Ik weet niet meer wat ik moet doen (gedragsproblemen)

Hoi,

Ik weet momenteel niet meer wat we moeten doen met onze hond daarom plaats ik het hier, misschien zijn er mensen die nog ideeën hebben wat zou kunnen werken.  

Zo n 2,5 jaar geleden hebben wij een hond in huis genomen vanuit het buitenland,  hij was al in Nederland en al een aantal keer herplaatst, steeds werd hij weer terug gebracht vanwege gedragsproblemen. Wij hebben de hond toen opgevangen, hij zou anders afgemaakt worden. Het was eigenlijk niet onze bedoeling een hond te nemen maar als ik er nu aan terug denk zijn we wel een beetje voor het blok gezet. Ik kan er niet goed tegen als je te horen krijgt als hij dit weekend niet geadopteerd word krijgt hij een spuitje. (Wij waren daar zondag middag dus zijn kansen waren echt minimaal)  wij waren daar trouwens omdat onze zoon een hond ging ophalen, hij kon vanwege een blessure niet autorijden dus zodoende. 

Goed, de hond was daar al erg angstig, durfde in het begin niet bij ons in te buurt te komen maar na een tijdje kwam hij langzaam maar zeker toch heel voorzichtig kijken. Wij dachten met veel geduld en tijd komt het misschien wel goed met hem, naïef gedacht misschien maar we hadden er vertrouwen in en de hond had eigenlijk niks meer te verliezen, het was met ons mee of inslapen. 

Nu denk ik regelmatig of het niet beter is om de hond in te laten slapen, ik wil hem niet kwijt het is een hele lieve hond voor bekende maar naar vreemde echt niet, we kunnen niet meer normaal met hem over straat en doordat hij alles bij elkaar blaft als hij alleen moet blijven hebben we ook een erg geïsoleerd bestaan sinds we de hond hebben. We hebben nog een hond, die hadden we al en die is er nu soms ook de dupe van, als in minder vaak naar losloopgebieden waar hij kan spelen met andere honden etc. Hij heeft veel last van stress etc. Is dit eerlijk tegenover de hond? Verder is hij wel gezond en hij wordt rond de 4/5 jaar oud geschat door de dierenarts.     

Het probleem is dat de hond werkelijk op alles reageert, en dan bedoel ik ook echt op alles, elk geluidje wat hij hoort, elke beweging die hij ziet. Volwassenen, kinderen, honden en ook andere dieren, hij reageert er op door keihard te gaan blaffen. Hij heeft een aantal keer effect gehad met dit gedrag  ( en misschien nog wel veeeel vaker bij mensen waar hij hiervoor geplaatst is)  maar hij heeft dus succes gehad met zijn gedrag wat het er niet makkelijker op maakt om het er weer uit te krijgen.   Het is niet zomaar een lullig blafje wat hij geeft, hij blaft echt keihard,  je dringt totaal niet meer door als hij dat doet en ook als je hem voordat er een prikkel is probeert af te leiden of bijv voer strooit reageert hij daar niet op, heel af en toe eet hij wat voer maar ondertussen houd hij alles in de gaten! Hij trekt op zulke momenten ook echt gigantisch aan de lijn, het is een grote hond van zo n 40 kg dus dat is geen pretje. Als er geen prikkels zijn  loopt hij gewoon aan een slap touwtje mee.  Bij alle prikkels op ruime afstand blijven zodat hij niet reageert werkt niet goed, hij reageert sowieso vanaf grote afstand al,  als ik bijv omdraai ziet hij daar wel weer iets anders om op te reageren. 

Onbekend bezoek in huis is ook niet te doen, ik doe hem dan in een aparte ruimte maar daar gaat hij erg piepen.  Eerst even naar buiten en het bezoek rustig laten zitten werkt wel beter, dan blaft hij even maar stopt dan best wel snel met blaffen maar zodra het bezoek maar naar hem kijkt of beweegt begint hij weer. 

