Mag een hulphond nog hond zijn?

Ik las net een artikel over hulphonden en vroeg me af wat jullie van het volgende vinden. Het was overigens een Amerikaans artikel, ik weet niet of Nederlandse hulphonden hier ook op getraind worden.

Afijn, ik las dus dat hulphonden op commando leren ontlasten en plassen, zodat hun eigenaar het op kan ruimen, of de hond het kan laten doen op een plek waar dat evt. niet van belang is. Oké, hier kan ik nog in komen, maar de volgende zin was; ook leren ze mannelijke honden om te plassen zonder hun poot te heffen.

En ik moet zeggen dat ik toen even dacht van goh, maar dat is toch iets wat een reu een reu maakt? Dat is toch één van de essentiële dingen in het leven van een mannen-hond, lekker overal tegenaan zeiken, laten zien wie de grootste piemel heeft (oké, oké, ik overdrijf wat, maar ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel). Met een "regel" als deze denk ik, mag een hond nog hond zijn? Of wordt al het natuurlijke gedrag eruit getraind? Ik heb hulphonden altijd als iets heel moois gezien, een band, samenwerking tussen mens en hond, maar nu denk ik.. veranderen we deze honden in "robots" om ons mensen door het leven te helpen, en veranderen we daarbij niet teveel aan de hond?

Wat is jullie mening hierover?

Ik heb me dat ook wel eens afgevraagd. Die honden zijn constant aan het werk, kunnen minder vaak lekker hun gang gaan. Maar aangezien honden hun baas zo graag helpen, denk ik dat hulphonden juist de tijd van hun leven hebben  en wat betreft dat plassen, niet alle reuen tillen hun poot op, en sommige mensen leren hun hond ook om dat niet te doen, om zich in 1x leeg te plassen. Voor een hulphond is het natuurlijk niet mogelijk om naar elke paal en boom toe te lopen om zich te ontlasten, dus vind het niet zo gek dat ze dat leren

Ja hoor... Hulphonden kunnen gewoon hond zijn wanneer ze "vrij" zijn.... 

Het feit dat een reu zijn poot niet optilt, betekent niet dat het dan minder reu is... Ik ken zat reutjes die hun poot nooit opheffen, het is gewoon een stuk makkelijker.... 

Hoe het in Amerika zit weet ik niet, maar ik begreep van iemand van mijn school (zij woont bij iemand met een hulphond) dat wanneer een hond een hele dag heeft moeten werken, deze de dag erop vrij is en lekker hond mag zijn e.d.

Dat vind ik dan wel heel mooi, dat zo'n hond precies weet wanneer hij wel eigewijs mag doen en wanneer niet!

Als onze Gorby vol in het speurwerk liep mocht hij niet plassen.
Daar is niets zieligs aan, want hij is namelijk aan het werk.

En hij begreep dat heel goed, wilde hij gaan plassen kreeg hij kort en streng het "nee, door" commando.

Hij kreeg dan tussendoor daar ruimte voor, en eigenlijk ging dat ook op commando.

Is niet zo heel moeilijk aan te leren.

Was hij "vrij" dan was hij vrij, maar werk is werk.

Je kan alles wel zielig vinden, maar hulphonden hebben een heel rijk leven, ze liggen niet ergens in een hoekje 9 uur per dag te wachten tot ze misschien een kwartiertje zo fijn buiten mogen doen wat ze zelf willen.

Het is overigens reuze handig als je het plassen en ontlasten (deels) onder commando hebt of de hond er toe kunt aanzetten, bv als ze ziek zijn of rust moeten houden, of als je een lange reis maakt en de hond moet even tussendoor .....

Nou ja, zielig is een groot woord.. Maar ik vind het zo.. onnatuurlijk over komen om het niet toe te staan dat je hond plast op de manier dat de natuur bedacht heeft dat hij hoort te plassen.

Tja, wat heeft de natuur bedacht .......

Vast ook niet dat onze honden aan de lijn lopen

En toch is dat zo.

Ik zie eerlijk gezegd het probleem totaal niet.

Ze zullen voor hulphonden ook bepaalde types uitzoeken die passen bij dit werk.

Honden die zich daarin schikken en plezier hebben in wat van hen gevraagd wordt.

Ik heb een pup gehad die met 11 weken zijn poot al optilde

Maar die was ook nul geschikt als "hulphond".

