wie heeft er ook een finse lappenhond???

Er zijn hier zoveel hondenrassen maar heeft iemand ook een lapinkoira zoals ze ook heten op zijn fins??Ik heb er een genaamd Satu(spreek uit als satoe)dat is fins en betekend sprookje tis ook een sprookje hoor af en toe moeilijk kan niet los lopen en is niet altijd even vriendelijk tenminste voor vreemde maar voor mij is het een prachthond.Heb op haar ook een jaar of 3 moeten wachten voor ik bij een fokker kwam die ook idd een nestje had waar ik me op de wachtlijst kon laten zetten en daar is uiteindelijk na lang wachten eindelijk onze Satu gekomen.Heeft iemand hier ook zo'n mallert in huis???

en omdat ik nieuw ben waarom staat dit nu hier??was bij hondenrassen bezig dacht ik of heb ik weer iets fout gedaan??nou ja ik hoor het wel haha

Ik heb eerst eens gegoogled om te zien wat voor hond het is.Mooie beestjes
Heb er zelf dus nooit 1 gehad.

Leuk dat je na lang wachten de hond hebt die je wilt.Heel veel plezier en geluk met elkaar.

Groetjes Marianne

Klik op Hondenrassen, ga naar "Finse Lappenhond", scroll naar beneden en je ziet welke aangemelde gebruikers zo'n hond hebben.

Hey,

Mooie honden om te zien en ook veelzijdig in het gebruik. Niet alleen hoeder, maar ook jager en ook lekker warm om bij te liggen
Ik ben een paar jaar geleden naar Finland en Fins Lapland geweest.. zo mooi daar. Koud.. maar mooi.
Qua omgeving dan. Verder is er niet zoveel te beleven

Ik heb ze nog nooit in het echt gezien. Wie weet tijdens een forumwandeling??

Groetjes, Margje

ze zijn ook het einde tenminste dat vind ik hoor maar dat vind je altijd wel toch als je een bewuste keuze maakt welk ras jij zou willen.Ze is niet makkelijk tenminste voor mij wel ik vind ook niet iedereen leuk en dat is aan Satu ook te merken vreemde moet ze nix van hebben los laten gaat niet ze loopt altijd buiten met een tuig en lange lijn maar dat gaat prima hoor ze is niet anders gewend.Maar dat terughoudende hebben ze niet allemaal het schijnt een beetje het nestje te zijn de fokster had het nog niet meegemaakt eigenlijk dat ze zo waren,maar ach vind het niet erg ik vind het een fijne hond dat is het belangrijkste toch.De hondeclub was voor haar ook geen optie en ben er maar mee gestopt het ging echt niet en als ze ergens de zin niet van inzien doen ze het dus ook niet meer.En bij honderassen heb ik al gekeken maar daar staat dus niemand bij de finse lappenhond behalve ik dan.Zal binnekort er maar eens wat foto's opgooien kunnen jullie haar ook zien.

Leuk foto's

hahaha ja niet te haastig hé komen eraan

Hallo Monic,
Ik heb ook een Finse lappenhond, Jussi. Vast een broer van Satu, zelfde geboortedatum. Uit jouw verhaal herken ik ook mijn hond, alleen is mijn hond wel makkelijk met vreemden en kan hij inmiddels goed los in het bos (Heeft lang geduurd, maar ik ben hem net voor als hij overweegt om de kuierlatten te nemen, dat zie ik aan hem!- Zelfstandig typje). Wat lijken ze op elkaar zeg! Ook de uitdrukking precies hetzelfde. Gepluk aan zijn vacht vindt hij maar niks (ook gecastreerd),de hondenschool was een ramp (gestopt, maar heeft wel alles opgepikt - bleek later!), genieten van de sneeuw en van hondenweer. Hartstikke speels en opgewekt, maar ook heel gevoelig (wel eens lastig, want pikt alles op). Geneigd om zich wat terug te trekken, maar zodra hij uitgenodigd wordt om te spelen gaat hij daar op in. Ligt altijd aan onze voeten, dus niks mand of kleed. Luistert prima, maar altijd eerst een momentje van zelf nadenken. Wij noemen hem onze praathond, omdat hij altijd veel geluid maakt, blaffen, maar ook gromgeluiden en een bepaalde neusklank, die wij altijd precies herkennen. Met andere honden, met name reuen, is hij matig sociaal, nogal dominant. Altijd even laten weten wie naar zijn mening de baas is, maar geen vechtpartijen.
Hij heeft van jongs af aan eetproblemen gehad en vaak diarree en overgeven. Hij is dus ook iets minder groot dan zijn vader geworden en altijd mager gebleven.
Helaas heeft hij sinds enige maanden epilepsie ontwikkeld, daar zijn we erg van geschrokken. Zijn voeding heb ik veranderd naar Carnibest en hij lijkt het hier veel beter op te doen. In ieder geval heeft hij eindelijk zin om te eten! Vanwege de eetproblemen en nu ook de epilepsie (is toch vaak erfelijk) was ik al langere tijd op zoek naar nestgenootjes, hoe zou het met de andere hondjes gegaan zijn. Blij dat ik nu een zusje gevonden heb, denk ik! Ik ben benieuwd of je dit mailtje vindt...

