hondenverdriet

Sinds mijn man 3 maand geleden is overleden en onze hond, een Jack Russell van 12 jaar een aantal dagen in de opvang heeft gezeten, kan hij niet meer alleen thuis zijn.
Hij huilt als het ware en dat kan niet omdat we op een appartement wonen. Ik heb al een kong geprobeerd, maar daar wil hij niets van weten als hij alleen is.. Het is moeilijk om hem altijd mee te nemen, al doe ik dat wel vaak. Nu heb ik gehoord dat hier ook medicijnen voor zijn en is hier iemand mee bekend of hebt u een andere tip voor Rocky?

Hoe jij een rouwperiode hebt, heeft je hond dat ook. Bovendien zal jouw hond ook jouw verdriet nog heel goed waarnemen.

- Heb je een radio/ tv aan als je weg gaat? Dat helpt bij onze hond goed. Dan heeft hij toch een beetje geluid om zich heen.

Het kan ook zijn dat er ouderdomskwalen boven komen drijven, zoals dementie. Misschien moet je gewoon eens een dierenarts opzoeken en dit laten uitsluiten?

Heb ook iemand eens gehoord die zweerde dat haar hond depressief was. Ze dacht dat dit nooit kon, maar het leek er wel gigantisch veel op. Misschien ondergaat jouw hondje dit ook?

Gecondoleerd en veel sterkte.

Ik zou het terug gaan opbouwen, het alleen zijn.

Zoals je het een pup aanleert.

Of kent hij een bench?

Als hij nooit voor hele dagen alleen is, kan je ook een bench proberen.

Zo maak je een veilig plekje voor je hond.

Voor hele dagen kan het natuurlijk ook wel, maar als het bv 5 dagen op 7 en dan 8 u per dag is, is dat wel redelijk lang en zou ik eerder toch iets anders proberen.

Toen mijn zus hier verhuisde, jankte mijn hond ook terug als ze alleen was.

Terwijl ze voordien heel goed alleen kon blijven.

Ze had de hele benedenverdieping als ze alleen was.

Ik heb toen haar ruimte terug beperkt tot enkel de woonkamer en de keuken en nu gaat het weer perfect.

Ze heeft nog steeds alleen de keuken en woonkamer als ik weg ben, en voorlopig blijft dat zo.

Weet niet of je hier wat aan hebt?

Er komen wellicht nog (betere) reacties.

Allereerst, gecondoleerd met het overlijden van je man. Dit zal niet makkelijk zijn om te verwerken en zal tijd nodig hebben om het een plaatsje te geven. Het zelfde probleem heeft je Jack Russel, ook hij is in de rouw. Hij zal ook tijd nodig hebben om dit verlies te verwerken. Er zijn inderdaad medicijnen voor om je hondje rustig te houden, alleen zou ik persoonlijk dit (nog) niet aanraden. Honden kunnen hier heel verward op reageren, ze worden er slaperig van en het neemt hun verdriet niet weg. 

Ik zou het rustig opbouwen, eerst een paar minuutjes weg , bijvoorbeeld op de galerij gaan staan, dan weer naar binnen. Niet meteen uitbundig groeten en/of belonen, hang je jas op, ga zitten en groet hem dan. Dit steeds verder opbouwen. 

Op deze manier heb ik mijn herplaatser geleerd dat alleen zijn helemaal niet eng is. Overigens kreeg mijn herplaatser zijn beloning nadat ik hem had begroet.

Vergeet niet dat je Jack Russel ook in de rouw is. 

je hond heeft zwaar verdriet over het verlies van uw man

maar voelt ook uw verdriet.

mijn vraag aan u is of uzelf nog veel verdriet heeft.

een hond dan dat namelijk zeer gemakkelijk voelen en dan bij zijn andere baasje willen blijven voor steun/bescherming/aai-afleiding voor als het verdriet teveel word bij uzelf

heeft u ook al eens uw hond verteld wat er gebeurd is?

waarom uw man ineens er niet meer is?

zeer veel honden zijn geholpen als zijn baasje gewoon eens even gaat zitten met zijn hond (op de bank bv of op de grond) en de hond te vertellen wat er gebeurd is.

waar uw man gebleven is en dat die nooit meer thuis zal komen.

neem ook de beelden in uw hoofd (herinerningen, screenshots of wat uzelf prettiger vind) en ga dan gewoon met uw hond praten om de situatie uit te leggen.

honden zijn zeer gevoelig voor woorden en sfeer.

sommige woorden verstaan ze (ga je mee? koekje? zit, kom hier enz enz)

maar ze herkennen ook spraakpatronen van ons

ook voelen ze onze emotie's.

ondanks dat ze dus niet elk woord zullen verstaan, voelen de de emotionele lading achter de woorden.

word je verdrietig tijdens het vertellen? neem je hond lekker op schoot, huil zoveel je wilt en vertel verder op het moment dat het gaat.

vaak is het het beste als je dingen 4 of 5 keer herhaald.

niet direct achter elkaar, maar in de loop van een week.

vraag me niet hoe, maar ze weten het gewoon.

verder is afleiding ook altijd een goede zet.

meer beweging, andere wandelroutes, ander bos om te bezoeken.

speelmaatjes en soms ook ander eten (Verandering van spijs doet eten)

hoe vermoeider een hond is, hoe gelukkiger ze zijn en hebben geen tijd over om te rouwen omdat ze gewoon te moe zijn.

(wel gezond moe, niet compleet uitgeput)

Gecondoleerd met het overlijden van je man.

Toen mijn man 11 jaar geleden overleed werd onze hond Micky in een paar dagen helemaal grijs.

Dus honden rouwen wel en voelen ook nog eens jouw verdriet ,alles is veranderd voor ze.

Was jouw hond weg toen je man overleed ? Dan is hij nl thuis gekomen en was je man weg en veel verdriet.

Ik heb destijds een DAP apparaatje bij de DA gehaald wat een bepaald hormoon afgeeft en rustgevend werkt.

Verder heb ik de hond lekker bij me laten slapen en ben veel bij hem gebleven om hem een nieuwe veiligheid te geven.

En langzaam het alleen zijn weer opgebouwd.

En tijd doet ook wonderen voor een hond ,hij zal zich langzaam weer gaan aanpassen aan de nieuwe situatie.

heel veel sterkte toegewenst en hoop dat jullie een beetje troost aan elkaar kunnen geven.

Gecondoleerd.

Ik heb ook een depressieve hond (gehad). Nu 2 pupsels in huis en Doggy is weer helemaal zijn oude, vrolijke zelf!

Ik ben met Doggy 2,5 jaar bezig geweest (wil je niet ontmoedigen, hij was denk ik echt een uitzondering) en uiteindelijk besloten om voor roedeluitbreiding te gaan, omdat het bij hem vooral hondenvriendjes missen was.

Maar toen ik in rouw zat, werd hij ook helemaal verdrietig. Zijn witte vacht sprong vol met zwarte vlekken (ja echt!). Dus ik geloof echt wel dat honden je verdriet aanvoelen en ook dat ze zelf verdriet kunnen hebben.

Ik zou idd doen wat hierboven al allemaal is gezegd. Troosten, vertrouwen geven en alles weer rustig aan opbouwen.

Heel veel sterkte! Want het is heel moeilijk om zelf met verdriet te dealen en je tegelijkertjid zorgen te maken om je beste vriendje..