Bange hond

Hallo allemaal, 

Ik heb een vraag... Mijn hond (wheaten terriër, teefje van 8 jaar) is gister een gevecht met een andere hond (teefje 11 jaar) (al jaren goede vriendjes) begonnen, vermoedelijk omdat ze DACHT dat haar botje afgepakt zou worden door de andere hond. Mijn hond is normaal gesproken wel iets onzeker, maar niet bang en ze snauwt wel eens, maar is nog nooit een gevecht begonnen. De bezoekhond liep richting haat botje zonder enige bedoeling en mijn hond rende er op af en greep haar. Ze zijn door ons uit elkaar getrokken. De schade: haar lip bloedde en haar pootje aan de onderkant bloedde ook, maar daar hebben we nog niet aan mogen komen dus ik weet niet precies waar het vandaag kwam, het bloed nu niet meer. De andere hond heeft niks, terwijl ze zich alleen maar verdedigde en naar mijn idee niet gebeten heeft, dus dan heeft mijn hond door haar stomme actie haarzelf beschadigd? Het incident gebeurde in onze achtertuin, hier is ze nu ook angstig, wil niet door ons aangeraakt worden en is de hele dag al aan het slapen. Terwijl het normaal een vrolijke, lieve hond is die iedereen blij begroet. Wanneer we buiten een wandeling gaan maken is er niks aan de hand en is ze haar oude zelf. Zodra we binnen komen is ze weer bang en kruipt ze op plekken waar ze normaal nooit ligt. Zelfs voor haar lekkerste koekjes komt ze niet naar ons toe en als we haar aaien loopt ze weg...

Ik maak me dus best wel zorgen om haar en vraag me af waar dit gedrag vandaan kwam. Hoe het komt dat ze op ons terrein zo bang is en buiten niks aan de hand lijkt te zijn. Hoe is dit op te lossen en hoe moet ik hier mee om gaan? 

Het belangrijkste is nu even dat je zeker weet dat je hond geen serieuze verwonding heeft overgehouden van dit incident.

Dus probeer toch dat pootje te bekijken; desnoods terwijl ze slaapt, met een zaklampje goed kijken zonder haar aan te raken.

Maar je schreef al dat ze buiten weer gewoon zichzelf is.

Je hond is ws zelf ook erg geschrokken van deze actie en de adrenaline gierde door haar lijf.

In het felle van het moment kan ze haar pootje hebben open gehaald aan een scherp steentje of zo.

Het belangrijkste is dat ze nu dat ze even de rust  krijgt die ze nodig heeft.

Enorme stress rond een uitval stuurt grote hoeveelheden stresshormonen door t lichaam.

Daarvan moet je bijkomen, letterlijk. Dat kan echt n paar dagen duren met veel slapen tot je hond weer langzaam zichzelf wordt.

Laat haar maar.

Doe gewoon zoals anders,  En ze zal gaan inzien dat er niets engs is overgebleven van deze toestand.

Neem haar wat vaker even mee naar buiten, maar verder met rust laten.

En even niét laten spelen met een andere hond , ook niet binnenshuis.

In het vervolg geen eten of speelgoed laten liggen als er andere honden komen. Daar gaan ze ruzie om maken en om dat te voorkomen de spullen opbergen.

Je hond zal nog wel wat schrik hebben. Ga gewoon door met je alledaagse dingen en blijf gewoon de honden die je normaal ontvangt, ontvangen.

Ga binnen in huis/tuin even leuke dingen met je hond doen. Samen een makkelijk hersenwerkje, bijvoorbeeld een verfrommeld badlaken waarin je de brokjes of snoepjes verstopt en laat je hond er, uiteraard in jou bijzijn en eventuele hulp, in snuffelen en zoeken naar de brokjes. Laat je hond lekker uitsnuffelen totdat ze erbij wegloopt.

Geef lekkere dingen te kauwen zodat ze rust krijgt en het vertrouwen in jullie en omgeving terug krijgt.