heej
Wij vonden het ook prachtige honden!
Maar omdat er aardig wat bij komt kijken en ze moeilijk los schijnen te kunnen hebben we toch besloten verder te gaan kijken! maar het blijven plaatjes van honden

lizzy, je moet monic pb en

Zelf heb ik er geen, maar ik ken er wel 2 van de hondenschool.
Eentje was zwaar verlieft op onze skip.

Als ze langs hem liep was hij direct vergeten wat hij ook al weer moest doen. Af en toe als hij de kans kreeg dan gaf hij skip een heel bescheiden slikje

Verder deden beide finse lappenhondjes het hartstikke leuk op de hondenschool. Wel een beetje eigenwijs af en toe.

Onze hondenschool fokte finse lappenhonden, en ook de andere finse hond, zon korthaar euh ff uit het hoofd, Lapinporokoira?

Die laatste waren trouwen stukken 'makkelijker', meer herderbloed natuurlijk dus beter te trainen.
Ik vind jullie hond wel prachtig hoor..

Heej wat leuk een nestbroertje van Satu waarschijnlijk dan nou als de datum al hetzelfde is is al iets toch.En veel overeenkomsten dan toch alleen onze Satu is echt dominant maar meer naar onze andere hond en dat heeft nogal eens gebotst en dan werd het vechten is heel vervelend dat je eigen honden dat doen gelukkig komt dat niet iedere dag voor en het is ook niet altijd dat Satu begint maar ook onze Ayla is daarin niet makkelijk.Ze is goed waaks meestal ligt ze wel buiten hoor wil niet graag binnen liggen meestal maar ff en dan vind ze het genoeg en ten opzichte van vreemde honden kan ze nogal eens uitvallen dat is met name op de hondeclub fout begeleid via een GT.Maar goed ik kan ze niet meer missen ze is voor mij de liefste hond die er is vind dat wel het belangrijkste.
Ik heb met Satu nooit problemen gehad met de voeding moet eerder oppassen dat ze niet teveel eet ze kan nl ook bij onze buurman in de tuin en binnen komen daar kan ze dus bij het eten van de buurhond en als ze de kans krijgt eet ze dat dus ook op de schrokkert.Verder gelukkig ook nooit ziek geweest geen diaree of zo en je wilt niet weten wat ze gegeten heeft hoor dat is niet alleen haar eigen eten geweestAlleen haar vacht is wel een probleem geworden na haar castratie ze heeft last van een castratenvacht en ziet er af en toe niet uit probeer het nog een beetje bij te houden lukt wel maar als ik dat had geweten had ik haar nooit laten helpen.
En dat jou Jussi epilepsie heeft is natuurlijk niet fijn zal je zeker van geschrokken zijn heeft hij daar nu ook medicijnen voor of niet???schrik er eigenlijk zelf ook van tot nu toe heb ik bij Satu nix gemerkt gelukkig maar hoeft ook niet te komen bij haar maar hou het wel in mijn achterhoofd hoor.Ik hoop nog iets van je te horen en ja heb je berichtje dus wel gelezen
greetz monic