Door dit alles kunnen wij zelf geen normaal leven meer lijden, dit gaan we op deze manier geen 10 jaar meer volhouden. Ik voel me aan huis gekluisterd, ik kan alleen weg als mijn man thuis is of ik kan op bezoek bij mijn zoon, dan kan de hond mee en dat gaat goed.  Ik heb mijn baan moeten opzeggen doordat hij niet alleen kan blijven en naar een oppas oid is ook geen optie met deze hond. 

Ik vraag me vaak af of het voor de hond eerlijk is om hem op deze manier verder te laten leven, zoveel stress enzo, heeft hij een hondwaardig bestaan? 

Wij hebben er inmiddels 4 gedragstherapeuten bij gehad maar alle zonder resultaat of van zeer korte duur. De hond is nagekeken bij de da maar die vind geen afwijkingen. 

Hebben jullie tips wat ik nog kan doen? 

Ik wil de hond niet kwijt maar ik wil mijn leven terug.. 

Oef dat klinkt heel lastig. Je hebt het over 4 gedragstherapeuten, wat is hun advies/visie? 

Wat een lastige situatie. Het moet zeker niet zo zijn dat een hond er voor zorgt dat je minder uit huis kan en alleen maar in stress moet leven. Daarnaast is jouw andere hond inderdaad de dupe, je kan niet meer dingen met hem ondernemen wat je eerder wel deed.

En voor zo'n hond de hele tijd in de stress zitten lijkt me ook vreselijk. Zoals ik het lees lijk je echt van alles te hebben geprobeerd, ik vind het heel knap van je hoe je dit allemaal aanpakt. 2,5 jaar is wel een periode dat je verandering moet zien in een therapie en eerlijk gezegd kan ik niks anders bedenken wat je al hebt geprobeerd. Het is voor ons natuurlijk ook lastig om zoiets te beoordelen vanachter een scherm. Welke therapeuten heb je gehad? Er zijn namelijk veel mensen die zich een deskundige noemen, nadat ze een paar boeken hebben gelezen.

Maar nogmaals, jij moet wel kunnen leven. Je moet leuke dingen kunnen doen en juist van de dag moeten genieten. Als er alles aan is gedaan en er is geen verbetering, dan houdt het op. Je hebt je best gedaan, maar op een gegeven moment moet je voor jezelf gaan kiezen.

De hond krijgt momenteel trouwens prozac 

Dit zijn hele goede gedragstherapeuten die je nog om hulp zou kunnen vragen..

- Monique bladder 

- Nelis Verhoeven van Calming Signs.

 Wij hebben er inderdaad 4 gedragstherapeuten bij gehad 2 waren gelijk in het begin, en daarmee heb ik niet over inslapen oid gesproken, deze gaven beide wel aan dat dit niet zomaar opgelost is en dat de angst echt heftig is. 

De derde gedragstherapeut gaf aan dat het eruit te krijgen is, of in ieder geval voor 90%.  Deze methode vond ik niet zo vriendelijk (beetje Caesar Milan idee) riem hoog in de nek etc en inderdaad hij blafte niet maar puur omdat dit gewoon niet kon. Met alleen maar lief doen kom je er niet maar dit vond ik toch ook niet zo fijn. Ook een blafband is toen ter sprake gekomen maar deze heb ik nooit gebruikt, ik denk dat zijn angst dan alleen maar groter word, hij blaft dan misschien niet meer maar wat er in dat koppie rond gaat zal erger worden. 

De vierde gedragstherapeut geeft als antwoord dat er honden zijn waarbij het er niet meer uitgaat of wel verbeterd kan worden maar nooit helemaal eruit. Ik kreeg eigenlijk niet een heel duidelijk antwoord.  Wel is ook deze gedragstherapeut van mening dat de angst echt heel groot is. 

