Onze hond, uit het raam van de 1e gevallen

Hoi allemaal,

Als ik jullie verhalen zo lees allemaal..
Ik moet mijn verhaal ook even kwijt

1,5 jaar geleden werd ik plots gebeld door mijn moeder..

vooraf: Wij hadden een hele mooie kruising labrador/flat coat retiever..
Al vanaf pup en mijn moeder en ik hebben hem samen opgevoed, van alles geleerd en uitgelaten.
Het was echt mijn maatje.
Hij deed alles voor me.. Ik kon mijn handen in zijn eten leggen en hij deed me niks.. terwijl als mijn zusje erbij kwam hij het niet fijn vond (ook niks deed hoor!!)
Ik ben uit huis gegaan en niks miste ik meer dan Kaira..
Het was mijn hondje en ik had daar zo een sterke band mee!

Het ging al niet meer al te best met Kaira. Ze kreeg last van haar heupen en volgens mij was ze ook wat dement aan het worden..
Wat ze nooit gedaan had ging ze nu ineens doen…
Deuren open springen.
Omdat de bench pas stuk was zette wij een kast voor de trap dat ze niet naar boven kon..

Ik werkte op dat moment in de zorg en 6uur werd ik plots gebeld.
Ik kreeg mijn moeder huilend aan de telefoon. Zij stond bij de bushalte en was onderweg naar huis.
Ze had net een telefoontje van mijn oma gehad..

Toen mijn zusje naar mijn oma was om eten, heeft kaira de deur opengesprongen, de kast opzij geduwd (geen idee hoe????!!!) en naar boven gelopen.
De slaap kamer deur open gesprongen en bij het raan gaan staan die op een kier stond.
Open geduwd en waarschijnlijk uitgegleden……
De buren hebben haar gevonden op de stoep.. naar beneden gevallen..
(slik, heb het er nog moeilijk mee)

Zij hebben mijn oma gehaald (die woonde 2 straten verderop).
Die zijn gelijk naar de DA gegaan..
Helaas was ze verlamd..
Ze hebben haar nog heel even mee genomen naar huis.. Zodat me moeder haar nog kon zien en gewacht tot ik er was.
Daarna hebben we haar laten inslapen…

Echt verschrikkelijk.. Het was zo een lieverd!

Hou van je Kaira en mis je nog steeds als ik bij mama kom

Och nee

Wat moet dat verschrikkelijk geweest zijn zeg (en nog)
Was hij al oud?

Lieve Kimberley,
Wat een vreselijk verhaal!!! Wat zullen jullie geschrokken zijn?!? Echt, dit verhaal grijpt me erg aan. Nu woont Kaira voor altijd in je hart.
Sterkte, hoor!

Liefs Jacq en een pootje van Sil

Dit is echt een vreselijk vrhaal en ik neem best aan dat je het er nog steeds moeilijk mee hebt ...
Zoiets wil toch niemand mee make ..
Grtz en nog veel sterkte nog ...

Hoi allemaal!

bedankt voor jullie lieve berichten!
Doet me goed,
het is ook vreselijk.
Kaira was 10,5 jaar!

Liefs,
kimberley

hoi kimberley
het gemis zal altijd blijven

veel sterkte

angelique en lana

Heel veel sterkte.

Wat een droevige gebeurtenis.... .het gemis zal inderdaad wel blijven..veel sterkte nog ..

Groetjes Sanne

oh wat erg! niet echt gemakkelijk manier om afscheid van je maatje te moeten nemen! veel sterkte

Wat een tragisch verhaal, ik weet precies hoe je je voelt. Mijn verhaal staat ook op deze site, mijn hondje is een week geleden door een auto dood gereden.

De eerste paar dagen leek het alsof ik niet meer kon leven. Ik heb toen contact gehad met iemand die via foto contact kan maken met overleden dieren. Het heeft mij erg geholpen om toch afscheid te nemen van mijn hondje. Je moet hier natuurlijk wel in geloven/ voor openstaan.

ik wens je heel veel sterkte met het verwerken van je verlies. Verdriet zal niet weggaan, maar er word gezecht dat de scherpe kantjes er af slijten.

Wat een vreselijke gebeurtenis!
Heel veel sterkte toegewenst!

Groetjes, Anita.

Jé wat een verhaal zeg. Ik kan me voorstellen dat dit veel tijd kost om het een plekje te kunnen geven. Vreselijk om dit mee te maken. Ik wens je heel veel sterkte met het verlies van jouw kanjer.

Groetjes Monique

Wat erg om je hondje zo te moeten verliezen. Ik mag er niet aan denken. Ik wens je heel veel sterkte om dit verdriet een plaats te geven.
Ik heb ook een Malthezertje, nu 10 jaar 1/2. Ze heeft ruim 1 jaar 1/2 geleden een zeer zware hernia gehad. DA stond klaar om haar te laten inslapen. Ze was ook verlamd in haar achterste pootjes. Toen we merkten dat haar teentjes nog gevoel vertoonden heb ik de uitdaging aangegaan om haar proberen te behouden. Om een heel lang verhaal kort te houden, na een paar dagen dierenkliniek, nam ik ze mee naar huis. 2 lange maanden steeds in een bench om te vermijden dat ze stapte en de hernia zou verergeren. Uiteindelijk heeft ze het gehaald maar ze is allesbehalve zoals een ander hondje. Als ik niet thuis ben moet ze in de bench om te vermijden dat ze overal zou opspringen. Momenteel zit ze weer te manken en ben net weer een kuur met prednisolon begonnen. Dat helpt haar weer wat verder. Hoe lang het nog gaat stand houden weet ik niet, want ze is ook een zwaar hartlijdertje.
Helemaal verlamd kan je een maatje niet houden. Dat zou egoistisch zijn.
Het is erg een maatje te verliezen...
Ik wens je nog heel veel sterkte toe.

wat een afschuwelijke manier om je hond kwijt te raken


veel sterkte nog




gr liesbeth

Hoi Kimberley,

Wat erg om te lezen, nog heel veel sterkte met je verdriet.

Groetjes Sonja, Iggy+ en Chelsea.

Het zou heel zwaar geweest zijn voor jullie,
wens je enorm veel sterkte!!!

Liefs Garip

Bedankt voor al jullie fijne berichten

Wat een vreselijke manier om je hond te verliezen. Gelukkig heb je nog wel afscheid kunnen nemen, maar ik kan me voorstellen dat het af en toe nog steeds pijnlijk en moeilijk is.
Sterkte

Lieve groet Thera

wat een drama, ja een dierentolk heeft mij ook geholpen,mijn verlies beter te verwerken, jeetje, wat een verdriet .heel veel sterkte hoor.

Wat erg om je hond zo te verliezen. Heel veel sterkte, kan me voorstellen dat je nog veel aan de hond denkt en dat deze ervaring heel ingrijpend is in je leven.