Beagle blijft maar bang voor mensen

Hallo,

Ik vrees dat ik niet meer zo goed weet wat ik aan de angst van de hond moet doen. We hebben nu een beagle van 15 maanden, en we hebben hem ongeveer een jaar. We hebben hem uit een gezin meegenomen die hem behoorlijk mishandelde (als in: Energieke beagle die dagen in zijn bench bleef liggen, zo hard geslagen). Dus mijn schoonvader heeft hem na het bezoek direct meegenomen, de verhalen heb ik dus niet zelf meegemaakt, maar alleen gehoord. Dat terzijde.

De hond is nu dus heel erg bang voor mensen. We zijn al een heel eind gekomen met de hond, dat als we bijvoorbeeld een feestje geven, dan is hij ongeveer 20-30 minuten wantrouwend, en daarna gaat hij bij iedereen aan de voeten liggen voor aandacht. Hij kijkt gewoon even de kat uit de boom. Maar als wij nu visite krijgen, of als ik met de hond aan het lopen ben, dan kan hij nog zo erg bang zijn. Ik vind dit heel vervelend voor de hond, omdat het hem een hoop stress oplevert. Daarom proberen wij ook vanalles om het er uit te krijgen, zoals veel naar plekken met honden en baasjes (maar ja, nu zijn alleen mensen met honden goed), en in de stad blijven zitten.

Volgens mij is het punt dat hij in zijn eigen angst blijft, hij kan immers 9 van de 10 keer er met een grote boog omheen. Dan gebeurt hem niets, dus die methode houdt hij aan, zo lijkt het.

Als ik hem oppak en hem als een babietje vasthoud (dus buikje naar boven), is alles goed. Dan kunnen vreemde mensen ook aan hem komen, zonder zichtbare tekenen van angst. Maar ik wil natuurlijk dat hij niet meer bang hoeft te zijn voor mensen buiten. Zou ik dit er nog verder uit kunnen krijgen, of moet ik accepteren dat dit door zijn slechte opvoeding van de eerste 3 maanden is geweest?

Alvast bedankt

wat is dit toch erg als ik dit lees.
zo bang voor mensen die hem dit hebben aangedaan.

ja je kan nog een heel eind komen lees ik, je houd hem vast als een baby en dan mag iedereen aan hem komen, wat je kan doen.....

iedere dag iemand op de koffie vragen, al is het maar voor even, en dan de hond negeren, zodra die komt snuffelen bij het bezoek, laat die een beloning geven.

ook buiten, ga voor de supermarkt staan, daar komen vele mensen, laat je hond zitten, vraag kennissen om de hond aan te halen, wil die niet ? dan een praatje maken met die kennissen en de hond negeren, stapje voor stapje, laten zien aan de hond dat hij nu niet meer bang hoef te zijn dat hem kwaad wordt gedaan, ja dat is niet een twee drie over, daar gaat heel veel tijd in zitten. maar jij volhouden, heus het tij gaat keren voor je beagle.

Wat verschrikkelijk om dit te lezen

en kan me er wel iets bij voorstellen,

mijn ros is een basset fauve en zijn karakter komt erg overeen met een beagle,

het zijn een tikkeltje eigenwijze hondjes maar ondertussen hele grote watjes (gevoelige hondjes) zo zie ik het, bedoel als ik Ros wat te hard aan spreek kijkt ie ook al angstig van wat heb ik verkeerd gedaan.

Probeer wat Willemijn zegt en het komt vast goed, al zal het wat tijd en moeite kosten.

Heel veel succes , en ik ben blij dat hij nu in ieder geval een warm nest heeft gevonden,

Groetjes

wat zielig zeg.ik ben blij dat hij bij jullie is en hopelijk komt hij over zijn angst heen.veel succes.


groetjes noor en een pootje van jazzy

wat afschuwelijk
gelukkig dat hij nu bij jullie is.
Ik kan je geen goede tips geven omdat ik zelf nog maar kort een hond heb. (half beagle)
Ik wil alleen even laten weten dat ik het super
vind dat jullie je best doen voor deze hond.

groetjes.

Ik weet alleen niet of het wel zo goed is om hem op zijn buik vast te houden (als een baby) en dan mensen te laten aaien.

Klinkt als gedwongen onderdanig (op de buik) en vraag me af of hij daardoor niet alleen maar meer stress krijgt van mensen, Misschien kan iemand dit vertellen van hier?

En verder zou ik het vooral op zijn eigen tempo laten uitvinden dat mensen wel leuk zijn, niks forceren.

Wat hartverscheurend om te lezen, arme hond. Gelukkig dat je schoonvader zo doortastend was om hem meteen weg te halen bij die "mensen".

Je bent eigenlijk al heel ver gekomen met hem, mijn complimenten!
Zelf heb ik het gevoel dat dat vasthouden en mensen zijn buik aan laten raken niet goed is voor zijn zelfbewustzijn, maar dat is maar een gevoel van mij. Hij heeft er geen controle over. Laat hem dan liever zoals Willemijn zei zelf bepalen of hij naar iemand toe wil of niet.