Met een angstige hond moet je vooral geen fysieke correcties gebruiken. Goed dat je dat advies niet hebt opgevolgd, want dat kunnen de problemen alleen maar erger maken. Angst is ook lastig eruit te krijgen. Mijn hond kwam ook zwaar getraumatiseerd binnen op 9 maanden en het kostte me 3 jaar om die angst er grotendeels uit te krijgen en vertrouwen ervoor in de plaats te brengen. 

Nogmaals, ik vind het echt knap hoe je omgaat met deze situatie. De gemiddelde burger had het waarschijnlijk allang opgegeven.

 De eerste gedragstherapeut was van de plaatselijke hondenschool, die had een diploma hiervoor. Op een gegeven moment wist zei het ook niet goed meer en die heeft mij doorverwezen naar een bekende van haar waar we naartoe gegaan zijn. 

Daarna zijn we terecht gekomen bij rogier van create balans? (Caesar Milan aanpak)

En toen ook dat niet bleek te werken zijn we bij Monique Bladder terecht gekomen, hier hen ik echt ontzettend veel van geleerd! Vooral dat ik de hond nu ook beter begrijp. Maar zijn gedrag is nog steeds hetzelfde..

 Hoe lang ben je al met Monique bezig?

Positief trainen/ongewenst gedrag ombuigen is geen "quick fix", geen hollywood show. Daar resultaten in zien kan soms maanden duren.

Tsja ik ben van mening dat alleen lief doen idd geen oplossing biedt maar een blafband is symptoombestrijding en de hond pijn doen (cm methode) is ook geen oplossing. Consequent en streng betekent absoluut niet dat je de hond pijn doet! Honden uit het buitenland heb ik geen ervaring mee maar wel met getraumatiseerde en mishandelde honden. Mijn ervaring is dat als ik geen verwachtingen heb qua uiteindelijk gedrag maar iedere keer rustig duidelijk maak hoe ik het wil, er kleine stapjes vooruit komen in rust en meer genieten van elkaar. Ook heb ik wel een hond gehad die moeilijk gedrag bleef houden maar niet naar ons daardoor rustig volgehouden. Ik woon wel op 5 minuten van het bos en mijn vader wil altijd oppassen. Dat maakt het makkelijker. Concreet advies is niet te geven door een scherm heen maar ik wens je heel veel sterkte met deze situatie. Er zijn lijkt me 3 keuzes of doe het met deze situatie, blijf trainen en geniet van kleine momenten / of je laat hem inslapen /of je zoekt naar een mogelijkheid tot herplaatsen. Nogmaals sterkte! 

Hebben jullie met de dierenarts en eventueel met een goeie honden gedragsdeskundige bekeken of deze hond baat zou hebben bij ondersteuning voor angst/stress.

Bach bloesem bijvoorbeeld. Of in samenwerking met deskundige clomicalm?

Soms kan ondersteuning helpen om wat rust te brengen en met heel kleine stapjes toch aan dingen te werken samen. 

J & o, ik doe het even zo want de quote werkt niet , hij loopt steeds vast als ik daar op klik. Kan goed aan mij liggen hoor ben niet zo handig met het Internet haha. 

Wat fijn  dat het met jou hond nu een stuk beter gaat! 3 jaar is een lange tijd maar als je resultaat boekt is dat niet erg. 

Wij zijn nu 2.5 jaar bezig en behalve dat ik denk dat hij ons nu wel echt vertrouwt en het in huis op alleen blijven na goed gaat hebben we buitenshuis helemaal geen verbetering kunnen boeken en dat is soms erg frustrerend. 

Dat het langzaam gaat vind ik niet erg maar er moet wel een stijgende lijn in zitten. 

Ik vind het trouwens ook helemaal niet erg dat ik niet in een park ofzo met hem kan wandelen, ofnaja liever zou ik lekker met hem naar het bos etc willen gaan en dingen ondernemen maar dat dit er niet inzit vind ik geen reden om hem weg te doen, wel is het zo dat het voor de andere hond minder leuk is omdat die nu veel minder op zulke plekken komt terwijl die heel sociaal is. 

