Hoi allemaal. Wij zitten met een mega dilemma en wij hopen graag hier tips ofzo misschien te krijgen. Het gaat om onze hond sammy . We hebben hem 6 jaar geleden uit het asiel gehaald. Hij was niet heel sociaal en durfde eigenlijk niet de auto in bij ons. Na veel liefde en leverworst besloot hij toch mee te gaan. We mochten hem niet laten castreren van het asiel omdat hij te angstig was voor alles en dat het waarschijnlijk erger zou worden. We zijn heel erg aan de slag geweest cursussen gedaan en gedragstherapeuten over de vloer gehad. Bij de cursus zijn we op gegeven moment gestopt omdat hij mij van angst in men hand beet... daarna zelf aan de slag gegaan..we Hebben zoveel met hem bereikt maar bkeef altijd een hond met gebruiksaanwijzing. Ook met vreemden was het altijd lastig zeker als ze bij ons in huis kwamen. Toen ik zwanger werd werd het alleen allemaal wat.minder. hij werd wat brommeriger en wilde liever niet veel uit ook het pension waar hij elk jaar heen ging belde ons op onze vakantie of we hem op konden halen.we dachten het hoort er wel bij zo met de zwangerschap. We zijn veel bezig geweest met een babybornpop om hem te laten wennen..toen werd de kleine geboren en het ging eigenlijk heel erg goed alleen wel heel de week tegen de kraamverzorgster gebromt maar we hebben hem overal bij betrokken. Het ging een maand goed toen begon hij dat hij savonds niet meer uit wilde na heel veel proberen en nog niet mee gaan zelfs niet met worst dachten wij nou dan niet. Hij kan soms van 6 uur savonds tot 9 uur sochtends ophouden hij doet niks in huis. Daarna wilde hij niet meer naar buiten zonder mij en de kleine met men man wilde hij dus eigenlijk niet mee...als we hem dan in de gang hadden en men man wilde de riem omdoen werd hij zelfs agressief. Nu is het moment aan gebroken dat hij alleen maar in zijn mand ligt te grommen met bijna alles wat we doen. En wij dus echt niet weten wat we moeten doen.volgende week komen er weer gedragstherapeuten maar mijn grens is bijna bereikt ik vind het niet veilig voor ons maar vooral voor de baby....maar we willen het natuurlijk ook niet opgeven en sammy wegdoen. Zijn er nog tips of ideeën bij jullie? Ik hoor het graag in deze lastige situatie.
Vergeet erbij te zeggen dat hij ondertussen wel al 3 jaar gecastreerd is omdat het zo goed ging.
Hij heeft snel door hoe hij zijn zin krijgt lijkt t. Ik zou er niet zo aan toe geven, maar vanachter mijn scherm is t makkelijk.
Er is natuurlijk veel veranderd voor jullie hond, dat kan best een terugval verklaren. Verstandig om een gter in te schakelen.
Heb je hem nog laten checken bij de da? Er kan altijd ook iets lichamelijks zijn natuurlijk.
Nou het is een hele slimme hond en heeft idd snel door hoe of wat maar als hij aan het grommen is op het moment dan ligt hij in zijn mand en ons is altijd heel duidelijk gezegd niet straffen in zijn mand. Als hij gromt met de riem omdoen dan corrigeren we dat gewoon met geluid maar doen hem wel aan de riem. De laatste tijd is het zelfs zo dat als mijn man zen jas aan doet hij zelfs vlucht naar zijn mand. Ja hoe ga je daar mee om en hoe corrigeer je een angstige hond als hij gromt als je de riem vast / los maakt
Ga je ook wel eens met zijn allen naar buiten? Gaat t dan anders?
En ben je al bij de da geweest? Hij kan ook ergens pijn hebben.
Ik zou toch eens met hem naar de DA gaan en laten kijken of hij geen pijn heeft met lopen of iets dergelijks.
Wat betreft de riem die kan jij ook omdoen misschien en dan overhandigen aan je man, wellicht wil Sammy dan wel mee.
