten en NU achteruit te gaan. Geen gehoor en een hapje als resultaat. Dit heeft ze overigens bij geen van de andere kinderen uit de groep (vier in totaal) gedaan (al waren de andere kinderen minder opdringerig).

= = = = =
EN NU?
Ik heb dit nooit eerder meegemaakt met Duckie en iedereen uit de buurt kent haar ook als een ontzettende lobbes die vooral enthousiast en lief is en verder minstens zo lui. Als kruising (Boerboel - Newfoundlander) ziet ze er uit als een veel te grote zwarte labrador, maar ik ben me er terdege van bewust dat deze 60 kilo schoothond heel wat schade aan zou kunnen richten.

Hoewel ik de reactie van Duckie snap (het meisje luisterde niet naar mij, maar had ook geen benul van de signalen die de hond gaf), maak ik me hier wel zorgen om. Is er een manier om dit soort situaties te voorkomen behalve kinderen in het geheel vermijden?

In het algemeen gaat het wel redelijk en een kind alleen vormt meestal überhaupt geen probleem. Ik heb haar altijd zo veel mogelijk voorzichtig blootgesteld aan kinderen en kinderen die haar aaien (onder mijn wakend oog uiteraard), opdat de angst misschien zou afnemen. Dit heeft geen resultaat gehad en ik ben bang dat het door dit soort voorvallen juist erger wordt.

Ik hoop dat iemand advies heeft en ook eventueel aan kan geven wat de juridische kant is van dergelijke situaties.

He wat naar voor jullie dat je juist een kind treft zonder enig benul en zonder respect voor het gezag van volwassen personen.
Ik zou, als ik in jou situatie zou zitten, een Gt in de arm nemen, om te kijken of jullie samen rustig Duckie toch kan leren om te gaan met kinderen.

Wat een vervelende ervaring voor de hond, voor het kind en voor jou.

Persoonlijk had ik een hond waarvan bekend is dat er onzekerheid is tov kinderen nooit in deze situatie geplaatst en gehouden. Ik was er dus zelf uit gestapt en de hond meegenomen. De hond heeft met zijn hondse signalen heel duidelijk gemaakt hoe onprettig hij deze situatie vond. Heel erg goed van de hond, niet meteen hap, maar aangeven met milde en duidelijkere signalen. Ik zou deze signalen niet corrigeren, want hiermee loop je het risico dat de hond ze een volgende keer overslaat en meteen hap doet. Met zijn signalen geeft hij aan dat het hem teveel is en de afstand vergroot moet worden en dit is dus wat ik ook gedaan zou hebben.

Ik denk dat het keer op keer in contact brengen met kinderen wellicht wat teveel is voor je hond. Je zou op afstand wel kunnen werken aan gewenning met kinderen. dus bv aan de rand van een speelveld zelf met je hond lopen waarbij je de aandacht van je hond naar jou toehaalt. Positieve associatie. Laat de kinderen niet op de hond afgaan. Doen ze dit toch, buffer dan zelf (ertussen gaan staan) en stap zo uit de situatie. Zo laat je je hond merken dat hij er niet zelf mee hoeft te dealen.

een andere oplossing anders dan kinderen vermijden en ze erop aanspreken heb ik zo niet.. Wel kun je goed opletten op de voortekenen van Duckie. Heeft hij tekenen van stres zoals; het tongelen (likken), hijgen, staart laag enz. Let op zijn houding en signalen. Kinderen begrijpen die uiteraard nog niet en de kinderen moeten gewoon afstand houden op zo'n moment. Als hij rustig word belonen. En ja kinderen blijven volgens mij opdringerig. De waarschuwing van Duckie was gewoon duidelijk en terecht. Kinderen moeten ook gewoon leren wat een hond wil zeggen.
Op mijn school was er maandag een honden trainer van een honden school en die ging naar een bassis school om te vertellen over honden gedrag. Dat vind ik een heel goede zaak...

jeetje... wat lastig.... en vervelend!!!!

Eerst even een paar praktische tips....

als er idd zoveel belletje wordt geleld... dan zou ik even een tijdje de bel ontkoppelen.... kinderen merken snel genoeg dat je deurbel niet werkt... en dan slaan ze je na een tijdje gewoon over...

daarnaast kun je een tuigje of dekje kopen met daarop "niet aaien, hond kan bijten".... daarmee ben je al een behoorlijk eind ingedekt qua de juridische kant... tenzij het gaat om hele jonge kinderen die niet kunnen lezen.... maar dan horen er toch ouders bij te zijn lijkt mij....

Qua je hond socialiseren richting groepen kinderen... ken je kinderen in de buurt die wel goed omgaan met je hond? Of die wel instructies kunnen opvolgen? Je zou hun kunnen inschakelen.... namelijk door ze te vragen om een paar keer als groep in de buurt te komen bij je hond, maar je hond dan helemaal te negeren.... wel een blij en vrolijk gespekje met jou, maar je hond negeren.... en dat een paar keer....

