Nagels knippen

Onze Abby heeft altijd het ''geluk'' gehad dat haar nagels van zichzelf goed af sleten. We hoefden alleen af en toe haar duim en natuurlijk haar wolfsklauwtjes te knippen.
Nu ze wat ouder is, lijken haar nagels toch door te groeien en slijten ze niet meer af.

Ze is vorig jaar bij een trimsalon geweest, en daar hebben ze haar nagels geknipt.
Blijkbaar is dat een groot trauma geweest voor haar, want zodra ze de nagelknipper ziet, rent ze weg.
We hebben het langzaam geprobeerd op te bouwen, met 1 nagel per week en een heleboel lekkers.
Daar zijn we nu dus ongeveer een jaar mee bezig, maar er is geen vooruitgang te zien.
Ze blijft in paniek schieten wanneer ze de nagelknipper ziet, hoort of zelfs maar ruikt.
Ze heeft inmiddels ook door dat, wanneer wij de likmat vullen, het weer tijd is voor de nagelknipper.
Alles rondom die knipper is voor haar al drama.

Inmiddels ben ik zo ver om de dierenarts om een roesje te vragen, zodat ik haar nagels een keer goed kan knippen. Maar dat is natuurlijk geen permanente oplossing.


Dus bij deze, heeft iemand hier ervaringen mee?
En hoe hebben jullie zo'n trauma om kunnen zetten naar iets positiefs?

Een vijl is een optie, eerst een beetje met de vijl er langs gaan meer niet en dan steeds wat veder er mee gaan, doet geen pijn en je kan het thuis doen, een bot geven en je begint aan een achterpoot…een vijltje die je ook voor jezelf gebruikt…

Scotty wil ook nog steeds niets met de nagelschaar te maken hebben. Ook niet met een dremel, trouwens, maar dat zou je kunnen proberen als Abby dat wel accepteert. Anders is een 'scratch board' maken (vrij simpel zelf te maken) ook een optie, denk aan een krabpaal maar dan voor honden. Dan vijlen ze het dus zelf. De facebook groep Cooperative Care with Deb Jones is ook een aanrader, daar kun je ook kijken voor ideeën.

June vindt het ook verschrikkelijk. Wat iets geholpen heeft is de nagelknipper midden in de woonkamer leggen en steeds als ze in de buurt kwam clicken en belonen ze kwam dan steeds dichterbij en dan heb ik de criteria voor een beloning steeds wat verschoven. Na een tijdje haar aangeraakt en zo verder uitgebouwd. Inmiddels mag ik de duim en de wolfsklauwtjes knippen daar laat ik het dan ook bij. Ik heb ook een dremeltje gekocht en had verwacht dat ze dat doodeng zou vinden maar dat vindt ze dus minder eng dan knippen. Nog steeds niet leuk maar dat laat ze wel toe, dus dat zou je kunnen proberen. Nou moet ik toegeven dat ik het wel lang vind duren omdat ze behoorlijk dikke nagels heeft voor een klein hondje en het soms wat uitstel. Als oplossing bijt June haar nagels nu zelf regelmatig af, dat is de meest ideale oplossing maar lastig aan te leren denk ik. 

De dremel vindt ze ook niks, duurt haar te lang.
Een scratch board kunnen we nog proberen, kijken of ze dat enigszins ziet zitten

" Een vijl is een optie, eerst een beetje met de vijl er langs gaan meer niet en dan steeds wat veder er mee gaan, doet geen pijn en je kan het thuis doen, een bot geven en je begint aan een achterpoot…een vijltje die je ook voor jezelf gebruikt… "

Willemijn _ baasje van Ozjin _ Bams ¥ .

Ook een goeie!
Denk dat ze er weinig geduld mee heeft, maar in ieder geval geen negatieve ervaring.

De dremel vindt ze niks, maar de vijl zou nog wel eens kunnen werken.

Hoi, ik herken je probleem zo goed.

Wij zijn van dierenarts veranderd en helemaal opnieuw bij 0 begonnen.

Nu doet de assistente het (verschillende) die geven ook altijd snoepjes en lijken meer geduld te hebben.

De vorige moest met snoet om en heel stevig vast houden, want hij vocht alsof zijn leven eraf hing.