Ik ken iemand die zijn hond wilde ook niet meer mee en dat kwam omdat er per ongeluk haren tussen de sluiting van de riem gekomen waren en dat deed zeer
En dan wil ik ook nog toevoegen misschien de mand eens even weg zetten want daar voelt hij zich wel oppermachtig begrijp ik. Het is bij hem zo.....hier lig ik en ik krijg mooi geen straf voor mijn capriolen
Dat van die mand gaan we zeker proberen maar ik vind wel dat hij een plekje moet hebben om zich even terug te trekken maarja het is natuurlijk ook niet goed als hij daar alleen maar ligt te grommen. Daar maak ik me meer zorgen om dat als ik met men kindje in men armen naar de tafel loop dat hij gromt. Maar hoe straf je dat dan af. Vind ik erg lastig.zoizo het straffen omdat hij aan de ene kant angstig is maarja dat is geen excuus om zo te doen.
Euh? Het ging goed met je hond en dus liet je hem castreren?
Ja ik zou hem lekker voorlopig een kleed geven en dan op een plek waar hij niet in de weg ligt als jij langs loopt met je kindje. Dan voel jij je niet bedreigd maar andersom ook niet. Lijkt mij dat het iets beter moet gaan dan.
Ow en jou angst voelt hij ook en dat sterkt hem bij het grommen
Ja castreren was ook op aanraden van dierenarts ivm met stukje dominantie en dat hij erg reageerde op loopse honden in de straat en met wandelen hij loopt heel vaak los. Buiten hebben we nergens last van namelijk maar als we loopse vrouwtjes tegen kwamen naja je raad het wel haha daarna ging het een stuk beter.hij is trouwens nooit ergens bovenop gedoken hoor daar waren we altijd op tijd bij.
Wat me vooral opviel in je verhaal is dat je blijkbaar een angstige hond gaat corrigeren.
Dat lijkt mij olie op het vuur gooien en zo zou het een angstbijter kunnen worden.
Link, vooral met een baby.
Verder lijkt het of je hond bang is voor je man; dat hij zo reageert op je man. Dat moet je m.i. niet gaan forceren, dan geeft alleen maar meer problemen. En inderdaad: als de hond in de mand ligt: met rust laten......wat dat betreft lijkt het de beste oplossing om voor een bench te zorgen: zet die op een heel rustige plek in de kamer waar niemand langs loopt. Leg er zn speeltje en kleedje en wat lekkers in en in het begin zeker het deurtje open houden.
Hij moet echt zijn eigen plek hebben.
Vind je hond jouw man wel leuk? En andersom? Spelen ze wel eens ontspannen met elkaar? Probeer daar eens mee te beginnen...
Hetzelfde geldt voor jou: probeer vaker leuk en ontspannen te spelen met je hond; kijk wat hij leuk vind, ga op je knieën voor hem als hij je nog wat eng vind.....
Hij moet jullie weer leuk en te vertrouwen gaan vinden!
Jammer dat de DA dat advies gaf en ben ik ook zeker niet met hem eens dat dominantie gebeuren is al lang achterhaald en jou hond had al een behoorlijk rugzakje was ook angstig en door de castratie is zijn hele hormoonhuishouding zo dusdanig in de war gegooid. Maar goed dat draai je niet meer terug. Maar nogmaals ik zeg mand er uit en kind nooit onbewaakt even in de kamer laten
We gaan elke dag als men man uit het werk komt iets leuks met hem doen. Als men man of ik thuis komt is hij door het dollen heen en helemaal enthousiast (dat is hij al 6 jaar) of men man gaat met hem naar het bos of ik ga met hem hardlopen of we gaan met de kleine erbij....hij krijgt juist best veel aandacht van ons we proberen van alles maar het lijkt erop dat het toch voornamelijk jaloezie is sinds de kleine er is is het namelijk zo erg geworden terwijl hij echt genoeg aandacht en beweging krijgt hij slikt trouwens ook medicijnen om die angst een beetje te onderdrukken hoor dat op advies van de gedragstherapeuten.