Mocht je in de buurt van Soest wonen dan wil ik je hier ook mee helpen.... mijn eigen kinderen (9 en 11 jaar) en hun vriendjes zouden kunnen en willen helpen.... laat maar weten als dit een optie is.... mijn eigen kinderen hebben het al vaker gedaan....

Een hond die een angst of afkeer heeft voor kinderen, daar moet je voorzichtig mee zijn. Bijou was ook zo, en daarom liet ik haar nooit in de buurt van kinderen, puur om geen risico te lopen.

In de situatie die je beschrijfd hoop ik dat het kind er van geleerd heeft om altijd te luisteren naar de eigenaar van een hond. Duckie heeft zo te lezen meerdere malen laten zien het niet fijn te vinden, het kind ging toch door ook na jouw waarschuwingen, en ja..Dan is het niet meer dan normaal dat ze uit haalde. Gelukkig geen erge verwondingen.

Ik zou kinderen niet zo zeer vermijden, maar wel Duckie op zo'n moment in bescherming nemen. Bijou was ook zo'n hond die alle kinderen op zich af riep door haar 'schattige' voorkomen, maar ze was dus met kinderen zeker niet lief..
Als ik dan een kind weer zag aan komen rennen, ging ik voor Bijou staan, ik stond altijd als een soort muurtje tussen het kind + Bijou in. En dan rustig tegen het kind zeggen dat Bijou niet te aaien was. Daarna weer rustig de wandeling voort zetten.

Dat belletje trekken is wel heel irritant zeg, misschien de ouders van de kinderen daar op aanspreken? Of de bel uit zetten, is de lol er snel vanaf.

Lijkt me geen gedrag om zo te kunnen oplossen via een forum.

Het zit al heel diep. Ze zoekt steun bij jou op dat moment en gaat opspringen waarmee jij haar steun toekent door de kinderen al van tevoren te waarschuwen. Veel aandacht ervoor en zij word nog meer gevoed door onzekerheid.

Misschien doe je er op zo'n moment beter aan om gewoon haar te laten volgen en onder apel er langs te begeleiden, of gewoon afwenden andere richting op.

Gedragdeskundige is misschien wel beter omdat het wel gevaarlijk is dat ze zo reageert op kinderen.

ik denk dat je ten eerste veel duidelijker had moeten zijn tegen de kinderen. dus toen duckie begon te springen tegen jou op, al heel duidelijk zeggen dat ze er genoeg van heeft, en dat de kinderen NU achteruit moeten gaan.
doe dit met een lage en ietwat harde stem, je hoeft dan echt niet liefjes en beleefd tegen de kinderen te doen, voor hun eigen bestwil. zoals je gemerkt hebt, kunnen kinderen honden niet lezen, en zullen er dan ongelukken gebeuren. jij moet zowel jouw hond als de kinderen beschermen.

waka vind ook lang niet altijd kinderen leuk, en ik ben hier dan ook heel duidelijk in. als ik vind dat het klaar is, dan zeg ik dat duidelijk tegen de kinderen, en dan loop ik weg.

jij bent veel te lang in deze situatie blijven staan. je hebt in deze situatie 3 belangrijke signalen van duckie genegeerd. het springen, het grommen, en de waarschuwende hap. als je iemand (hond of mens) in een situatie plaatst waarin ze zich bedreigd voelen, en ze kunnen niet weg, dan zullen ze zichzelf uiteindelijk verdedigen.
(als je eens doet of jij duckie bent, het meisje veranderd in een grote man, en de riem waardoor ze niet weg kon in een doodlopend steegje, dan zal je vast wel snappen wat ik bedoel)

ik denk dat dit op zich niet zo'n probleem hoeft te zijn, je moet het alleen wel meer begeleiden, en misschien beetje bij beetje leren dat kinderen leuk zijn. waka vind bijvoorbeeld drukke kinderen die met haar willen knuffelen niet leuk, maar als ik ze een brokje geef, en ze laten haar een trucje doen, dan vind ze dat wel leuk, en als ze een bal gooien ook. dus haal haar uit de gevaarlijke situaties bij het eerste teken dat ze zich niet prettig voelt, en probeer situaties te creeeren waarin ze zich wel prettig voelt.

wat een vervelende ervaring voor jullie beiden........juridisch precies zoals claire schrijft..je bent verplicht het duidelijk kenbaar te maken dat de hond kan bijten , eigenlijk weten alle mensen wel dat dat kan.......maar jij als eigenaar ben verplicht behalve bij je voordeur en achterdeur te vermelden betreden op eigen risico ,als je weet dat honden vooral kinderen niet leuk vind een dekje om dan ben jij en je hond in iedergeval ingedekt

voorkomen is echter altijd beter als genezen.......dus denk ik net als senna een gedragsdeskundige
inschakelen

succes

Wat ik er uit haal is dat jij vooral (denk ik) het erg vervelend vindt.
Doordat jij zo 'uit balans' en boos en geirriteerd blijft (waarschijnlijk ,wat ik mij ook goed kan voorstellen,als er 8 keer wordt aangebeld en jij juist probeerd rust te houden in je huis ,voor jezelf en voor je hond).
Dat stukje zou ik proberen terug te brengen naar: niks aan de hand.Het is vervelend dat belletje trekken,maar hoe makkelijker jij het los laat hoe minder(vaak) jouw hond ziet dat jij totaal ongebalanseerd jij er van wordt.
Als jij kalm bent dan breng je dat over op je hond. Als jij heftig reageerd of erg van gevoel veranderd dan voelt en merkt je hond dat.