Thuis zijn we begonnen met pootje geven en op een vrolijke manier knip knip te zeggen als we aan zijn voeten zaten, hij doet het goed op beloningen dus dat doen we dan ook.

Daarna zijn we met een voorwerp hetzelfde gaan doen, en dit allemaal in heeele kleine stapjes.

We hebben na 2 jaar, ja dat lees je goed, het nu voor elkaar dat het zonder snoet kan, maar mijn man moet wel zijn hoofd vasthouden.

Dus, klein beginnen, en een andere nagelknipper dus.

Overigens moet Sam elke 5 weken zijn nagels knippen, en dat bleef een gevecht, nu gaat het, nog niet zoals ik het zou willen maar veel minder stress.

Nu werkt het bij elke hond anders, maar dit werkte bij ons, hopelijk heb je er wat aan, of kan je gebaaseerd op mijn verhaal je eigen manier verzinnen.

Wat ook trouwens helpt, dat ik er niet bij ben, ik ben nerveus ook al verberg ik dat, maar het gaat slechter als ik erbij ben, waarschijnlijk omdat ik het zielig vind, en mijn man zo nuchter is, met zijn :nou ja, wat moet dat moet instelling en we doen hem geen pijn, hij vind het helemaal niet zielig.

Ik denk dat dat ook mee speelt.

Ik moet zeggen dat ik wat minder geduldig ben dan jullie. Twee jaar oefenen om één nagel te knippen, daar heb ik gewoon geen zin in

Dus ik ben van de wat minder softe aanpak. En met minder soft bedoel ik gewoon klemzetten en knippen. Ik vind het ook niet zielig, net als afdrogen, oren kijken, tanden poetsen, het doet geen pijn en hoort er gewoon bij. Mijn herplaatser heeft ook een gruwelijke hekel aan nagels knippen (of 't is 'm gewoon nooit aangeleerd, waarschijnlijk) en hij vindt 't nog steeds niet leuk, maar 't trauma is ondertussen wel uitgedoofd.

Wat ik trouwens wel heb geoefend is eerst poten pakken en aan nagels zitten en met nagelknipper rondom nagel knippen zonder écht te knippen en dan later pas echt knippen toevoegen.

Ook dat heb ik geprobeerd met haar, omdat het echt moest gebeuren
Maar een wolfhond ''klem zetten'' is duidelijk vragen om nog meer moeilijkheden

Dus na die ene keer niet meer zo gedaan, omdat het meer kwaad deed dan goed.

      Grote vijl, kruidvat, echt het doet de hond geen pijn en is in gebruik heel makkelijk om de nagels kort te vijlen….het is ruw en de binnenkant is karton dus geen eng ding.

Ik heb dit laatst bij de trimsalon laten doen. Samen met een paar klitten uit de vacht halen. Kostte bijna niks, onze hond hoeft tot nu toe niet getrimd maar dit heeft de eigenaar even voor mij gedaan.

Dat is precies wat wij gedaan hebben, wij doen het alleen niet zelf omdat we blij zijn dat Sam ons vertrouwd, elke maand een gevecht houden met hem is niet bevorderlijk voor de vertrouwensband..denk ik...misschien heb je wel gelijk hoor.

Sam was extreem bang, vooral voor mannen, ik heb 4 hernia's dus ik kan hem niet in bedwang houden, door medicatie gebruik en maar 1 hand die goed werkt kan ik niet knippen, dus gaan we elke maand naar de dierenarts.

Krijg een beetje beeld, ik had dat met mijn eerste herder die veranderde in een monster met giftige ogen. Alleen bij de da met mij ernaast ging het zonder gedoe, zelfs zonder korf..

Laatst vroeg ik wel bij mijn da over de lengte van de nagels van mijn honden. Zelf vond ik ze behoorlijk lang, maar DA vond dat meevallen/niet. De pootstand was goed en de nagels raakten de grond dus niet, dat was haar reden om ze niet te lang te vinden. Er is toen wel op mijn verzoek iets bijgeknipt, we stonden er toch.. 

-

Maar met de herder heb ik het dus nooit zelf kunnen doen, en ik ging die strijd gewoon ook niet meer aan omdat het bij de da zo gepiept was zonder al te veel gedoe. 