Zelf zou ik juist niet allerlei vreemde mensen aan je hond laten zitten, vanuit de hond gezien lijkt me dat ook heel onprettig als je steeds maar moet afwachten of er weer iemand aan je gaat zitten of niet. Iedereen blijft gewoon van hem af. Daar zal hij m.i. rustiger van worden.
Dit is dus alleen mijn mening, ik probeer maar mee te denken

Een leuke cursus met hem gaan doen? Speuren? Dan ontmoet hij daar allerlei andere honden en mensen op een leuke manier.

Verder kan je hem misschien ondersteunen met Bach Bloesem of homeopathie, hier zijn verschillende mensen op het forum die daar veel vanaf weten. Als je je aanmeld kan je hen een persoonlijk berichtje sturen.

Ik kan nooit begrijpen waarom mensen honden mishandelen.
Daar word ik zo boos om.
Uw arme hondje is bang voor mensen en het zal ongetwijfeld lang duren voordat het vertrouwen er
weer is, maar het zal best lukken.
Misschien is het advies van een goede gedragsdeskundige aan te bevelen, hoe om te gaan,
met uw maatje.
En hem rust geven dmv homeopathische middelen,
zoals hierboven gemeld wordt.

Jip was ook erg bang voor mensen, vooral mannen.

Na het mislukte advies van jan en allemaan brokjes aan de hond laten voeren ontdekte ik wat wel werkt.

Het enige wat werkte was als mensen hem compleet negeerden. Dan ging hij voorzichtig in korte flitsende beweging even aan de benen ruiken.
Keek de persoon in kwestie met een blik naar hem vluchte hij er meteen weer vandoor.

Ik vroeg dus jan en allemaan om even doodstil te blijven staan en verder de hond te negeren (voor mijn part vogeltjes in de lucht bestuderen).
Zo kon Jip weer meer vertrouwd raken met mensen en zelf ondervinden dat niet iedereen gevaar betekent.
Het gaat stukken beter.

Fijn trouwens dat jullie de hond gered hebben. Ik wens hem een heel fijn rustig plekje toe bij jullie.

Pfoe, wat een reacties binnen 24 uur, ik wist niet dat het zo hard ging . Dank je voor alle positieve reacties, en we zijn ook best wel blij met de vooruitgang die de hond al heeft geboekt. Alleen het probleem is dat hij niet meer reeel bang is in situaties als bij de supermarkt. Dan vlucht hij gewoon weg, het is dat hij aan de lijn zit, maar hij paniekt helemaal.

Wat betreft zijn buikje open naar boven houden, soms pak ik hem gewoon zittend op, zodat hij niet weg kan, wel veilig zit en niet zo onderdanig met een blote buik. Dit was namelijk ook een beetje mijn probleem. Maar kijkend naar de reactie achteraf, namelijk dat hij dan veel rustiger lijkt, nam ik aan dat het goed ging.
Gister liep ik langs een ouder stel wat de beagle geweldig vond, dat vond hij erg eng. Dus toen pakte ik hem op en liet hem zeg maar zitten op mijn armen, nadat ze klaar waren met aanhalen en ik hem weer los liet was hij toch nieuwsgieriger geworden voor de mensen.

Wat betreft een cursus: Klinkt wel als een leuk idee, alleen contact met hondeneigenaren lukt al wel redelijk! We laten hem vaak spelen bij een hondenstrand (ook nu), en dan loopt hij gewoon met honden mee naar die baasjes.

Ik ga wel wat vaker bij de supermarkt zitten, en kijken wat dat oplevert , die is hier namelijk gewoon om de hoek! Maar moet ik hem dan zo vrij mogelijk laten lopen (wat dus waarschijnlijk resulteert in hij die voor alles wegrent alle kanten op), of juist wat strakker, waardoor hij weer in paniek raakt omdat hij niet weg kan?

Nog bedankt voor alle reacties en tips!

@Marian en Ros: Ze zijn ook wel erg lastig en koppig af en toe hoor, ze vragen een hoop geduld en consequentie. Maar wat je zegt, als je hem al te hard aanspreekt, de blik die die je kan geven, heerlijk!
Het is inderdaad een watje, je kan alles met die hond, hij vind alles goed, en hij is de eerste die onder het bed kruipt als het eng wordt :P

Zo doet iedereen het op zijn eigen manier.
Ik pak het anders aan.
Ik dring mijn hond zowiezo geen lijfelijk contact op met mensen.
Wel zoals ik hierboven al schreef.
Hem op zijn manier kennis laten maken met mensen terwijl ze hem gewoon negeren.
En hij is tegenwoordig veel meer ontspannen.
Toch zal hij nooit genieten van het geaai van vreemde mensen.
Ik vind het ook niet nodig dat jan en alleman aan mijn hond zit.
Zelf zit ik ook niet aan iedereen en iedereen niet aan mij.
Voor mij is het belangrijk dat Jip leert dat mensen bij voorbaat geen bedreiging opleveren En hij dus minder stress ervaart.