Ik denk dat hulphonden juist een leuk leven hebben. Ze mogen overal mee naartoe en lekker werken voor de baas. Ik heb een vrouw op Facebook en zij heeft een hulphond. Iedere dag komen er foto's voorbij van de dingen en wandelingen die ze samen ondernemen. Dan zie je hem genieten. Die band en het vertrouwen.. prachtig om te zien hoe ze samen de wereld aankunnen:-)

Ik denk ook dat een hulphond best een hond mag zijn. De clienten die ik spreek geven zoveel om hun hond... Prachtig om te horen! Ook denk ik juist dat hulphonden gelukkig zijn omdat ze doen waar ze voor gemaakt zijn:werken! Beter dan 8 uur per dag 4 dagen in de week alleen thuis zijn...

En zakelijk:hulp honden worden geselecteerd op hun werklust. En dat is ook een grote reden om een hond af te keuren, als hij het werken niet leuk genoeg vind, niet genoeg werklust. Dan worden de honden vaak ingezet zoals luna, therapiewerk! Dan zijn ze toch nog een beetje aan het werk (paar uur in de week verdeeld over 1/2 dagen) en de rest vd tijd lekker huishond!

Je bent reu.....mag op comando plassen...en net op het moment dat er iemand langsloopt.
Of er staat iets waar je gewoon niet wilt dat een hond overheen plast.

Rugzakken, vuilniszakken, iemand die op de grond zit en ga zo maar even door.

Tja...lijkt me wel handig dat een reu zo niet mag plassen als die aan het werk is.

Verder doen ze wat echt in de natuur van de hond ligt.

Constant aan de slag, klaar staan voor hun baas....dat is wat honden graag doen.

(ligt ook een beetje aan de natuur van het beesie....sommige honden zijn te zelfstandig voor hulphond)

En geloof me dat de eigenaars van een hulphond echt wel merken waneer hun hond tussendoor echt moet plassen.

Dan gaan ze gewoon naar buiten en mag de hond plassen.

Het is echt niet dat ze 2 uur lang hun plas moeten ophouden terwijl ze dringend naar het toilet moeten.

Er word goed voor deze honden gezorgd.

En een hond mag ook maar een max aantal uren per dag werken aangezien de gemiddelde hond gewoon veeeeeeel meer slaapt dan een mens.

Dus tussendoor gaan de honden ook vaak even maffen als hun baas toch zit.

Een vriendin van mij traint blindengeleidehond. Het is prachtig om te zien hoe ze veranderen van "werkhond", dus met jasje aan, naar vrije hond. Ze gaan als ze vrij zijn ook helemaal los.
Maar hulphonden vinden werken prachtig! Als ze niet mogen werken , zie je dat ze dit echt missen. Zij zien dit niet als werken, voor hun is het normaal.
Een hulp hond die met pensioen is, zul je ook altijd iets te doen moeten geven, zij leven echt voor hun werk.

dat plassen ok dat het niet overal mag zie ik wel in, of het dan ook perse zonder gehoven poot moet, wat veel teefjes trouwens ook graag doen......het zal dan wel een reden hebben, als leek zou ik denken, als het mag mag het en op welke Manier, lijkt dat op het eerste gezicht niet zo belangrijk?

Als ik denk aan de pup uit Amerika die perse een zuurstoffles voor een peuter moest dragen, je zag dan een Familie in de dierentuin lopen, wat op zich al best spannend is, en dan met een zuurstoffles op de pup zijn rug terwijl de stoere grote vader ernaast liep, vind ik dat we heel goed op moeten letten of honden niet misbruikt worden tbv ons mensen.

Sledehonden mogen als ze aan het werk zijn ook niet overal tegen aan plassen, mijn honden mogen in het dorp ook niet overal hun poot tegenop tillen.

een hulphond is niet 100% vd tijd aan het werk, dus ik zie het probleem niet zo, ik denk dat de acceptatie van hulphonden een stuk minder zou worden als ze overal markeerden...

als je iets leuks wil lezen over hulphonden, training ed en wat daarbij mogelijk is, kan ik je het boek Possibility dogs aanraden van Suzanna Charleson. 

Ik heb zonder het bewust te doen, Fedor 'doe maar een plas' geleerd.

best handig eigenlijk. Als we ergens heen gaan, vlug nog even een plas voor we de auto in gaan. Inderdaad met speuren, van te voren nog even plassen. Al heb ik wel gemerkt dat als ie geconcentreerd is, het ook niet hoeft van hem.

laatst moest ik wel lachen. Hij hoefde kennelijk niet, maar hij tilde zijn poot op en keek mij aan met een blik "nou ja, als het moet. Zo dan?"

ik denk indedaad dat ze heel goed weten wanneer er gewerkt wordt, en wanneer niet. Volgens mij doe je een hond geen groter plezier dan hem een duidelijke taak geven.

