Onzekerheid, intolerantie en agressie (update)

Wat ik prachtig vind aan dit systeem is dat de hond 'mentaal door een proces' heen gaat. 

Dat mentale proces mis ik vaak bij veel andere soorten aanpakken. 
- Bijvoorbeeld omdraaien en weglopen (vermijden)...

  (Al is vermijden wel beter dan het erger maken). 

- Klikkeren, afleiden (voor sommige honden werkt het, maar voor veel honden niet). (Die van mij ook niet helaas... te vaak negatieve ervaringen gehad met een andere hond (maar das een ander verhaal). 

Ik ken een hondengedragstherapeut (goed opgeleid, top vrouw!) die het doet zoals jij hierboven beschrijft. 

Ik heb getwijfeld of ik dat ook bij haar zou doen (ivm onze hond zijn negatieve ervaringen met andere honden), maar toch gekozen voor een consult aan huis. (Wat overigens voor ons ook heel veel goeds heeft gedaan). Maar mocht ik er met 't consult naar huis niet uit zijn gekomen dan had ik die van ons zo 2 weken naar haar gebracht om hem weer vertrouwen te geven in andere honden. Zij heeft een groep van ongeveer 15-20 stabiele honden. En jou hond gaat dan met haar begeleid er in, niet geheel zelfstandig zodat het wel gecontroleerd blijft. Ook wordt er aan de hond zelf gewerkt, 'in balans gebracht', zodat het in de groep ten goede komt. 

Mocht je interesse gewekt zijn, mag je me pben voor haar contactinfo. 

Helemaal vergeten hier nog op te reageren, dus bij dezen.

@Yoop, dank voor het aanbod. Ik heb me inderdaad ook al een tijd afgevraagd of zoiets nut zou hebben. Wordt hij bijvoorbeeld "vriendjes" met een hond, dan weet ik niet of dit (positieve) gevolgen zal hebben voor zijn gedrag op de rest, of dat dit alleen voor het gedrag naar die ene hond zal gelden. Helaas heb ik zelf ook geen rijbewijs, anders konden we het best eens proberen.
Met een groep zou dit natuurlijk ook het geval kunnen zijn, maar naar mijn gevoel heeft dat dan toch meer effect (ook ivm taal).

@Mir, super om dat zo te lezen. Ik denk dat, mochten ik dus kiezen voor hulp van derden, ik in eerste instantie mee wil doen aan een sociale wandeling. Ergens lijkt het me toch fijner om aanwezig te zijn bij alles wat er gebeurt en wellicht ligt de fout ergens of voor een deel wel in mezelf. Bedankt voor het meedenken.

We wachten voor nu iig de castratie af. Meer ervaringen zijn altijd welkom.

 Ja dat begrijp ik. Veel succes in ieder geval! 

Een kleine update; Volgende week maken we een afspraak bij de DA, dus ervaringen blijven welkom!

Ook even een verslagje van de afgelopen dagen. Vandaag liepen we tijdens het wandelen langs twee leuke labradors (waarvan ik weet dat ze stabiel zijn). Ik zorgde dat Cody genoeg ruimte had, toen we langsliepen boog hij zijn kop iets hun kant op en zijn neusje was duidelijk aan het werk. Grappig om te zien dat hij toch enige vorm van interesse toont. Op training zijn er nu ook mensen met een jonge husky pup, de interactie is prachtig. Cody wilde graag even snuffelen, wat ik dan ook toeliet aangezien het om een rasgenoot ging. Het beestje is ontzettend hyper en sprong zo op hem, met haar poten vol in zijn gezicht. En wat doet Cody.. Opstaan, wegkijken, weglopen. Opgelost. 

Net ook weer tijdens het wandelen. Aan de overkant van de uitlaatstrook liep een hond tekeer te gaan (blaffen, grommen, trekken). Cody begon even te fixeren, maar na een simpele "lopen jochie" negeerde hij hem volkomen. Ik kreeg op dat moment een soort flash-back en herinnerde me dit zo'n grote verandering is ten opzichte van 5 jaar geleden. Het 'probleem' is natuurlijk nog steeds volop aanwezig, maar dat houdt niet in dat ik geen kleine momentjes van trots kan hebben. Heerlijk. 

Wauw! gaaf, Dat snuffelen is natuurlijk heel belangrijk, als het niet dichtbij is, maar wat een vooruitgang, komt het omdat je er anders ben in gaan staan?

Wees maar trots, want dat breng je ook over, maar dat weet je vast wel.

Koester die momentjes!

Leven met een ''probleem''hond is altijd met ups en downs. En soms is het lastig om de ups te zien

Maar dit is zeker een up!