Je zegt dat het goed gaat met andere honden eigenaren, dat is toch al heel mooi.

Verschrikkelijk om te lezen. Hier heb ik ook een lieve kleine schat, die het ook niet zo op andere mensen heeft. Het is niet anders, dat ga ik nu er echt niet meer uit krijgen.
Wanneer ik mensen zie, laat ik ze wel zoveel mogelijk in contact komen met andere mensen, maar hou haar heel goed in de gaten, want ze kan zo gaan happen. Nu is zij een klein hondje, maar dan nog is dat erg vervelend.
Nu vaak genoeg zie ik wel of iets gaat of niet, en het is jammer, maar ze is nu 4 jr (schatting), en dat is wat ze altijd zal blijven houden.

Het enige wat je kan doen, is toch veel met mensen in contact te laten komen, met mensen die rustig zijn, zodat het hondje op haar tempo kan gaan snuffelen etc.

succes..

p.s. hondje noooit optillen..

Ik ben ook best bereid om hem zo te laten als hij is, ik wil alleen het beste voor hem er uit halen.
Kimeta, je zegt dat je een hond nooit moet optillen, kan je uitleggen waarom niet?

En de hond hoeft van mij absoluut niet met alle mensen om te gaan, maar ik wil dat hij ziet dat ze ook niet bedreigend zijn .

Hallo,

Ik ken je probleem volledig. Ik heb ook een Beagle,Mira, uit een asiel. Was verschrikkelijk bang voor mensen. Had altijd in een donker hokje gezeten bij een broodfokker. Nog nooit een mens gezien. Na een paar maanden is dit verbeterd. Na veel geduld en aandacht. Ik heb ook bach bloesems gegeven, deze hielpen ook goed.

Het is niet makkelijk, de hond moet je leren vertrouwen. Stilaan contact met andere mensen opbouwen. Maar nooit forceren, want dan geraakt de hond inderdaad in paniek.

Na een jaar is Mira al heel wat opengebloeid, maar er zijn nog altijd periode's dat de angst terugkomt.

Yuri, je plaatst een hond gelijk hoger in rang, wanneer jij je hond optilt. Ook bevestig je volgens mij daarbij zijn angst.
Ook kan de hond niet weg wanneer hij daar behoefte aan heeft. Een dier kiest meestal de weg van de minste weerstand en dat is vluchten. En wanneer jij hem hebt opgetild kan hij niet meer vluchten en kan zich nog meer bedreigd gaan voelen wanneer een ander persoon hem zou benaderen.

Wil je het echt precies weten hoe het zit, dan kan je het beste Eshter een pbtje sturen.

Kimeta, dank je wel, ik wist niet dat je de hond op die manier hoger in rang plaatst. Ik zal hem dan niet meer optillen . Dat de hond altijd voor de weg met de minste weerstand gaat was mij wel bekend, en dat is precies het probleem volgens mij. Een beproefde en bevredigende methode voor hem is mensen compleet ontwijken, op die manier doen ze hem niets. Het probleem is juist dat ik hem wil laten zien dat er een weg is met nog minder weerstand, namelijk er gewoon langs lopen!

Ellen, wij hebben dus precies hetzelfde. Hij is gigantisch opgeknapt, genoeg om ons te vertellen dat we het niet helemaal verkeerd doen. Alleen, tja, voor hem zou het nog makkelijker zijn als hij mensen niet meer als bedreiging gaat zien. Ik zal eens kijken voor bach bloesems, ik ken gelukkig iemand die daar haar eigen bedrijfje in heeft, dus dat kan ik altijd proberen (al ben ik zelf helemaal niet van dat soort alternatieve geneeswijzes).


Wederom allen bedankt voor de reacties

Ik ben waarschijnlijk er laat met deze reactie,

ik heb sinds zaterdag een Beagle geadopteerd, hij is 16 maanden oud en ook verschrikkelijk bang voor mensen die naar hem kijken of hem roepen. Zijn vorige eigenaar heeft 5 kinderen en had geen tijd om hem op te voeden, de kinderen gaven hem snoep en chips... elke nacht bonden ze hem vast aan de bank, anders ging hij uit verveling de boel opknappen binnens huis.. (dat doet hij hier niet )

ik ben nu al een week bezig om hem de grote stad te laten zien waar ik woon, ipv het platte land waar nooit iemand komt.. met als resultaat dat hij nu niet meer bang is voor auto's, vreemde geluiden en vogels. De dierenarts heeft hem anti stress tabletjes voorschreven en dat op homeopatische wijze.. dat geeft thuis een hoop rust. Het enige vervelende is waar ik zelf erg moe van word is, dat iedereen hem maar wil aaien en hem roept.. uit angst laat hij helaas geen urine lopen


Het is idd waar het enige wat echt werkt is hem niet te belonen voor zijn angstige gedrag.. gewoon helemaal negeren.. ook niets zeggen als hij wel braaf .. ik leef met jullie mee