Binky is inmiddels 9 jaar oud, nog niet zo oud voor een Maltezer. Toch merk ik dat hij in de laatste maanden ineens oud is geworden. In doen & laten maar ook in gezondheid.
Laatste weken is hij sloom, eet dramatisch (zit op combi van blaasgruis & hypoallergeen voer van RC). Soms heeft hij ineens een opleving en is hij weer zijn oude zelf. Urine was oké, anders zouden we mss aan terugkerende blaassteen kunnen denken.
In het gezin is er sinds 8 maanden een baby bij wat hem wel wat spanning geeft maar wat redelijk onder controle je. Normaal ging die vol plezier mee de wandelingen op en nu sjokt ie maar wat mee.
Ik heb een onderbuikgevoel dat t niet goed zit. Morgen gaan we (wederom) naar een dierenarts om een algehele gezondheidscheck te doen, incl rofo en bloedonderzoek zo nodig. En hopen dat het allemaal mee valt…
Ik zou zeker een uitgebreid bloedonderzoek aanraden. Bij Pepijn werd destijds een 'geriatrisch profiel' geprikt, daar zit echt alles in wat je zou willen weten (bloedarmoede, lever+nierfunktie, schildklier, cholesterol, glucose). Dan weet je in een keer hoe Binky erop staat.
De komst van de baby kan zeer zeker gevolgen hebben voor hoe Binky zich voelt, hij staat nu op de tweede plaats.
Ik hoop dat het allemaal meevalt en dat Binky opknapt.
Wil je t.z.t. updaten?
Ja, ik zal zeker updaten. Ik hoop maar dat er niks ergs gevonden wordt. Paar weken terug gingen we ook, voelde hij zich ook niet goed. Maar toen zijn we met een inj Buscopan naar huis gestuurd met dat t gas zal zijn.
Hij knapte wat op maar is niet de oude.. ik laat me niet weer afschepen. Er is iets; ik moet weten wat.
Finley had blaasstenen terwijl zijn urine helemaal ok was.
Sterkte hoor.
Oja, dat gevoel. En daar moet je zeker naar luisteren. Iemand kent je hondje beter dan jij.
Wil je uittesten of dat het fysiek of mentaal is, dan zou je hem een paar dagen uit logeren kunnen sturen. Dit hebben mijn ouders met hun hond gedaan. Ze waren verhuisd van een huis met een tuin en een groenstrook naar een appartement op 3 hoog met een klein balkon. Mijn moeder kan daar ook niet aarden en de hond werd depressiever. Dus is ze een weekje bij mij geweest. Niks aan de hand, ze was net als altijd. Dus gelukkig kunnen ze uitsluiten dat het iets fysieks is. Ps. Ze zijn afgelopen okt verhuisd en hebben net een huis gekocht met een gigatuin, dus madam gaat erop vooruit. Honden kunnen dus ook echt naar hun baas spiegelen.
Uiteraard hoop je dat er niets gevonden wordt. Maar het kan ook iets opleveren waar iets aan te doen is.
Pepijn had diverse klachten, die niets met elkaar te maken leken te hebben. De eerste dierenarts die ik consulteerde dacht alleen dat hij veel ouder was dan zijn paspoort aangaf.
Na het bloedonderzoek bleek zijn schildklier te traag te zijn, met medicatie is hij herboren, al na een paar dagen was hij weer het bekende blije ei. Diverse afwijkingen in het bloed verdwenen. De medicatie is levenslang en dat mag voor mij nog jaren duren (hij wordt binnenkort 11 jaar oud).
Had ons meisje al met 6 jaar ik schrok ervan, maar leefde nog 2 jaar :) was Niks aan de hand. Extra DA onderzoek bezoekje kan geen kwaad is alleen maar goed!
Dan zou ik zeker de schildklier weer checken, misschien te hoog of te laag, dan kan de medicatie aangepast worden.
Faro moest steeds meer, op het laatst zat hij op een hele hoge dosis, maar ja, hij is 15 geworden en had heel veel andere klachten.
Ik zelf zweef ook wel eens met mijn waarden, ik voel het dan, moe, suf, tegen depri aan, geen puf, dan moet mijn medicatie opgehoogd worden, en soms voel ik ongeveer hetzelfde behalve meer nerveus, hartkloppingen erbij, en dan moet ik weer omlaag.
Ik vervloekte soms mijn onderbuikgevoel. Altijd als mij wat opviel bleek er helaas ook wel wat aan de hand met de honden. Anderen zagen niets of snapten niet wat ik bedoelde, maar bij mij knaagde er dan iets.
Bij een check bij de oudere dame werd niets gevonden, maar ik had gevoel dat ze pijn had. En normaal ben ik niet zo, maar ik stond erop dat ik pijnstilling mee zou krijgen. DA was het er eigenlijk niet mee eens, omdat ze niets kon vinden wat op pijn duidde. Maar na een week knapte de oude dame weer op en ben ik uiteraard gestopt met de pijnstilling.
Een tweede keer bij haar kon ik er ook de vinger niet op leggen. Trager buiten, weinig zin in dingen. Toen kwam ik (door nog wat andere symptomen) uit op Cholodin, niet echt een medicijn maar homeopatisch. Ze knapte zienderogen op, toen ik proef op som nam en dat stopte ging ze weer achteruit. Dus Jol heeft toen ongeveer 2 jaar lang dat pilletje door haar voer gekregen.
Op het eind was er ook iets, en ik dacht aan het hart. Mijn eerdere hond was ik verloren aan acuut hartfalen (had ik ook onderbuik gevoel bij terwijl niemand echt iets afwijkends zag, ik voelde gewoon dat er iets mis was) en wat Jol liet zien kwam overeen. Toch na bloedonderzoek en echo kwam er niets uit. Baarmoeder kon wat problemen geven, dus wel AB kuur gegeven. Daar knapte ze van op, maar na de kuur ging het ineens rap. Toch haar hart.
Soms weet je ook gewoon niet waar je op moet laten checken, omdat je het zelf ook niet helder hebt. En als ook bij DA niets geks valt te ontdekken.. dan was ik deels opgelucht, maar anderzijds dacht ik wel nog steeds dat er iets niet klopte.
Misschien dat Cholodin als supplement een idee is als er medisch verder geen andere dingen aan het licht komen.
Goed dat je hem helemaal laat nakijken. De komst van een baby kan ook veel invloed op het gedrag van een hond hebben. Zeker als de baby het eerste kindje is en de hond lange tijd alleen is geweest.
Inmiddels zijn we bij de dierenarts terug.
Compleet nagekeken maar op t oog niks gevonden. Twee röntgenfoto’s gemaakt omdat ik daarop stond, ivm zijn blaas verleden en evt rugproblemen. Rug was prachtig mooi, borstkas ook. Helaas een fors vergrote milt & een afwijkende bobbel bij zijn lever.
Ook is er bloedonderzoek gedaan van lever, nieren en suiker/T4. Twee leverwaarden wijken ook af, reden genoeg om doorverwezen te worden voor een echo.
Ik baal dat mijn onderbuikgevoel weer klopt, maar andere kant komen we steeds dichterbij de reden van de verandering in zijn gedrag.
uiteraard speelt de spanning van de baby ook mee maar ook daarvoor was hij al veranderd. Hopelijk is het niets ernstigs, maar dat er iets is is zeker..
Ach he, dat is spannend. Sterkte hoor.
We blijven duimen voor Binky!
Helaas zat je dus toch goed met je gevoel. Sterkte.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?