Gebaren..

Vanmiddag realiseerden ik me ineens hoe blij ik ben dat ik mijn meisje heb opgevoed met daarbij gebaren te gebruiken.
Eigenlijk puur toeval , meer uit een gewoonte om een gebaar bij een opdracht te geven .

Rockey is nu 14,5 jaar en stok doof geworden , echt een geluk als het onweert maar dat is ook het enige.
In het park kan ze bijna niet meer loslopen , alleen op het grote veld waar ik zeker ben geen fietsers etc tegen te komen .
Het moet er maf uit zien als ik sta te zwaaien om haar aandacht te trekken , maar dat maakt me niks uit , ze vind het nog zo lekker ff te kunnen rennen .

Doordat ik haar alles geleerd heb met een gebaar daarbij doet ze nog alles wat ik wil . Zitten , liggen , stoppen , op dr plaats en een poot geven
Hiermee wil ik eigenlijk tegen iedereen zeggen dat het echt heel handig is dit je hond te leren , zodat als ze doof worden je ze nog duidelijk kan maken wat je wilt .

Het lichtje in dr oogjes word ook wel steeds minder , daar verzinnen we zometeen wel weer wat anders op.....

Wat een mooie leeftijd heeft Rockey. En fijn dat ze ook nu nog gewoon lekker kan rennen. En hoe leuk is het dan als je baasje als een gek staat te zwaaien met haar armen om jouw aandacht maar te krijgen

Voor sommige dingen gebruik ik wel een bepaald gebaar, niet eens bewust eigenlijk. En ook zeker niet voor alles. Er zijn ook dingen die ze gewoon uit zichzelf doet, heeft ze zichzelf aangeleerd. 
Maar of ze zou 'luisteren' naar alleen gebaren... ik durf het niet te zeggen 

Vaak als ik haar bij me roep, dan sla ik op mijn been met 1 hand. En dan komt ze ook netjes naar me toe (tenzij afgeleid door dwarrelende blaadjes of geur van konijntje, dan kan ik mijn been beurs slaan, maar komt ze écht niet...)

Patrica

Wat een mooie oude hond heb je.

Toen mijn Kooikerhondje oud werd, ben ik ook met gebaren gaan werken, voor het geval hij doof zou worden. Ik had de gebaren later nodig, want hij werd doof. Aangezien mijn Kooikerhondje zelfs als hij ver weg liep, mij toch in de gaten hield, werkte deze methode prima.

De hondenfluisteraar Klaas Wijnberg, geeft cursussen in de stapcontact methode.

Hij heeft hier ook boeken over geschreven 

http://www.stapcontact.nl/index_bestanden/stapcontactmethode.htm

Ik had dat ook met mijn vorige hond, en dus heb ik het met Dobby ook zo aangepakt. Nu wordt Dobby helaas ernstig slechtziend. Dikke pech dus.

Ik heb dat ook bij mijn honden gedaan, ieder commando heeft een woord en een gebaar. Soms oefen ik ook met alleen de gebaren. Precies om de reden die je zegt, mochten ze ooit doof worden dan kennen ze alles nog. En soms is het ook wel leuk om in het park op te scheppen over het feit dat mijn honden ook met alleen gebaren luisteren :).

Ik ben het dus geheel met je eens :).

 ik denk dat ze wel degelijk luisteren naar gebaren. 

Volgens sommige ecperts reageren hinden zelfs beter ip gebaren dan op geluiden.

sorry voor typefouten. Zit op telfoom

Tess is 13 maanden en ik ben nu ook gebaren aan het aanleren. Het gekke is dat ze veel sneller reageert op het gebaar zit, dan op het woord 'zit'!!

Mijn oudste hond van bijna 13 is ook aardig doof aan het worden. Hij heeft gebarentaal redelijk goed aangeleerd, ook omdat we jachttrainen en speuren hebben gedaan. Maar je hebt er helemaal niets aan op momenten dat hij echt de ruimte heeft en zich vertrouwd voelt langs het water, waar hij vooruit kan lopen. Zo af en toe draait hij zich om voor oogcontact, maar als er een kudde paarden of runderen aan de kletter gaat, is dat gewoon gevaarlijk, dus het is altijd goed opletten. Een trilband (geen stroomband) zou dan dienst kunnen doen in dat soort situaties, geadviseerd door mensen die dove honden trainen (ook op gebarentaal), maar daar begin ik niet aan. Tegenwoordig lopen ze los door de (rustige) wijk en de kleinere natuurstukken net daar buiten. Toch het idee dat ze zich frank en vrij kunnen voelen, want de dagelijkse loop naar de plas is te ver. Klaas Wijnberg is inderdaad leuk om te lezen. Hij gaat van het standpunt uit dat teveel geluid het contact met je hond ondermijnd. Bij honden met staar zal je daar dan een gulden middenweg in moeten vinden. Binnen deze theorie kun je op gebarentaal ook je onzichtbare grenzen aangeven. Zo leren ze nu al een tijdje dat in de wijk of wat onveiligere losloopstukken mij niet voorbij gelopen wordt op momenten dat ik dat wil en dat puur op gebaar. 

Geniet van je oudje.

Wat fijn zeg!
Ik heb onbewust sem ook geleerd om te reageren op gebaren.
Soms ben ik alleen gebaren aan het doen en zeg ik er niks bij, hij weet het allemaal.
Hij is niet doof, maar het kan in de ouderdom ooit een keer gebeurden.
Het is eigenlijk heel onbewust gebeurd.

Mijn jongste is doof geboren, ook bij haar gebruik ik gebaren.  Ik heb haar echter geleerd om dikwijls naar mij te kijken zodat ik haar makkelijker kan "roepen" als ze los is.  Voor 's avonds gebruik ik een flikkerende zaklamp, dat werkt écht heel goed, omdat ze dat ook kan zien als ze met haar rug naar mij staat.

Ik zou je aanraden je hondje ook te trainen op licht, dan heb je 's avonds in ieder geval geen probleem, en kan ze nog eens loslopen .

Dan ben je inderdaad erg blij dat je er ook gebaren aan hebt gegeven. Ik leer alles standaard aan met gebaren en dan zeg ik er een woord bij. Gebaren zijn inderdaad super voor wanneer de hond doof word, of als er veel kabaal buiten is door b.v. wegwerkzaamheden of als je zelf je stem kwijt bent door een griepje of avondje stappen .
Stemcommando's houd ik er ook bij in. Mijn hondje heeft staar(nog niet heel erg, al zie hij wel vormen, maar geen detail van wat het precies is meer). En dan ben ik blij dat hij zowel stem als gebaren kent