ben ik echt de enige??

Hallo allemaal,

Ik heb een pup van nu 14 wken oud. Ben er veel mee bezig. Veel mee op pad om hem aan dingen te laten wennen enz. Speel er veel mee. Maar.... heb ook drie kinderen (tweeling van 5 en eentje van 3). Omdat de pup nog een beetje 'bijterig' is (wat overigens al een stuk beter gaat) vinden ze hem niet altijd even lief... Ze weten precies wat ze moeten doen (omdraaien, geen aandacht geven enz) en dat gaat vaak goed, soms ook niet dan blijft ie aan de kleren hangen en bijt ze in hun velletje. Nu ben ik de hele dag achter de pup aan het 'vangen'. Heel de dag spookt hij van alles uit, eet van alles op, knaagt overal aan. Een echte pup dus!! Logisch en begrijpelijk. Ik probeer rustig te blijven, corrigeer hem zo min mogelijk maar biedt hem iets anders aan of negeer hem. Maar je begrijpt het; af en toe lukt dat gewoon niet. Af en toe wordt ik er zo gek van dat ik een keer heel hard (echt heeeel hard) "NEE" roep. Hij schrikt en gaat snel in zijn bench (meestal) en vervolgens voel ik me weer een slechte opvoeder... Ik vind dit moeilijk, weet dat ik hier niet veel goed mee zal doen, maar ben ook maar een mens.... Hebben jullie dit nu ook? Of ben ik echt de enige.... Ik krijg van iedereeen te horen; 'tja het is een pup he? Dat hoort er gewoon bij, gaat vanzelf over.' Het lijkt wel of niemand hier last van heeft???

Iedereen verliest wel eens zijn of haar geduld, ook met een pup, ook wij. Ik in elk geval wel

Maar iets anders... je pup is nu 14 weken oud en nadert de rangordefase. Dan zijn ze erg bezig met waar ze thuishoren in de rangorde. En nu loopt vrouwtje de hele tijd als aan een draadje achter je aan. Wat een macht! Wat een controle!

Blijf negeren en afleiden. Maar sta er ook af en toe op dat jij rust krijgt. Op je kleedje, in je mandje, in je bench, en daar blijven. Hier heb je iets om op te kauwen, maar vrouwtje wil nu rust in huis.

Het is de roedelleider die bepaalt wanneer er gejaagd wordt, wanneer er gespeeld wordt, wanneer er gerust wordt. Tot op zekere hoogte mag daarbij een pup pup zijn, meer energie hebben en spelen tussen de rustende volwassenen door. En hen lastig vallen. Maar als het klaar is, is het klaar.

Daarbij is een pup in de rangordefase die steeds druk doet en jou in actie krijgt als jij net even rustig wilt zitten bezig om jou uit te proberen. Dat hele onschuldige van een pup van acht weken begint er met veertien weken al een beetje vanaf te gaan

Dus neem wat eerder je rust en wees op dat moment ook met een gerust hart wat strenger voor je pup qua rustig liggen en op je plaats blijven. Laat hem niet over je grenzen heengaan, dan verlies je ook niet zo snel je geduld

groetjes,

Linda.

Hee
ik ben hetzelfde met casper. Hij is aan het wisselen en hapt naar alles. Hij bijt niet maar gaat liggen kauwen en kwijlen!! al zeg ik honderd nee hij gaat gewoon door. En dan moet je weten dat hij een kist vol speelgoed en botten heeft en regelmatig met zijn Kong kan spelen!

je bent niet de enige!!!

groetjes kim

Ik heb weleenswaar (nog) geen kinderen, maar zelfs dan vindt een pup zat kattekwaad om uit te halen, en dit is een heel herkenbaar verhaal. Het belangrijke is dat je je dan wel schuldig voelt, je bent je er dus van bewust en dat is al heel wat. Ga gewoon rustig verder, probeer te doen waarvan je weet dat je het goed goed, en dan loopt het allemaal wel los!

Succes!

Hoi Kim,

Maar als hij aan het wisselen is, is het iets anders. En is het misschien fijn voor hem als je hem iets kouds geeft om op te kauwen ter verlichting. Tanden die doorkomen veroorzaken zwelling in de bek, koude geeft wat verlichting. Een flos die je natmaakt en kort in de vriezer legt, of als je hetzelfde doet met een oude handdoek, dat kan heel fijn zijn voor je pup.

groetjes,

Linda.

Hoi Linda,

Ik heb alles al geprobeerd. bevroren handdoek flostaowen heeft hij al. Heb zelfs de DA gebeld omdat mijn bank aan de beurt was. Met kamille thee verzacht het iets maar het is ook echt kattekwaad en uitproberen!! hij kijkt dan van kijk mij eens hahaha maar toch bedankt voor de tips

liefs kim

Hoi

Natuurlijk ben je niet de enige. het vaak genoemde, Ach het is een pup dit hoort erbij. Hoevaak ik dat heb gehoord. Ontelbaar.

En ja af en toe ook kwaad geworden, ik heb hier met een arm gelopen waar die heerlijke kleine tandjes in hebben gehangen. Kom je s'morgens uit je bed, komt er je een begroeten tot bloedens toe.

En ja het opvoeden van een pup heeft heel veel tijd nodig, maar de energie die je er nu instopt krijg je er later dubbel voor terug. Echt waar. Nog even door zetten, wel met "ook" tijd voorjezelf, en dan komt het allemaal goed.



Als je foto's zou zien hoe moe wij waren toen Joey pup was, pfffffffff
Maar nu het is echt echt waar een heerlijke hond, die weet waar hij staat, en weet wat wel en niet mag. Maar

Er ging iets mis!!!

Maar de energie die het nu kost krijg je dubbel en dwars terug.

Groetjes, en succes,

Cella.

O jongens, bedankt voor jullie reacties!!! voel me al een stuk minder alleen Goede tip trouwens; rust in huis. Hij op zijn plaats, ik rustig iets anders doen. Ik had er eerlijk gezegd nog niet bij stil gestaan dat ik inderdaad de hele dag achter hem aan aan het rennen was en dat hij daardoor de macht heeft.... Oeps, hoofdstukje rangorde.
Maar het is voor mij wel ff een heerlijk idee dat er meer mensen zijn die dit hebben(gehad) (sorry voor julile, hihi). Ik kreeg echt even het gevoel van mijn omgeving dat iedereen het kon behalve ik....
Super bedankt dus!!

Hoi Hattje,

Hier ook hoor...Tot wanhoop aan toe!
Zoey was een verschrikkelijke puber.
Niet te geloven, wat hebben we veel met haar te stellen gehad..
Op een gegeven moment zou madam wel even bepalen wanneer en of er met haar gespeeld werd. Dat bepaal IK natuurlijk...
Hebben we geweten....blaffen, blaffen, blaffen...
En maar uitdagen. Als ze haar zin niet kreeg, begon ze me toch een partij te blaffen. En geen normale blaf, maar een uitdagende, verschrikkelijk schelle en luide blaf.
Wij hebben letterlijk huilend aan de keukentafel gezeten met de handen in het haar (en de oren). En dan proberen te negeren... OMG...

Ook hebben we hier al rangordeproblemen gehad. Ik mocht haar niet optillen als ze in haar mandje lag en ze moest in de bench. Grommen en uiteindelijk bijten (bloeden...). En dat van zo'n klein ding...pfffffffff...

Na alle energie, tijd en geduld die we er in hebben gestoken is het nu een pop van een hond.

Dus meid~...HOU VOL!!!

Achteraf kijk je terug op een leerzame periode...puppy's zijn zo maar volwassen!!

Groetjes,
Helga