Ze verandert gelukkig niet in een monster, maar ze kijkt me echt 2 a 3 dagen niet meer aan.
En dat is dan ook 3 dagen niet wandelen, niet eten, etc, wanneer ik het aanbied.
Best lastig wanneer je de hoofdverzorger van je honden bent

De dierenarts durft haar niet te knippen, omdat ze zwarte nagels heeft en ze zijn bang dat ze haar dan zeer doen.

Dat klem zetten doe ik ook maar ik heb wel een hond van maar 10kg die ik zo oppak, muilkorf om en knip. Maylo is hier de dramaqueen rondom zijn poten en hij haat het. Het geduld om hem hiervoor te trainen heb ik na 11 jaar gewoon niet meer, hij krijgt gewoon een muilkorf om, houdgreep en hup met nagels. Hij zal niet bijten gok ik, maar hij laat wel zien hoe mooi zijn tanden zijn. 

Dus ik kan me voorstellen dat je dat met Abby niet snel doet, ik zou dan zo n krabbord proberen, zoals dat is aangeven. Ik heb het vaker voorbij zien komen en je kan het haar ook wel leuk aanleren. En anders heb je nog de ophang techniek die je vaker bij trimsters ziet, maar ik denk dat ze dat ook niet heel erg op prijs stelt. 

Oh Sam heeft ook zwarte nagels, ze hebben daar een techniek voor, ze zetten de kniptang op de nagel, zetten een heel klein beetje kracht, bij geen reactie kunnen ze knippen, bij het leven zie je het meteen aan Sam.

Of iemand knipt hele kleine stukje en die kan zien aan een stipje in het midden van de nagel waar ze zit.Dit gaat altijd goed.

Nee Sam zou echt bijten van angst, hij gedroeg zich altijd alsof we een poot wilde afzagen.

Oh, lastig inderdaad ook zo'n reactie. lekker koppig dan.

Jammer dat de da daar zo over denkt.. de vorige die dus de herder knipte deed het juist om die reden voor de baasjes en de honden zeker die met zwarte nagels. En de da die nu Chara even knipte was ook heel zeker en knipte zonder veel moeite rap de puntjes.

Scheelt ook wel hoor denk ik, als een ander persoon zeker van zijn zaak is bij het knippen. In jouw geval zou ik dan inderdaad niet bij die DA het laten doen, maar dikke kans dus dat ze bij de trimsalon wél in het leven hebben geknipt 

Over het algemeen ben ik ook van het eerst rustig aanleren en als ze het echt niet toelaten maar iets wel moet gebeuren even forceren en klaar. Met nagels knippen ging dat bij June gewoon niet. Ze is klein en niet agressief maar ging dan compleet hysterisch wurmen en draaien waardoor het heel moeilijk is om dan ook nog de schaar om de nagels te zetten en te knippen. Haar nagels zijn grotendeels inderdaad zwart waardoor je nog beter moet kijken voordat je kan knippen. Uiteindelijk heb ik haar maar meegenomen naar de dierenarts. Ik heb haar in een houdgreep gehouden zodat hij kon knippen, hij heeft uiteindelijk een paar stukjes nagel kunnen knippen. Mijn buik was behoorlijk open gekrabt (fijn die lange nagels) en de dierenarts durfde niet verder te gaan aangezien ze zo wild wordt dat ze kostte wat het kost die poot terugtrok waardoor hij bang was dat ze zich echt zou beschadigen. De assistent heeft ook nog geprobeerd haar vast te houden maar het ging echt niet. Ze raakte hiervan natuurlijk mentaal ook totaal van slag, als het om een levensreddende operatie gaat vind ik dat bijzaak maar voor het knippen van nagels vond ik dat het echt niet waard. Zeker omdat ik verder echt alles bij haar mag doen, dat vertrouwen wil ik niet verpesten. Gelukkig gaat het bij haar met een dremel wel. Vijlen daar had ik het geduld dan weer niet voor, één keer geprobeerd en dat duurde al heel lang voor één nagel. Nu bijt ze ze meestal zelf af en door de rotsachtige omgeving slijten ze wat beter af. Zo'n krabbord klinkt anders wel als een goede optie.