Daarom is het zo lastig voor ons om een beslissing te maken of hij blijft of niet. We hadden zoveel met hem bereikt en zulke leuke dingen meegemaakt maar daar is nu op het moment niet veel meer van te merken... en ook zo tegenstrijdig. Op sommige momenten zo lief maar meeste van de tijd grommen en brommen....maar hij blijft niet te vertrouwen . Nog overna gedacht om een ren in de tuin te maken maar dan sluit je hem juist buiten denk ik en de tuin is ook niet echt groot genoeg daarvoor.
Zijn mand weghalen zou ik niet doen, zijn enige veilige plek. Je kunt m misschien wel op een andere plek zetten, mocht ie niet zo handig staan.
Wat wil je corrigeren? Dat hij gromt? Dan zal het grommen stoppen, alleen de rede voor het grommen blijft.
Bovendien hij heeft geleerd niet meer te grommen, dan bijt hij de volgende keer ipv eerst te grommen.
Honden leren ook door associeren, als je hem corrigeert als je je kindje in je hand hebt, kan hij de straf aan je kindje gaan koppelen. Dat wil je juist niet
Niet corrigeren als je hond gromt.
Waarschijnlijk, weet hij op dit moment niet waar hij aan toe is, alles is anders.
Hij zal het vertrouwen weer moeten krijgen, leren dat hij veilig is, dat je kindje hem geen kwaad zal doen.
ik zou naar je DA gaan en om clomicalm vragen (er zijn topics over) en heel hard aan de slaggaan met een GT om zijn vertrouwen te herwinnen.
Hoe je een grommende hond een riem omdoet, doe voertjes in je hand. Het handigst is een riem die je omschuift, een jachtlijn met dubbele stop. Doe de halsband om je arm met de voerjtes, laat je hond de voertjes eten en zo schuif je de halsband om. Zo zal hij de halsband om doen met iets leuks gaan koppelen.
Ik zie het anders, deze angstige hond wordt gecorrigeerd. Zijn mand is zijn enige veilige plek, wil je die veiligheid weg nemen?
Ik zou zorgen dat deze hond zich helemaal veilig gaat voelen in zn eigenhuis. Stoppen met corrigeren en het weer prettig maken voor de hond.
Eens Suzanne.
Dat is idd waar dat met de mand. Ik vind ook dat hij een plekje moet hebben waar hij zich kan terug trekken. En het corrigeren heb je ook wel gelijk in dat zeiden de gt ook. Maar ik vind het lastig omdat we hem zo hard proberen zich veilig te voelen en toch af en toe zijn gang laten gaan en proberen te spelen met hem maar we zijn daar nu een maand mee bezig maar we zien geen stijgende lijn maar het word alleen maar erger...
Die riem omdoen met eten dat snapt hij al daar komt hij niet meer voor haha en vind dat ook moeilijk omdat je dan eigenlijk het gegrom met eten toejuich heb ik het idee.
een heleboel dingen zijn mij nog niet duidelijk, wat voor tips kregen jullie van die therapeuten om zijn angst te boven te komen?
Jullie hebben heel veel gedaan met de hond, lees ik, dat blijkt hoe goed jullie het menen lijkt me, Maar wat is er precies gedaan, op wat voor cursus zaten jullie en hoe zijn jullie begeleid.
Hoe gaan jullie met de hond om? Welke visie hebben jullie?
Wat is de achtergrond van de hond.
Ik ben het met je eens dat de hond ten alle tijde een plekje moet hebben om zich veilig te voelen. Belangrijk is ook dat hij in alle rust moet kunnen eten.
Is jullie houding en stem altijd rustig en kalm naar hem toe?
Wat voor signalen geeft hij af.
Is de hond medisch in orde?
Wat is het voor ras?
Hoe is hij met andere honden?
Nouja een heleboel vragen dus eerst haha
Wat je met het voer doet is de emotie aanpakken en het gedrag ombuigen. Wij mensen gaan soms zitten snacken als we ons rot voelen, dan voelen we ons beter. Bij honden werkt dit ook zo.