De hond kan trouwens wel met andere honden maar weer alleen als hij ze kent. Met de honden van mijn zoon bijvoorbeeld gaat het gewoon goed. Een vriendin van me heeft een heel klein hondje welke al vanaf pup hier over de vloer komt en daarmee gaat het ook gewoon goed. 

Pas liepen we in de polder en kwam er opeens een hond aanrennen en de eigenaar liep nog super ver weg, ik baalde en hoopte maar dat het goed zou gaan. Ik was alleen dus als het mis ging stond ik er echt alleen voor want het baasje liep nog super ver weg. Maar na een heel blaf spektakel liep de vreemde hond naar hem toe hij was heel bang maar stopte met blaffen, ze snuffelde wat aan elkaar en toen was het goed. Dit gaf mij toen wel weer wat hoop maar ik durf hem nu niet meer in de buurt van mensen/dieren te laten want ik wil het echt niet op mijn geweten hebben dat hij hapt. 

Ik denk inderdaad dat veel mensen het allang opgegeven zouden hebben, ik wil niet opgeven maar ik merk wel dat het op deze manier niet vol te houden is. Sowieso moet ik eigenlijk echt weer aan het werk omdat het nu allemaal erg krap is van een salaris. 

De hond zou het misschien goed doen op een boerderij oid waar hij het erf niet meer af hoeft. Hij is al is geplaatst op een geitenboerderij en ging achter alle dieren aan, ook geen succes dus. Wij hebben wel een tuin van zo n 60m2 maar dit vind ik echt te klein om hem niet meer uit te hoeven laten. 

Herplaatsen willen we trouwens ook eigenlijk niet, hij heeft al zoveel huizen gezien in zijn leven, ik denk ook dat het gedrag daar blijft bestaan. En om te voorkomen dat hij weer van asiel naar asiel gaat willen we dat niet, dat kunnen  we hem niet aan doen dan vind ik een spuitje vriendelijker 

 Positief trainen draait natuurlijk niet alleen om koekjes en knuffels natuurlijk. 

Herplaatsen maakt het voor zo'n hond overigens ook alleen maar erger kan ik mij zo voorstellen. Dan ben je nog verder van huis en een leven waarin elke prikkel hem zo erg triggert is gewoon geen leven.

 Ik weet dat een quick fix niet bestaat, we zijn een half jaar geleden begonnen, dan zou je toch wel al wat resultaat moeten kunnen verwachten ?

Als je een half jaar geleden begonnen bent met Monique dan kan echt resultaat nog wel duren hoor. Niet al het resultaat is direct zichtbaar. De vraag is alleen wil en kan je nog een waarschijnlijk lange tijd geduld hebben? 

t Moeilijke is dat je niet weet wat een hond uit het buitenland allemaal heeft meegemaakt.

En trauma's blijft een gecompliceerd iets. De een kan met de juiste begeleiding, vertrouwen en geduld heel erg ver komen. Ander blijven bepaalde beperkingen houden.

Je verteld verder op dat de hond prozaq krijgt. Als ik geen dingen door elkaar haal nu.

Merk je daarmee verschil aan de hond. 

Want net als met mensen reageren ook dieren op t ene middel beter als op het andere.

Maaike :  wij hebben geen blafband oid gebruikt!  Ik sta daar niet achter. 

Wij moeten best een stukje rijden met de auto om op een plek te komen waar het meestal rustig is, zo n 12 km. Best een gedoe dus en je bent veel tijd kwijt aan reistijd. 

Oppas is bij ons lastig, eigenlijk past alleen mijn zoon af en toe op maar die werkt ook gewoon heel de week etc dus dit willen we ook niet te vaak vragen. 