Tess is dan wel een teefje, maar het werken en bij me zijn vindt ze heerlijk!
Thuis blijven vindt ze vreselijk! Nou ja... Terwijl Kyra juist liever thuis blijft dan mee gaat met me (ligt er wel aan waarheen).
Tess vindt het geweldig om met me te werken en als ze los mag, dan gaat ze ook helemaal los! De honden weten het verschil ook heel goed tussen werktuig en gewoon tuig/halsband.
Ik heb Tess ook geleerd te plassen/poepen op commando, is eigenlijk vanzelf gegaan bij het zindelijk maken, omdat ik het elke keer benoemde. Heel makkelijk en omdat ze hulphond is, heel praktisch ook nog!

Ik denk dat een hulphond reu ook weet wanneer hij wel of niet zijn poot op mag tillen voor een plas, als hij vrij is, zal hij echt wel de poot optillen denk ik.

Wat vooral wordt afgeleerd, is het ingaan op markeerplekken tijdens het werk. Als de hond moet plassen, dan is dat omdat hij 'moet', niet om een andere geur te markeren. Menig hulphond in Amerika wordt helaas al veel te vroeg gecastreerd voor de 3 maanden, dus zal het in de praktijk waarschijnlijk meevallen met het hoog optillen van die poot. Daarnaast wordt karakter ook uitgeselecteerd en vind je nauwelijks te zelfverzekerde honden die met hoog markeren een status willen bekrachtigen. De term 'hulphond' is vrij breed. Er zijn honden die het treffen, maar zeker ook honden die het minder goed treffen door uiteenlopende redenen.

We zijn het Shannah ook al aan het leren...en ze pikt het razendsnel op.

Vaak gebruik ik zo'n commando niet, maar het is in sommige situaties heel handig.

Ik denk ook wel dat soms de grens tussen misbruik maken van de hond en samenwerking heel dun kan zijn.

Het is aan de baas / geleider te bepalen of het nog steeds ook nog 'leuk en redelijk' is.

Ik denk dat een willekeurige baas altijd te rigide kan zijn en daarmee het gedrag van de hond teveel kan inperken. Maar aan de andere kant heb ik ook mensen ontmoet die twee blinde geleide honden naar het bos namen zodat ze daar lekker konden dollen. Of een blinde die in het park op een bankje gaat zitten en de hond los laat. Dat is pas vertrouwen, want de hond moet wel terugkomen, anders kom je als blinde misschien niet meer zelfstandig weg.

Maar ik kan me zo voorstellen dat als je 's ochtends naar je werk moet en naar de bus loopt, je tegen je hond zegt "plasje doen", en het daarmee de komende uren klaar is. Een beetje geven en nemen. Maar aan de andere kant is zo'n hond wel bijna de hele dag bij zijn baas en heeft een taak, dus als de hond inderdaad een paar keer per week los kan rennen is er denk ik niet zoveel aan de hand.

Van de titel van dit onderwerp wordt ik al bedroefd. 

Ik heb 3 honden mogen opvoeden voor de stichting Hulphond. Daarom bij deze wat feiten uit de eerste hand ( dus niet van horen zeggen):

- de zindelijkheidstraining is niet anders dan voor huis honden. Volwassen honden moeten in staat zijn om hun behoefte op te houden tot er een tijd en een plaats voor is. Dat geldt toch voor iedere volwassen en normale hond? 

- reuen mogen plassen zoals ze dat willen. Geen Amerikaanse toestanden.

- als de hulphond aan het werk is kan er niet altijd geplast worden, bv de hond moet mee naar het ziekenhuis en daar bij de baas blijven. Ook als het een uur duurt. 

- de gehandicapte waar de hulphond naartoe gaat krijgt net zo goed een training: om met deze ( er wordt altijd gelet op de juiste match tussen hulphond en nwe baas)hond om te gaan, maar ook om de behoeftes van haar of zijn hulphond te herkennen.

- de hond mag maar een bepaalde tijd werken( = alert zijn en onder appel staan) per dag en gaat ook op zekere leeftijd met pensioen. Dat kan bij de gehandicapte zelf zijn , die krijgt dan een andere hulphond erbij. Of bij een gastgezin waar hij de rest van zn leven gewoon huis hond mag zijn.

- van het begin( puppy) tot het eind ( pensioen) houdt de stichting Hulphond intensief contact met hond en baas.

Tenslotte:

! Werken in niet zielig voor een hond!