Misschien een idee om een dagboekje bij te houden met zulke mooie momenten? Kun je meteen zien of hij vooruitgang boekt; hoe meer je op moet schrijven, des te beter het gaat!

nee hoor, ik had een probleemhond, maar nu echt niet meer, dus het is niet altijd.
daar moet je niet van uit gaan, altijd positief proberen te denken.
Ik heb nu wel een probleenhond medisch, dat is wat anders, maar verder is hij de meest stabiele hond die ik ooit ben tegengekomen, hij lijkt op daddy van de naam die je niet mag noemen.

best flauw en het klopt ook niet,  ik zou zeggen lees nog even de regels en vooral de uitleg en gedachten na.

Maar wb Cody een goede ontwikkeling lijkt me. Fijn die momentjes waar je trots ben op je hond

Ik dacht serieus dat ik die naam niet mocht noemen hoor, was geen grapje.

ok, misverstand dus

geeft niet, ik dacht dat ik al een keer een, weet je zeker dat je dit wilt melden kreeg (zo'n melding) dus ik heb de naam nooit meer genoemd.

Thanks! Op zich is het niet echt een vooruitgang (zouden ze echt contact maken, dan weet ik voor 90% zeker dat het mis zou gaan), maar de afgelopen weken zijn we geen enkele 15%-zone "kill it-kill it" hond tegengekomen. Dat begon op te vallen, fijn is dat.

Elke keer dat het goed gaat zie ik als een soort kleine overwinning (al jarenlang). Net een kindje dat naast onvoldoendes tussendoor even een aantal 6'en binnenhaalt, het lijkt weinig voor te stellen, maar dat gevoel van trots is er dan toch. Een dagboekje is wel een leuk idee. 

Zien jullie hem trouwens als probleemhond? Goed, hij is 'een hond' en heeft 'een probleem', maar op de een of andere manier heb ik hem nooit met deze term geassocieerd. Het is moeilijk uit te leggen, wellicht omdat ik het als kenmerk van hemzelf ben gaan zien.

Over een jaar of 2 hoop ik een pup in ons kleine teampje te kunnen introduceren. Uiteraard een poolhond, zodat ik er zeker van ben dat hij zich daarbij zal gedragen. Apart uitlaten zal natuurlijk niet altijd mogelijk zijn, dus hoe meer tolerantie/hoe beter de beheersing van de hondentaal, hoe beter. 

Tja het is pas een probleemhond als jij er niet verantwoord mee om gaat, vind ik.
Ik denk wel als het probleem minder word dat hij zelf misschien gelukkiger is, al hoeft dat ook niet, want als ik het vergelijk met staffords met een goede baas, dan zijn dat gewoon gelukkige honden.

Probleemhond...tja, IK zou het een probleem vinden omdat ik zo heerlijk met Faro kan lopen, ook gewoon los, en dat was wel anders.
nu is niet elke hond hetzelfde, maar na 3 jaar in een asiel in een hok was hij en is hij heel blij met loslopen, maar aan de riem vind hij het ook goed.

Hij vind alles wel goed geloof ik, maar ik weet wel dat ik hem blij maak als hij lekker los is.
Maar elke hond is anders.

 inderdaad koester die momenten ,

haal ze ook regelmatig terug in je gedachten en beleef het moment opnieuw als je samen met de hond bent

ze voelen je trots

als hij zo mooi zijn ruimte zoekt en ontwijkt dan heb je een hele sprong gemaakt

dagboekje is een goed plan ivm je dan mooi de vooruitgang ziet op termijn (en kan glimlachen over hoe makkelijk iets nu is wat toen een groot succes was)

De definitie van een probleemhond is een hond die niet kan functioneren in de maatschappij.

Ikzelf zeg altijd dat je een probleemhond hebt als JIJ als baas het gedrag van je hond als een probleem ondervindt. 

Dus of hij echt een probleemhond is... Tja, dat kun alleen jij bepalen ;)

Je hebt een bijzondere hond..een hele gevoelige dat vereist gewoon meer tijd om een middenweg te vinden in onze maatschappij

 dat nekvel pakken is al heel lang achterhaald. Jij bent goed moederbord en kunst dit dus ook niet doen zoals een moederhond doet. Dat is hetzelfde als met een hond op de rug neerleggen. Zijn meerdere goede artikelen over geschreven Google maar eens.

Mooi om te horen dat er al zoveel positieve verandert is!

Update: Cody is gecastreerd. Het was nogal een ingreep aangezien we spreken van een cryptorche reu, maar alles is netjes verlopen en hij ligt lekker te herstellen. Ik ben heel benieuwd in hoeverre dit van invloed zal zijn op zijn gedrag, we zullen het de komende maand(en) wel merken. Mocht de onzekerheid toenemen of ontwikkelt hij angstagressie, dan kunnen we daar prima mee leven. Mocht de intolerantie afnemen, dan is dat fijn en zal ik proberen daar verder op te bouwen. Heel veel verwacht ik er niet van, maar je weet maar nooit.