Je hond is, waarschijnlijk angstig, door het eten, zal de angst veranderen. Het gedrag stopt zo eigenlijk vanzelf, grommen is niet meer nodig.
Een hond zal de riem met de voertjes gaan associeren en dus zal de riem betekenen dat er iets lekkers komt. Zo stopt het grommen ook.
Het grommen is een symptoom.
Je hond vind de riem nu zo eng, dat hij zelfs niet meer voor voer gemotiveerd is. Er moet iets gebeurd zijn, of heeft hij pijn?
Haha heleboel vragen. Fijn dat je de tijd neemt om ons te helpen. Hier de antwoorden.
Tips van gt was starten met zylkene(homeopatisch) om om te gaan met zijn verschillende gedragingen(angstig/dominant) en veel met hem spelen en bewegen daarbij cursus.
Cursus was eerst vanuit het asiel. Gewoon de basiscursus voor pups.omdat die in een ander dorp was zijn we opnieuw begonnen in ons dorp weer met puppycursus(hij was toen 2,5 jaar.) Dat deed hij heel goed hij kent super de commandos maar op de cursus moesten ze op een handdoekje afgaan en dat wilde hij niet toen beet hij gigantisch in mijn hand dwars door leren handschoenen. Terwijl hij in men hand hing vroeg ik de trainster wat te doen en die zei leg hem op zijn rug terwijl de andere eraan kwam gerend en riep nee niet doen want hij bijt uit angst...nou je snap dus wel dat ik gauw klaar was met hun omdat ze mij daar lieten staan met mijn hond en niets deden of niet wisten wat ze moesten zeggen. Ik naar het ziekenhuis voor mijn hand en daarna zijn we daar niet meer geweest.vooral omdat we zoiets hadden van hij weet alle commandos.
Hoe wij met hem omgaan:
Hij is eigenlijk best verwend geweest elke dag naar het bos of strand of lekker rennen naast de fiets(doen we nu nog steeds) wij zijn hele rustige types maar sportief dus hij krijgt veel beweging we zijn geen type mensen dat een hond heel snel in zijn nekvel zou pakken om te corrigeren(geloof me die ken ik)
Visie van ons:
Hij hoeft niet perfect te zijn dat zal hij nooit worden maar als hij maar gelukkig is en niet meer gromt om alles en lekker weer naar buiten wilt en goed straks met onze zoon om kan gaan dan zijn wij tevreden
Achtergrond;
In asiel omdat hij laatste was uit een nestje . Niet naar omgekeken en werd vastgebonden in een schuur op boerderij. Vast zetten aan een paal ofzo kan echt niet dan word hij helemaal gek. En tegen tractors ook. Wij hebben hem uit asiel toen hij 2 was.
Wij zijn idd rustig en kalm soms vraag ik me af misschien iets te????
Ras: kruising labrador / bordercollie
Medisch in orde.
Naar andere honden 50 procent niks aan de hand andere valt hij tegen uit. Als hij los loopt niks aan de hand maar als hij vast zit wil hij wel eens uitvallen vooral tegen witte honden
Signalen thuis die hij afgeeft zijn vooral angst.
Moeilijk hoor, ook al omdat je hier achter een computer probeert een beeld te krijgen. Wel goed dat je nog eens een gt laat komen. Misschien is een speciaal op hem gemaakte Bach bloesemmix iets voor hem ter ondersteuning. Clomicalm heb ik ook goede ervaringen over gehoord.
Wat krijgt hij te eten (aan een lekker vleesbot kluiven, bijv. heeft een kalmerende werking)
Doet hij alleen bij je man zo moeilijk met de riem omdoen s avonds?
Of ook bij jou. Overdag laat hij dus gewoon zijn riem omdoen?
Als hij in zijn mand ligt en gromt, in welke situaties doet hij dat?
Hij lijkt me idd een slimme hond, hersenwerk (rustig aan beginnen zodat hij het snapt en niet gefrustreerd raakt) is ook nog een idee. Honden krijgen daar zelfvertrouwen van.