Hij doet wat hij het liefste doet: zijn baas plezieren, van alles ondernemen samen, lekker bezig zijn  met lijf en hersens,  heel veel complimentjes krijgen en nooit allen zijn:-)

En wat denk je dat de band gaat worden tussen zo'n waardevol maatje en zijn baas die zo afhankelijk is van hem? Heel, heel sterk....

Daarom werd ik bedroefd van de titel, want weten jullie hoe vaak ik die zelfde vraag of zelfs verwijt kreeg als ik met mijn duidelijk herkenbare hulphond in opleiding door de stad liep? En ik het weer moest uitleggen?

Dus zullen we nu zeggen einde discussie......

Semi-off-topic: ik heb een teef die haar poot op heft...

Hoi nee hier in Nederland is dit niet zo, zolang de hond toch getraind word voor hulphond moet deze hond ook door een soort examen, als dus de hond niet met deze situaties of wat ook voorkomt lichamelijke problemen zit of heeft dan word de hond gewoon afgekeurd,en verder word de hond wel getraind maar bijvoorbeeld in een ander tehuis geplaats waar die problemen van de hond geen probleem is ..

Een kennis van mij is blind en hij heeft ook een hulphond van een stichting. Hij is gek op die hond en verwent hem heel erg, knuffelen, zomaar beloningssnoepjes geven wat eingelijk niet mag enz. De hond gaat elke dag met hem op pad overal naar toe. Van tijd tot tijd komt er iemand van de stichting langs om de hond even bij te trainen. De hond (een golden retriever) is superlief, heel sociaal en relaxed. Volgens mij heeft ie het heel goed

Gelukkig is het hier in Nederland dus anders, ik vermoedde al dat dit artikel over Amerika ging. Bedankt voor de opheldering, Coby!

Verder heeft niemand gezegd dat werken zielig is of dat hulphonden een slecht leven hebben - in tegendeel! 

Ik moet zeggen dat ik verder ook totáál geen ervaring heb met hulphonden. Laatst zag ik er eentje op straat die getraind werd met een target-stick om bijv. op het knopje bij het oversteken te drukken. Het enige wat me opviel was dat deze hond regelmatig een correctie kreeg en in de paar minuten dat ik achter ze liep nooit beloond werd. Dat vond ik een beetje apart, ik dacht dat er juist veel positieve training bij kwam kijken :)

ik heb ongeveer twee jaar geleden ook een blinde man gezien, als de hond even wilde aanhouden en snuffelen, deelde hij een paar flinke tikken uit met zijn blindengeleidestok. Dat met een handicap heeft, hoeft helaas niet automatisch te betekenen dat men positief is tegen zijn hond.  Ik vraag me af of daar nog controle op is eigenlijk.

Helaas komt blijkbaar niet elke geleidehond bij een goede eigenaar, net als de normale huishond.
Ook voor Tess zijn er eisen waar ik aan moet voldoen, zo moet ze moet ze minimaal een uur per dag gewoon kunnen lopen (liefst los rennen), zonder zich aan regels te moeten houden.
Volgens mij geldt dat ook voor andere hulphonden.

Tess vindt het soms zelfs te leuk om mee te gaan met me, ze is gek op mensen en winkelen. Ik nam haar dan ook al mee toen ze 8 weken was in een draagtas, ze vond het geweldig!
Ik heb haar ook nooit gekozen als mijn hulphond, maar als maatje. Toen ze talent bleek te hebben, ben ik gaan zoeken naar de mogelijkheden. En we vinden het allebei geweldig!

O ja, Kyra komt niets te kort hoor! Die is veel liever thuis, rustig op de bank met een kluif. Tja, iedere hond is anders

Jammer genoeg heb ik van dichtbij gezien dat een hulphond na 7 jaar al enorme gezondheids- en rugklachten had gekregen en niet zonder pijnmedicatie door het leven kon, puur omdat hij veel moet werken. Hond is nu naar een nieuw gezin gegaan voor zijn pensioen.

Persoonlijk ben ik er niet heel positief over. Wat ik heb gezien is dat de hond wel degelijk constant onder appel stond.....mag zijn neus niet gebruiken, vooral niet teveel snuffelen (essentieel voor een hond)....plassen en poepen op commando (vind ik persoonlijk niet normaal). Baas beweegt, hond volg constant. Ik kan niet zeggen dat ik veel vrijheid heb gezien voor die hond. Hij moet vooral zijn kunstjes kunnen voor de hulpbehoevende mens, dienstplichtig vooral. Er werd weinig gekeken naar wat de hond daadwerkelijk nodig heeft.

Ik vind ook dat ze beter moeten kijken naar of een cliënt een dergelijke hond echt nodig heeft. Want diegene die ik ken, kan namelijk heel, heel veel zelf.