Hoi monic,
PBtje gestuurd, ontvangen? Mijn profiel kan ik niet mee terugvinden, hee.
Lizzy

Hoi Monic,
Mijn PB-tje ging over de fokker (waar vandaan...echt broer en zus??)De kluts op deze site ben ik even kwijt
(waar staat wat,ik had toch een - andere - foto??)Nou ja. Hoe is het met je en ook met Satu...
Zou graag even kletsen over die Finse Lappen familie van ons...
Groetjes, Lizzy

Hier in de buurt woont er ook een.
Tenminste hij lijkt sprekend op Satu (op de foto).
Hij heet Pelle en als ik het goed heb is hij dus van hetzelfde ras (zal het eens navragen van de week).
Deze is wel zeer vriendelijk naar mensen en andere honden en loopt eigenlijk altijd los..
Hij houd ook erg van zwemmen, snap niet dat ie niet zinkt met al dat haar..
Van de week kwam hij uit het water en dan blijft er weinig over..

Hoi Lizzy,
Ja had je pbtje wel ontvangen en heb er ook een terug gestuurd maar als je alles kwijt bent zal die er ook niet meer staan of aangekomen zijn.Satu komt ook uit groningen en volgens mij moeten dat dan ook echt broer en zus zijn ze lijken ook veel op elkaar alleen dat satu een staand oor heeft en een twijfelgeval haha.Ik moet zeggen dat sinds ayla er niet meer is satu ook rustiger is geworden soms te rustig naar mijn zin maar ze kan nog steeds leuk uit de hoek komen de mallert.Verder is ze lichamelijk gezond gelukkig maar nog nix gemerkt of ook zij iets van epilepsie zou kunnen hebben maar hou het wel in mijn achterhoofd hoor.
En Thamara over het algemeen zijn het ook heel sociale honden alleen wat er mis is gegaan bij satu weet ik niet waarom zij niet zo sociaal is geworden heb er toch vanalles aan gedaan maar verder is ze gewoon een hele lieve hond en als ze de mensen eenmaal kent is het ook goed.Het is ook meer als er mensen binnen komen eerst geblaft moet worden en als ze haar met rust laten komt ze vanzelf ff snuffen en dan is het goed maar zogauw ze aandacht proberen te vragen of willen aaien vertrouwt ze het niet en loopt weg ik waarschuw mensen vaak wel met binnen komen dat ze haar geen aandacht moeten geven maar omdat ze dan zo'n leuk koppie heeft maakt het schijnbaar heel moeilijk om te luisteren met gevolg dat ze dan zo achterdochtig doet.Maar ik vind het wel een fijne hond en dat telt voor mij toch wel het meeste mee wat andere er van vinden heb ik sch*t aan ff cru gezegd.
En idd onder dat hoopje vacht zit maar een relatief klein hondje haha Satu gaat niet zwemmen vind ze niet zo leuk maar als ik haar in de zomer zo eens nat maak om af te koelen blijft er idd maar weinig meer over haha.En Lizzy ik hoor het wel weer van je hoe het met Jussi gaat?¿?
greetz monic

hoi Monic,
Fantastische honden hebben wij toch zeker!!! Aparte types zijn het wel, maar dat vonden wij hier juist leuk. Jussi kan ook komisch uit de hoek komen. Letterlijk, want hij ligt graag in de hoek. Ja, een piepdun hondje, Jussi houdt weer wel van water, stapt er zo in. Maar met die epilepsie doen we dat maar niet. Mensen en vooral kinderen willen Jussi vaak aaien. Jussi vindt dat altijd goed, de buren of bezoek mag ook met hem stoeien. Hij rekent ook tijdelijke mensen gauw tot zijn roedel (allemansvriend,he). Op vakantie wilden eens Japanners met hem op de foto! Ook wordt ie altijd mooi gevonden, dat zal jij ook wel horen.Binnenkort ga ik met hem naar "Martin Gaus", gedragsspreekuur, eens even kijken of zijn gevoeligheid voor sommige dingen ivm de epilepsie om te buigen is,b.v. angst voor autorijden en vuurwerk. Hij krijgt dan een gedragstest. Ik heb weinig problemen met hem, heel tevreden, maar hij reageert niet altijd leuk naar andere honden.Zolang de andere hond accepteert dat hij dominant doet gaat het goed, maar het is wel een baasje. Aangezien hij een paar keer per week losloopt in het hondenbos, moet dat niet gekker worden. Hoe is Satu naar andere honden dan Ayla. Hoe verdrietig dat Ayla er niet meer is, gaat het wel een beetje? Ik houd je op de hoogte van de bevindingen bij "MG", wie weet heb jij er ook weer wat aan. Waar komt zo'n pb-tje terecht?
Groet Lizzy