Herplaatsen durven we eigenlijk niet aan, beestje heeft al veel huizen gezien en je weet nooit waar hij terecht komt. We willen niet dat hij weer van asiel naar asiel gaat plus dat het weer heel veel stress zal opleveren.  Ik denk ook dat dit gedrag niet zomaar ophoud als hij bij iemand anders terecht komt. En dan ook nog Hoe vind je een geschikt persoon die zo n hond wilt hebben, ik denk dat weinig mensen voor een hond met zulke problemen zuilen kiezen. 

We zijn ruim een half jaar bezig nu, ik verwacht echt geen wonderen hoor maar eigenlijk zit er gewoon geen verbetering in, gaat dit dan mogelijk nog komen? We hebben nog 1 sessie daar en dan is het afgelopen..  we kunnen er dan wel zelf mee verder gaan natuurlijk!  Maar ik vind een half jaar toch al wel een behoorlijke tijd, maar misschien heb je gelijk en moeten we het langer vol houden. De moed zakt me soms wel in de schoenen moet ik eerlijk zeggen. 

Je zou eventueel kunnen kijken naar BAT training, afhankelijk van hoeveel triggers jouw hond krijgt. Als hij letterlijk van alles getriggerd wordt ontkom je er niet aan.

Maar een half jaar is nog redelijk kort, zeker voor een hond met een getraumatiseerd verleden. Angst ligt diep helaas, daar heb je meer tijd voor nodig om dat onder controle te krijgen.

Bij mijn hond duurde het dus 3 jaar en ik ben nog steeds bezig om kalmerende signalen toe te passen, hij is nog steeds gevoelig namelijk (hij is 8 jaar). De situatie tussen mijn hond en die van jou is natuurlijk totaal anders. Olly had vooral gebrek aan vertrouwen en ik ben zijn eerste baasje. Ik was twaalf toen ik hem kreeg en hij was mijn eerste hond. Ik stapte naar buurtbewoners toe, die hadden honden, waren ouder en dan geloof je gelijk dat hun kennis juist is. Helaas keken ze teveel naar CM. Ik paste het toe op Olly en gelukkig zei mijn gezonde verstand dat dit niet juist was. Daarna kwam ik hier terecht en zodoende ben ik geholpen. Agility heeft ook ontzettend geholpen met de band tussen Olly en mij. Maar ik denk dat het wat langer heeft geduurd, omdat ik ook fouten heb gemaakt.

Dutch auti: de hond staat nu inderdaad op de prozac, hiermee merken we eigenlijk weinig verschil. Hij krijgt het nu 2 maanden, volgens de dierenarts zou het met zo n 6 weken moeten gaan werken. 

Hij heeft ook psytonic stress gehad en we hebben een adaptil in huis gehad, zo een die je in het stopcontact stopt. Ook van een ander merk nog druppels maar ik moet even opzoeken hoe dat heet. 

Het is onbekend wat de hond heeft meegemaakt, hij is gevonden op straat met wonden over zijn hele lichaam, hij heeft heel veel littekens dus er is echt wel veel gebeurd maar wat weten we niet en daar zullen we ook niet achter gaan komen helaas. 

J&o :  

Bij monique word bat training gedaan.hier zijn we dus volop mee bezig!  Maar doordat hij door zo n beetje alles geprikkeld word is deze manier van trainen soms moeilijk toe te passen. 

De bedoeling is om op veilige afstand te blijven, maar dan ziet hij iemand lopen op 300 meter afstand, ik weet dat hij gaat reageren dus ik draai bijv om dan kwaakt daar een eend en dan reageert hij daarop.  

Mijn zoon heeft een hond welke niet zo goed met alle honden overweg kan, hierbij heeft deze methode echt super goed geholpen!  Maar met deze hond is het lastiger doordat hij op alles reageert. Ik denk dat we maar moeten verhuizen naar een hutje op de hei. 

Agility lijkt me leuk om te doen met de hond maar dat kan nu gewoon niet,  ook al zou het prive les zijn levert dat echt teveel stress op. Met mijn andere hond heb ik lang Agility gedaan maar die is inmiddels 8 en heeft na veel springen last van zijn poot dus daar zijn we mee gestopt. 