Afwachten dus, en dat duurt nog een tijdje hoor, troost je mer de gedachte dat ik zo'n soort hond ken en alleen maar beter is geworden kwa gedrag, het is nu een goed sul.

maar daar gingen toch wel wat maanden overheen.

En dan ook nog zonder enige training, want daar doen ze niet aan.

Ik ben benieuwd hoe het uitpakt voor Cody. Laat je ons nog weten hoe het gaat. 

Ja hoor, ik hou jullie op de hoogte. 

Je topic is wel wat ouder maar misschien heb je er toch wat aan...

Wat ik voornamelijk lees is hoe jij volledig zijn kant opgaat en hoe weinig hij jou tegemoet komt. Begrijp me niet verkeerd ik deed dat ook hoor haha. Faya's rugzak en ja alles maar afstemmen op.. Grote bogen, negeren, ontwijken... Maar hoe leuk iedereen het ook brengt het gedrag gaat er daardoor niet op vooruit. Nee, je krijgt inderdaad geen code rood meer, maar dat is gewoon omdat de situaties er niet meer zijn. Je controleert en beheerst alles dusdanig dat het niet meer voorkomt.

Van mij hoeft zij geen vrienden te zijn met andere honden of zo "leuk" te spelen maar het tegenovergestelde, overal de stoppen van laten doorslaan, ook niet.

Stomme was dat ze dat in meerdere situaties deed maar ik het daar heel normaal vond om heel strak in te grijpen. Flik je niet, punt. En dan deed ze het ook gewoon nooit meer. Maar wat betreft andere honden vond ik het allemaal maar "oke" en valt mee te leven.

Terwijl dat is het niet. Het is niet goed te praten of iets. Een hond die zo zwaar uit z'n plaat gaat en niet meer te bereiken valt kun je niet af doen met 'ze hoeven niet iedereen leuk te vinden'. Of 'ze moeten niets behalve zichzelf zijn'. Nou weet niet hoe het met jou zit maar ze hoeven ook niet eigenhandig je arm te amputeren toch? Leuk dat ze lekker zichzelf zijn maar eigenlijk is het van de zotten dat ze het überhaupt in hun hoofd durven halen. 

En dat was voor mij het keerpunt (na dik 2 jaar), ik pikte geen code rood meer. En dat is Faya zo duidelijk gemaakt dat ze het van z'n lang zal ze levensdagen niet meer in haar hoofd haalt ook. Ze is nog steeds zichzelf, nog steeds geen super gezelligerd die je even los gooit in een groep maar ze is nu wel te bereiken. Ik kan haar uit de situatie halen en sturen, zo de stressvrije kant op. Haalt ze nog uit als ze uitgedaagd wordt? Zeker. Zal ze nog gaan knokken dan? Zonder meer. Maar zo volledig door het lint heb ik haar nooit meer gezien. 

En wandelen is toch echt wel een stuk fijner dan hoor. Ik ga tegenwoordig weer lachend op stap :-)

bij Lola had dat bogen maken e.d. wel resultaat hoor, we konden op het laatst gewoon tussen mensen lopen in de stad, ze kon later ook loslopen en zou dan eerder kiezen voor bogen maken ipv het uitvallen dat ze in het begin deed. Naar echt alles indertijd. Het hielp om rust te brengen in een gestresste hond. Maar uiteraard ga je daarna proberen of je hond meer aankan.

Bij ons was het een kwestie van vertrouwen krijgen, waar we hard aan gewerkt hebben en ook niet aan gewerkt hebben omdat dat ook kwam met de tijd die je met elkaar doorbrengt en elkaar leert kennen.

Als je dat eenmaal hebt, kan je ook stapjes verder, eens een keer niet de andere kant oplopen maar kort naast houden, jezelf tussen de andere hond en jouw hond zodat ze niet voorlangs kan schieten, commandootje doorlopen erbij en goed was het. Soms ontstaan zulke situaties spontaan ook.

Er bleven wel een paar honden waarmee ze echt niet kon, of situaties (een peloton engelse soldaten luid brullend voorbijkomend bijv of een enorm bulderende traktor met rammelende aanhanger)die ik echt met beleid moest aanpakken  maar voor de rest heeft die aanpak van in het begin echt heel goed gedaan.

Nu met Jenna probeer ik het ook op die manier, met dat verschil dat ik haar nu niet meer probeer te laten denken dat ze alleen op mij vertrouwen kan (waar bij ons ook nog aan gewerkt moet worden heb ik het gevoel omdat zij zo weinig laat zien verder, ik heb het idee dat iemand haar afgeleerd heeft zichzelf te zijn en dat komt maar heel langzaam terug), maar dat ook zij beslissingen kan nemen die confliktvermijdend zijn.

Wel nog op flinke afstand maar het gaat al goed, veel beter dan in het begin. Het is een soort BAT idee, maar dan op onze manier.