Ja je kan altijd wel iets leren van elkaar....ik hoor het dan ook wel.Ook Satu heeft een bloedhekel aan vuurwerk moet ze echt nix van hebben idd erg gevoelig voor bepaalde geluiden of gebeurtenissen.Naar andere honden is ze niet vriendelijk totdat ze ze eenmaal kent dan is het goed en wil ze spelen alleen duurt dat een tijdje.Ik laat haar buiten dus ook niet los ben niet zo bang voor dat ze wegloopt maar eerder dat ze niet luistert als ik haar roep als er een andere hond aankomt vandaar.Ik ga regelmatig met haar fietsen een tijdje niet gedaan maar we zijn het langzaam weer aan het opbouwen behalve met dit warme weer dan moet je ook niet teveel van haar vragen heeft ze echt zoiets van ja ga jij maar lekker alleen.Ze is ook erg lui vind het wel best wil wel wandelen maar na een tijdje merk je gewoon dat ze het genoeg vind wat een rare hé haha.
Ayla en Satu hebben elkaar nooit gemogen hoor mss dat daardoor haar reacties naar andere honden toe daaruit voortvloeit wie weet,ze hebben ook gevochten met elkaar dat is echt niet leuk om te zien Ayla was ook niet makkelijk daarin hoor dus het is niet alleen Satu die de fout inging allebei sporen/spoorde ze niet als ik het zo mag zeggen.Maar nu Ayla er niet meer is lijkt ze wel rustiger maar ze is nog steeds niet makkelijker daarin geworden ach ik weet het nou eenmaal en wat wel fijn is dat ze met de buurhonden wel op kan schieten ze wil dan graag spelen maar is dan toch ook wel weer een lomperik hoor haha.En wat ik al eerder zei ik vind het gewoon een fijne hond en zou op dit moment niet anders willen dat vind ik al heel belangerijk toch ze hoort erbij ook met haar rariteiten wat eigenlijk niet bij een lapje zou horen
rechts waar je profiel ook staat daar staat ook berichtjes bij moet je die aanklikken dan kan je ze lezen/
greetz monic

Ik heb er sinds 3 weken 1.
Hij heet Taiko en is 5 jaar oud, ik zag het toevallig in het asiel.
Hij is nogal dominant maar ook heel erg lief

Hij weegt 21,8 kilo.. en ik geef hem als voeding duck of renske, weet iemand hoeveel ik moet geven?

Wat een mooierd . Ik vind het prachtige honden...

Ik denk dat je van Duck zo'n 20-30 gram per kg lichaamsgewicht moet geven. Als het goed is, staat het wel op het pak... En dan een beetje kijken hoe je hond het er op doet, altijd een beetje op het oog voeren... Renske weet ik eigenlijk niet hoeveel je moet geven, ik geloof 1pakje voor een middelgrote hond toch? Staat als het goed is ook op het pak of niet??