Monique geeft aan dat speuren voor veel honden heel goed kan zijn maar voor onze hond is dat nog teveel volgens haar. Erg jammer want ik zou graag meer ondernemen met de hond maar dat is gewoon te stress vol hij kan die prikkels niet aan. 

Ik snap heel goed dat je moedeloos wordt van de hele situatie. Is ook heel zwaar en je hebt al ontzettend veel voor hem ondernomen. Complimenten daarvoor! Ik snap dat je niet meer weet wat te doen maar toch kan alleen jij een besluit nemen hoe nu verder. Heel veel succes! 

 Ik raad ook zeker niet aan om met zo'n gevoelige hond agility te doen hoor. Olly had dus vooral gebrek aan vertrouwen, dus ik moest dingen met hem ondernemen om die band te versterken. De angst van jouw hond ligt dieper en is hoogstwaarschijnlijk ontstaan door andere oorzaken. Dier komt uit het buitenland, alles is hier nieuw, is vaak herplaatst... Dat doet wat met een hond. Als de hond dan ook nog binnenkomt met wonden en flinke littekens, dan weet je dat het dier slecht is behandeld.

BAT training is gewoon heel lastig als de hond juist op alles reageert. Helaas ben ik geen deskundige en kan je hierin niet de hulp bieden die je nodig hebt, al gun ik je het echt. Een huis in the middle of nowhere zal helpen, maar het lijkt me niet dat je dat zou willen. Alles achterlaten etc..

Wat voor soort hond (ras, kruising) is het en uit welk land komt hij?

Lukt het je om een foto te plaatsen?

Een huis in de middle of nowhere gaat hem niet worden, sowieso ivm familie die hier in de buurt woont maar ook ivm het werk van mijn man.  Voor de hond zou het ideaal zijn maar helaas kunnen wij hem dat niet bieden. 

 Het is onbekend welk ras hij is, hij lijkt een beetje op een Hollandse herder maar hij heeft hangoortjes. Waarschijnlijk een kruising van het een of ander.  

We hebben er wel is over gedacht om het te laten testen maar dat hebben we nooit gedaan. 

Foto plaatsen weet ik niet hoe ik dat doe, zal mijn man vanavond vragen of die het weet. Ik ben echt totaal niet handig met computers etc. 

Het land van herkomst weten we niet, eerst was het spanje toen Roemenië en vervolgens portugal. Eigenlijk hadden toen de alarm bellen moeten gaan rinkelen, klopt toch niet dat ze zoiets niet weten.. 

Oja hij heeft een Nederlands paspoort..

 speuren kan ook prive gegeven worden en je kan altijd met de gene die training geeft vragen om een rustige locatie. wij hebben er nu 2 lessen op zitten wel in groepsverband en is erg leuk om te doen hond is helemaal in element.

ik hoop voor jullie dat er verbetering gaat komen zou voor jullie allemaal lekkerder zijn

 Met mijn andere hond doe ik sinds kort ook speuren. We hebben nu 11  lessen gehad en ik vind het super leuk om te doen en de hond vind het geweldig!  Wij zijn hiermee begonnen omdat agility niet meer ging met zijn poot. Van veel (hoog) springen gaat hij een beetje mank lopen. Met lagere sprongen heeft hij hier geen last van maar hij vind er niks aan bij de veteranen. Dus daarom gaan speuren, had ik veel eerder moeten doen, de hond vind het fantastisch. Hij pakt het ook super snel op! 

Maaar de hond in kwestie is hier echt  (nog) niet geschikt voor. Zolang ik zijn vaste uitlaatrondje nog niet kan lopen zonder tig keer stil te moeten staan omdat hij iets spannend vind gaat het hem ondanks een rustige locatie echt niet worden. Ik weet ook eigenlijk zeker dat de hond hierbij helemaal dicht klapt. Monique heeft ook aangegeven dat hij hier echt nog niet aan toe is dus dat ga ik (nog) niet proberen. 