Een bot of iets dergelijks kan hij niet mee overweg hij moet iets op kunnen eten gelijk anders is hij bang dat het word afgepakt (dus stukje dominantie ook ) want als je dan naar hem toe loopt dan begint hij ook te blaffen ed.
Hij krijgt al zylkene dat is ook zo'N soort rustgevend medicijn.
Met de riem is overdag meestal niks aan de hand af en toe heeft hij gewoon echt geen zin.niet erg maar savonds durft hij gewoon niet lijkt het wel..hij gaat ook niet teveel uit meestal 3 keer per dag. We doen in de middag altijd uitgebreid. En dan s ochtends en avond kleiner rondje vam kwartier ofzo. Maar soms komt het nu voor dat hij om half 5 voor laatst gaat en dan volgende ochtend pas om half 9 ofzo....is ook niet gezond lijkt me.
Wanneer hij gromt: als je langs hem loop als hij langs ons loop of als je richting zijn mand loop. Of als je zeg kom we gaan plassie doen. Soms ook als ik commandos oefen.
Riem omdoen gaat bij mij iets makkelijker dan mijn man maar ook lang niet altijd. Toen hij in het asiel zat kregen ze hem ook geen riem om.toen we hem mee namen werd geadviseerd ook daarmee te oefenen....gedaan en eigenlijk in 5 jaar nooit problemen mee gehad tot ik zwanger werd
Haal dat dominant maar uit je hoofd, angst en dominantie gaan niet echt samen, het is puur zelfverdediging wat je ziet..."dit is mijn grens/ik vind dit niet leuk/ik vind dit heel eng" de vraag is nu waarom.
Heb je al eens een tuig geprobeerd?
Denk bijna dat hij last van zijn nek heeft ofzo...maar goed de associatie kan nu zijn, wandelen aan de riem = pijn. Zijn er momenten dat hij wel graag mee gaat, of is dat gewoon nooit meer? Als je hem meeroept zonder riem te pakken?
Corrigeer je met een ruk aan de riem?
Een check-up door een goede DA of osteopaat- of hoe heet zo iemand die alles goed kan voelen? Lijkt me nu prio 1...je moet er toch niet aan denken dat je hem wegdoet om iets wat met 1 bezoekje aan een specialist opgelost kan zijn.
Verder benader hem voorlopig niet meer als hij in zijn mand zit (ook niet met de baby op de arm, aankijken is dan het meest bedreigend) zet zijn mand zo dat dat ook niet hoeft (of bench met kleed erover b.v.). Het vertrouwen moet weer terugkomen en dat kan alleen op zijn tempo, laat hem alleen nog naar je toekomen.
Veel sterkte hoor en hup hup naar de DA of specialist ;-)
eens met Dames.
ik hoop dat je een manier vindt die werkt.
Niet confronteren, maar een beetje negeren, zodat hij uiteindelijk kan komen.
Nu voelt hij zich altijd de 'bedreigde'. Laat hem wat 'gaarkoken', rust vinden. Veilige mand, geen extra aandacht.
veel succes daar
Ik zou er alleen nog aan willen toevoegen: zorg voor een écht rustige plek voor hem, waar niemand langs loopt. Desnoods half achter de bank of zo. En waarom probeer je niet een bench , die kan je desnoods in een andere ruimte zetten. Dan heeft hij pas echt rust.
Verder: ik begrijp niet waarom hij geen bot zou mogen hebben.
Je geeft het hem en laat m lekker knagen. Geen pogingen doen om m af te pakken, waarom zou je dat willen? Hij moet vertrouwen krijgen dat hij in alle rust kan knabbelen en in alle rust in zn mand kan liggen. Gewoon zorgen dat je dan niet langs hem hoeft te lopen....
Hij is om een of andere reden het vertrouwen een beetje kwijt in jullie, zo lijkt het.
Belangrijkste blijft: nooit een angstige hond corrigeren. Dat gaat mis.
Negeer het gegrom, leer ervan dat hij zegt: dit wil ik niet.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?