Bibou

Ik lees dit topic nu pas, en het gaat me toch aan het hart dat er met een landseer zo gesolt wordt..

geen commentaar op jullie, begrijp dat het onhoudbaar is. Maar van watvoor fokker komt deze hond? En hoezo zou een fokker bij zn gezond verstand gaan fokken met een hond met gedragsproblemen??

deze hond is echt onbegrepen. Dat bijten is denk ik ook frustratie, overprikkeling.

Ok, ik lees gelukkig dat ze nu naar een gezin gaat. Maar ik hou mn hart vast.. Deze honden zijn zeer gevoelig, en als ze verkeerd behandeld worden, gaat het van kwaad naar erger in een rap tempo. 

Hoe pak jij het aan? 

Waar let je op?

(stuur het mij gerust in een afzonderlijk berichtje)

Ik kreeg zoveel tips en probeerde er vanuit mijn ervaring hetgeen uit te halen wat ik dacht wat bij de hond paste, maar ik heb zelf geen ervaring met Landseers.

Ja, die tips... Lastig is dat.

ik heb veel gehad aan de methode van Turid Rugaas. Haar boeken zijn echt de moeite waard.

een probleem als dat van Bibou is echt wel lastig. Het zijn zulke sterke honden.

was er trouwens echt schade? Of bleef het bij een gescheurde broek? Ze hebben vaak wel een goede bijtrem.

Ik ga het boek bestellen.
De schade was beperkt, maar zenuw geraakt. Ik had speciaal dikke kleren aangedaan na eerder bijtincident, dus de tanden gingen door mijn jas (enkel scheur) en ik had enkel een grotere blauwe plek en blauwe tandafdrukken. De zenuw dat is minder leuk, want mijn hand is nu met momenten redelijk gevoelloos en tintelt. Bepaalde vingers voelen alsof ik heel veel vocht ophoudt. En werken is dus soms moeilijk of gaat trager. Een SMS sturen gaat haast niet want het is mijn rechterhand. Maar volgens de dokter betert dat op een paar weken.

Ze heeft dus wel degelijk een bijtrem. Maar we moeten er toch rekening mee houden dat het zonder dikke kleding anders kon zijn. En dat niet alle mensen die met de hond in contact zouden kunnen komen, graag blauwe plekken of kleine bloedende letsels hebben.

We probeerden haar op rustige momenten uit te laten en met haar te spelen in de tuin. Maar toen we bij het laatste incident vaststelden dat ze ook de wil had om ons echt omver te trekken, vonden we het een risico.

Dat deed ze eerder nooit op die manier. Ze liep redelijk voorbij andere honden, soms trok ze wat meer maar dan konden we haar wel tegenhouden, maar de laatste dag trok ze alsof haar leven ervan afhing. Specifiek die combinatie maakte het akelig.

 Ik heb dit boek als e.boek, dan kan je het op je computer lezen.

Is erg aan te raden, ik heb er ook veel aan.

Als je een email adres per BP bericht doorgeeft, stuur ik het naar je door.

Klinkt mij ook als stress, even niet met de spanning om kunnen gaan..

Echt vol doorbijten is toch echt van een andere orde.

Onze teef heeft het zelfde als ik wel eens vol overgave aan het stoeien ben met onze andere beer.

De spanning wordt te groot, een situatie waar ze wel in wil grijpen, maar niet weet wat ze moet doen, of hoe de situatie verder gaat verlopen,onzekerheid."wat gaat er gebeuren''.

Op zo'n moment reageert ze bijna precies het zelfde als de terveurnse herder van een kennis van ons.(die op de kleinste dingetjes reageert qua spanning,situatie)

Enkel is het bij de herder met die venijnige voor tandjes in m'n bovenbeen (bij bv te lang wachten met de apport)

En bij een landseer is dat dus op z'n landseers..*GROM...BAM..HAP!*

Wat dus zou inhouden...tenminste zover ik kan verzinnen..

Je landseer loopt dus vrij veel in het rood, zeg maar..Tegen en over het stresslevel heen...

De meeste Landseers zijn relaxt, en moeten eerst een paar levels door voor ze dit gedrag laten zien.

Bij die van jou zijn er dus eigenlijk maar 1 of 2 druppels nodig,om de emmer over te laten lopen.

Ik zou zeker dat boek lezen...aanrader..

En ben benieuwd wat voor signalen je gaat herkennen bij je landseer.

Ah ik lees dat Bibou nu herplaatst is bij een ervaren gezin. Ik vind de opmerking van die mensen wel erg lomp naar jullie toe. Jullie hebben gt s erbij gehaald en tips opgevolgd, gedaan wat je dacht wat goed was.

Ik ben bang dat heel wat gt's zelf helaas geen ervaringen hebben met herplaatsers of nog op een ouderwetse manier te werk gaan en niet eerst een basis gaan leggen waar het centraal moet staan om elkaar te leren kennen en vertrouwen.

Ik heb toen ik Lola net had ook heel veel aan de adviezen van bijv. Esther gehad, van rust brengen in de hond, en toen ik Turid Rugaas haar boekjes las, ook al zijn ze nog zo dun, er gaat een wereld voor je open, waar je zelf nooit aan had kunnen denken, ook wij hebben er heel veel aan gehad.