Met bijv zoekspelletjes in de tuin is hij ook wat terug houdend. Maar daarbij begint hij wel steeds meer los te komen. Ik maak het niet te moeilijk voor hem zodat hij elke keer succes heeft in de hoop dat hiermee zijn zelfvertrouwen beter word 

alleen lief zijn helpt zeker wel, maar er komt natuurlijk meer bij kijken

zo te lezen hebben al heel wat mensen hun best gedaan de hond het ongewenste gedrag af te leren. Maar zo werkt het niet, het gaat erom wat de hond aankan, het is belangrijk om in de hond zijn tempo te gaan. Als hij niet toe is aan bepaalde trainingen om het gedrag af te leren zal het ook niet werken. Het gedrag is een uiting van een emotie, angst/stress. Wat ik vermoed is dat hij nog geen basisveiligheidsgevoel heeft. En daar moet dan eerst aan gewerkt worden.

Ik ga mee met de tips voor Monique Bladder of Nelis Verhoeve om jullie met deze hond te begeleiden.

Wat ook een punt is, is dat zoveel stress veel vitaminen en mineralen kost, waardoor ook weer mogelijk meer stress, meer problemen, uiteindelijk ook lichamelijk.

Vanuit die gedachte zou ik contact zoeken met een holistisch dierenarts die je kan voorlichten over de juiste voeding en eventuele supplementen voor je hond.

Je zou ook aan een DAP verstuiver kunnen denken, er zijn ook sprays van en halsbanden.

Bach bloesem heeft een speciale herplaatsermix. Ik heb voor Jenna indertijd voor haar een mix samen laten stellen en vond wel dat ze er baat bij had, al is het geen tovermiddel.

Ik heb zelf ervaring met twee herplaatsers, Lola en Jenna, beiden vielen in het begin heel erg uit, we kregen gelukkig van de stichting wat tips die goed hielpen, je zou weer even naar nul kunnen teruggaan en deze tips toepassen als je dat al niet doet

rustig vast dagschema zodat de hond vastigheid krijgt

eigen houding en stem altijd kalm en rustig naar de hond, ook niet over hem heenhangen als je de riem omdoet bijv. of naar hem toe lopen, dat kan bedreigend overkomen, laat hem liever naar jou komen.

de hond met rust laten als hij eet of slaapt/rust

Voor de wandelingen: de eerste tijd kort en saai houden, steeds hetzelfde rondje, probeer voor successen te zorgen zodat hij leert dat wandelen ook leuk en ontspannend kunnen zijn. Je kan ook eens snoepjes strooien waar hij naar kan snuffelen, of een spelletje samen als hem dat ontspant. Vandaaruit steeds meer uitbreiden in het tempo van de hond. Het is ook te proberen hoe het werkt als hij zelf zijn wandeling uitkiest, zijn tempo, zijn route.

Ik had zelf veel aan Turid Rugaas haar boekje help mijn hond trekt, een stap voor stap methode om rust in de wandelingen te krijgen.

Lola kon naderhand, (duurde natuurlijk wel even, maar niet eens zo lang)  zelfs gewoon loslopen al bleef ik altijd alert natuurlijk.

Jenna woont nu ruim drie jaar hier en tijdens wandelingen met haar doe ik onze eigen variant van BAT en Turid Rugaas haar methode. Of zij ooit niet meer uitvalt tegen andere honden denk ik eigenlijk niet, maar ik hou daar rekening mee.

Doe je hersenwerk met hem? Dat is ook goed voor het zelfvertrouwen wat weer doorwerkt in zijn gedrag.

 Een keer een goed opgeleidde gt langs vragen.

Angst kan zo groot zijn en dan kan een hond niets meer opnemen, dus ook niets leren.

Als de opwinding zo hoog is, op,alles reageren, zoals jou hond doet, zit hij zo hoog in de stres, dan kan je sowieso niets.