vind het altijd prachtige en indrukwekkende honden

Ik ben sinds 10 mei ook de trotse eigenaresse van een Fins Lapje. Zijn naam is Feastalas des Royaumes du Grand Nord aka Mowgli en het is een black tri reutje.
Het is mijn eerste Lapinkoira en het is nog vroeg om conclusies te trekken maar tot nu toe bevalt hij me erg goed! Mowgli is erg lief, intelligent, leert enorm snel, speels, is goed met andere honden en ook heel gehecht aan mij. Ik merk wel dat de Lap zelfstandiger is dan de Aussie (tot nu toe heb ik alleen maar Aussies gehad)
Ik heb al mijn honden van kleins af los laten lopen op boswandeling en doe dat met Mowgli ook, maar ik merk dat hij af en toe wil afdwalen. Ik loop dan gewoon door of verstop me, waardoor hij op mij leert te letten: een methode die altijd goed gewerkt heeft bij mijn vorige pups en het lijkt ook te werken met Mowgli. Hij is niet dol op vreemden, dus daar ben ik druk mee bezig, maar het is zeker niet extreem en vreemde voorwerpen schrikken hem helemaal niet af. Ik merk nu al wel dat hij erg snel last heeft van de hitte, maar spijtig genoeg wil hij nog niet zwemmen.
Verder vind ik Mowgli veel rustiger en minder vermoeiend dan de Aussies, lol

Mijn ouders hebben een kruising en die lijkt op een finse lappenhond hahaha. Wij hadden nog nooit van dit ras gehoord maar toen de dierenarts dus zei dat het net een miniversie was, zijn we eens op internet gaan snuffelen. Het zijn echt prachtige honden!

ik ben sinds enkele weken in het bezit van een FL. een teefje genaamd BEER. het is een geweldige hond.
ze komt van Zweden omdat ik perse dominokleurige wilde.. wachtlijst hier was inderdaad zolang...
ik ben in de 7de hemel met haar, ze luistert erg goed, is kindvriendelijk en sociaal.
ben erg blij met de aanschaf van dit ras.

Tegenwoordig overkomt het me regelmatig: Is dat een FL? Wat ik nog steeds knap vind als mensen dat weten. Maar FLs zie je dus veel vaker. Wel triest als er een uit het asiel moet komen, bij jou Kim. Bijzonder zijn ze nou eenmaal. Extra leuk als je hun speciale eigenschappen herkent, hebben jullie al eens "sorteren" meegemaakt of "verzamelen"? Werkhond.
Met onze zorgen gaat het goed met Jussi. Epilepsie nog steeds, maar medicijnvrij. Hij heeft een voedselallergie. Sinds het eten van versvleesvoer niet meer ziek, maar door weglatting van zijn allergie in het eten, nu een te lage bloedspiegel. Zo iets, of toch suikerziek. De toevallen nemen toe. Ook staar inmiddels. Is nu 6,3 jaar. Hij krijgt nu aardappels toegevoegd bij zijn versvleesdieetvoer en we hopen dat dit voldoende is. Wij hopen dat de foklijn waaruit Jussi komt niet doorgezet wordt/is.
Jussi is een hele lieve goed luisterende hond, ook als hij los is. Maar is dominant en bepaalt voortdurend wie hoort erbij en wie niet. Denkt altijd ook eerst zelf even na, maar dat vinden wij wel leuk. Ook zeer actief in het veld ondanks zijn fysieke problemen. Minder sociaal naar andere honden vooral aan de lijn, maar als hij de andere hond van jongs af aan kent met een goede reden wel accepterend.
Hard voor zichzelf, staat ook ergens beschreven. Hij geniet enorm van "vrijheid", loslopen dus. Tip: Open gebied in plaats van bos, geen smalle paadjes. De Fin overziet graag alles.
Maar met alle fysieke problemen toch niet altijd lekker in zijn vel. Door niet lekker voelen soms lastiger naar andere honden. Maar dit is dus ook FL eigen naar mijn idee. We love Jussi.

Nee, maar ze zijn prachtig!

Bij mij in de opvang/hondenspeeltuin hebben we ook een Finse Lappenhond.Hij is erg leuk, lief, speels en heeft geen problemen met vreemde mensen of honden!
Hij kwam als pup bij ons.

Ik kom net weer op dit topic terecht. LEuk om te lezen en wat hebben wij het dan met Taiko getroffen zeg. Hij is helemaal gezond en het gaat aardig goed met andere reuen. HIj is niet gecastreerd en wel dominant, maar tot nu toe gaat het gewoon redelijk. Ook kan hij gewoon los en houdt hij mij goed in de gaten. Hij kijkt altijd even achterom om te kijken of ik er nog ben. Loop ik iets te ver achter, dan wacht hij keurig totdat ik wat dichterbij ben Ik wil later echt nog een Finse lappenhond