Sterkte en hopelijk gaat het snel ook beter met je arm.

Beste allemaal,

heel toevallig lees ik hier dit topic. Wel triest dat het voor jullie niet lukte maar ik kan met veel vreugde melden dat Bibou bij ons een fijne thuis heeft gevonden. Wij hadden eerder een Leonberger en een Saint bernard (beiden hevige baasjes en geadopteerd als volwassen hond). Bibou is een droomhond heel speels dat wel maar zo hebben we ze graag. De liefste hond die we ooit al hadden, héél aanhankelijk. Ze loopt braaf aan de lijn kan goed overweg met andere honden, kleine kinderen en onze 3 poezen vinden het fantastisch om tegen haar zachte warme vacht te slapen. Dus eind goed al goed. Groetjes Katrientje

ah wat een goed nieuws zeg, fijn dat je hier reageert, ik heb me ook al zorgen gemaakt over Bilou.

Wat een opluchting dat ze goed terechtgekomen is bij jullie.

Hoe hebben jullie het aangepakt met haar?

Aha....

Ik ben verder totaal niet bevooroordeeld....*kuch*.

Maar altijd super om te lezen dat dit soort dingen goed zijn gekomen.

We zijn super blij dat het goed gaat met Bibou. De eerste maanden hebben we zo vaak gezocht om te weten of ze goed terechtgekomen was. 

Vind het wel heel makkelijk gezegd van gedragsdeskundige dat je niet moet bevriezen als je gebeten wordt. Is niet niets gebeten worden, en al helemaal niet een hond van dat formaat. Kan flinke schade aanbrengen als die wilt.

Houden jullie nog contact met de nieuwe eigenaar?

Ik hoop dat Bibou nu volledig op zijn plek zit. Zou leuk zijn om af en toe een update hier op HP te horen hoe het met haar gaat.
En aan TS neem het jezelf niet kwalijk, is niet niets waar jullie mee te maken hebben gehad. In eerste instantie hebben jullie wel geprobeerd door te gaan, en dat verdiend een compliment

@Katrientje, zonder dit vervelend te bedoeling klinkt dit wel heel "zonnig" vergeleken bij hoe het ging bij TS. Het kan goed gebeuren dat het een hele tijd duurt voordat de ware aard boven komt, met eventuele gedragsproblemen. Ik zou hier echt rekening mee houden, want bij TS niet gaan en bij jullie de allerliefste hond vind ik wel een erg groot verschil.
Zie je vaak bij herplaatsers, duurt even voordat ze zichzelf kunnen zijn en gewend zijn aan de situatie.
Veel plezier met jullie nieuwe aanwinst!

 Bibou zit nu bijna 1 jaar bij deze nieuwe baasjes dus ik denk dat bovenstaande niet meer van toepassing is....

@Rachelle: lief dat je ons een hart onder de riem steekt, want het was inderdaad niet gemakkelijk. Het is wel zo dat Bibou bij ons ook een heel leuke hond was. Niet erg aanhankelijk, maar wel speels, vrolijk, braaf aan de lijn, ze leerde snel dingen bij... Daarom was het extra verschieten dat ze plots gromde en beet. Het kan de eerste keer om te spelen geweest zijn, maar ze is zo groot dat het dan nog beangstigend overkomt. De laatste keer dat ze beet was overduidelijk niet om te spelen, maar toen speelde stress misschien wel een rol... In elk geval zijn we heel blij dat we hier deze week konden lezen dat ze goed terechtgekomen is. En toen we de foto's zagen waren we echt ontroerd. 'Onze' lieve meid! Wat een rol kan spelen is dat Katrien recent nog grote honden en herplaatsers had. Wij hadden ook grote honden maar langer geleden en ze groeiden op van pup bij ons.

Nu hebben we eerst een pup Malamute en dan een herplaatser erbij. Als die eens gromt, dan verschieten we niet zo gauw. Maar hij heeft ook nog nooit aanstalten gemaakt om te bijten... Om te spelen wordt tussen de honden hier dagelijks veel gebeten en dan blijven we veilig uit de buurt.

@Katrien, bij ons kwam het inderdaad pas na een tijdje voor, maar ik denk dat het gestart is als een grom en een beet om te spelen en voor ons allen bepaalde spanning heeft gecreëerd, die verkeerd is gelopen... Bibou had een zware tijd achter de rug toen ze bij ons kwam. Door de omstandigheden was ze heel vaak alleen moeten blijven en zag ze haar vroegere baasje plots niet meer terug en bleef ze alleen in zijn huis achter... Ze moet zo in de war geweest zijn. Bij ons had ze terug een gezin dat dol op haar was en zo is ze waarschijnlijk al wat terug kunnen bekomen. Blij dat ze bij jullie terecht is gekomen, want het had er zo anders uit kunnen zien (iedereen die we toen contacteerden na de beet zei dat ze een spuitje verdiende, alleen onze dierenarts en Animal Trust zeiden dat ze haar een kans wilden geven... En jullie ook! bedankt!). 

Mijn excuses niet goed gekeken! Heel fijn om te horen, een jaar is zeker lang genoeg om er conclusies over te kunnen trekken.

(Mijn idee was net bij nieuwe eigenaar, en vond dat wel erg voorbarig. Maar ik was degene die voorbarig was )