Door stres komt adrenaline vrij, dit duurt even, eer dat uit het lichaam is. Als je te vaak een hoge stres piek ervaart, kan er chronische stres ontwikkelen, een continu te hoog adreanline niveau. Daardoor ben je steeds een emmer, die overloopt.

Prozak is een goed begin, hierdoor vermindert de angst, waardoor je met het gdrag aan de slag kan gaan.

Bovendien, zou ik aan stres reductie gaan werken.

Hersenwerkjes doen, in huis en buiten. Veder niet lange  saaie wandelingen doen, regelmaat, veel rust. 

Uiteraard een voede gt langs vragen

Dobry :

Het zou goed kunnen dat hij nog geen basis veiligheidsgevoel heeft maar hoe kan ik er voor zorgen dat hij dit wel krijgt? 

Hij is heel angstig en heeft veel stress, en het is snel teveel voor hem, dan klapt hij volledig dicht.  

Wij volgen een cursus bij Monique Bladder, hier hebben we zeker veel van geleerd! We begrijpen in ieder geval de hond een stuk beter.  Maar de methode waarop ze werkt vind ik zeker een goede methode, alleen bij deze hond is het heel lastig toe te passen doordat hij op alles reageert. Ik bedoel hiermee op voldoende afstand blijven is zeer lastig doordat hij dan wel weer iets anders ziet waarop hij reageert, bijv helemaal aan de andere kant van de straat loopt iemand op 350 meter afstand, dan draai ik bijv om en ziet hij daar iets anders waar hij op reageert. Echt op werkelijk waar alles reageert hij en daardoor is het haast niet te doen. Uiteraard heb ik dit ook met monique besproken, ze geeft aan zoveel mogelijk rustige prikkelarme plekken op te zoeken, dit proberen we zoveel mogelijk door de polder in te gaan. Dit is voor ons 12 km enkele reis en dit is dus niet altijd mogelijk helaas. Sochtends vroeg rond half 6 laat mijn man hem een rondje uit door de wijk. Dan gaan de honden apart van elkaar mee vervolgens ga ik rond 9 uur/ half 10 met ze met de auto weg de polder in dan neem ik beide honden mee. Rond 2 uur gaan ze een platrondje door de wijk, savonds na het eten gaan we met de auto naar de polder en voor het slapen nog een plasrondje.  

Savonds na het eten gaan we soms met beide honden en soms apart van elkaar. 

Een holistisch arts is misschien wel een goed idee. 

De honden hebben een redelijk vast schema, soms gaan ze wel is een uurtje eerder of later uit maar verder wel hetzelfde ritme. In het weekend is het eerste plasrondje ook wat later. 

Over hem heen hangen en dat soort dingen doen wij nooit. En als hij slaapt word hij ten alle tijden met rust gelaten! Hij heeft zijn eigen plek en als hij daar ligt vragen wij helemaal niks van hem dan laten we hem echt met rust. We aaien hem ook niet ofzo als hij daar ligt. Hij komt zelf vaak om een aai vragen en dan aaien we hem wel.   Eten kan hij ook in alle rust doen. 

We hebben een aantal vaste routes welke we lopen.   Soms mag hij zijn eigen route bepalen maar dan moet ik hem alsnog blijven sturen doordat hij anders voortuinen inloopt of de weg op gaat. 

Voer strooien doe ik regelmatig. 

De hond speelt niet met speeltjes,  we doen wel hersenwerk met hem en alles maken we hiermee makkelijk zodat hij succes bereikt. Hij is best wel terughoudend hiermee dus we proberen hem meer zelfvertrouwen te geven hiermee. Hij doet alles heel voorzichtig en vind het spannend maar hij lijkt het toch ook wel leuk te vinden.  

Turid rugaas ken ik niet ik zal het is opzoeken op google.  

Als hij bijv naar honden blijft uitvallen heb ik daar geen problemen mee daar valt goed mee te leven maar nu valt hij naar alles uit en dit is niet meer te doen