Wat die kinderen betreft,wat Petra zegt ben ik het mee eens.Ze kan het niet aan,ze vindt het niet prettig.Dit geeft ze netjes aan door te grommen en zo'n hapje in de lucht te maken.
Ik denk dat jij het zo graag netjes wilt afhandelen met de kinderen en goed wilt uitleggen,dat je voorbij gaat aan de ernst van hoe erg je hond zich niet op haar gemak voelt.
Aan de lijn en hele onbekende kinderen zou ik niet laten aaien.
Aaien gebeurt bij mijn hond alleen als zij dat wilt,en dat is wanneer zij los is en zelf naar een persoon toe gaat als zij de energie goed vindt van een persoon.

Je hoeft haar niet te corrigeren voor haar hondentaal,grommen is haar taal,luister er goed naar en handel er ook naar.Als je haar er vaak in corrigeerd kan het zijn dat zij het gaat ervaren als dat het niet mag en geen nut geeft en door gaat voor de volgende ronde: direct bijten.

We wonen in een zeer kinderrijke omgeving en vlakbij een school. Kinderen totaal vermijden is hierdoor geen optie, omdat ze evengoed ook voor het huis langs lopen. Wanneer ik met Duckie langs de school loop en er is pauze, gromt of blaft ze ook totaal niet. Op dat moment is er niets aan de hand. Ook bepaalde kinderen uit de buurt zijn echt geen probleem (er zijn verschillende waar ze echt goed mee kan en die ze ook leuk vind).

Op dit moment is het al een tijd rustig wat betreft het belletje lellen. Toch zit de waaksheid van Duckie op langslopende mensen en kinderen er in, ook na correctie. Wanneer de deur dicht is en er verder niets aan de hand is (oftewel slechts langs lopen, niet op ons terrein), ontmoedig ik het blaffen zo veel mogelijk. Wanneer er echt iets aan de hand is (kind dat voor de deur staat om te gaan belletje lellen), sta ik dit wel toe. Vanuit de hond gezien is er dan ook daadwerkelijk iets om te blaffen.

Ik wil haar het liefst zo min mogelijk corrigeren voor het gedrag dat ze vertoond, omdat er feitelijk weinig fout aan is. Uiteraard wil ik niet dat ze daadwerkelijk bijt, maar de waarschuwingen zijn er, ik ben van mening dat dit voldoende duidelijk is. Duckie toont ook in dergelijke situaties geen agressie, maar laat wel merken dat ze er niet van gediend is.

Ik denk dat de mensen gelijk hebben die aangeven dat ik in deze situatie te lang ben blijven staan om uit te leggen dat de reacties van Duckie zeker niet speels bedoeld waren en dat ze niet gediend was (is) van de getoonde aandacht.

Duckie zit evengoed in een tuigje (wat wil je met zo'n grote hond) en ik kan daar dus wel teksten op plakken. Ik zal hier zeker wel naar kijken, maar ik wil liever ook niet dat het te erg afschrikt, omdat de kinderen die doorgaans voor problemen zorgen bij Duckie te jong zijn om te lezen of het echt gaat om groepen kinderen. (Ter informatie; deze jonge kinderen spelen dus wel gewoon "los" in de buurt zonder zichtbaar toezicht van een ouder).

Het is ook juist dat wat me steekt. Ik probeer (zo goed en kwaad als het gaat) uit te leggen dat de betreffende kinderen haar beter met rust kunnen laten, maar uiteraard hoort hier (mijns inziens) een ouder bij te zijn of op toe te zien. Helaas komen in deze wijk pas de ouders tevoorschijn als het te laat is of als ze iets te klagen hebben.

Een gedragstherapeut vind ik (voorlopig) niet nodig, omdat het duidelijk waarschuwend was en het meisje doorgegaan is waar zij dat niet zou moeten (met haar gezicht vlakbij dat van Duck, handen op haar kop). Ik zal er wel in het vervolg op letten om bijvoorbeeld direct of eerder door te lopen of bij dergelijke signalen van Duck tussen haar en de kinderen in te gaan staan.

Bel afkoppelen; tijdelijk tot de lol ervan af is en de hond de link niet meer legt tussen BEL-KINDEREN-PANIEK-BOZE BAAS.

KInderen die je tegen komt en over je grens heen gaan; STRENG en VERMANEND toespreken.

Hond belonen als alles is gegaan zoals jij het aankon.

Niet vergeten je eigen 'angst' die je onbewust projecteert op de hond -oei hoe gaat hij nu reageren...-uit te schakelen.

Zelf kalm blijven en constant bij kleine positieve signalen belonen.

Nooit vergeten; jij bent met je hond buiten, jij bent baas.
Laat de angsten niet circuleren in een vicieuze cirkel.

veel succes, klaar voor een leuke wandeling buiten!