respect naar baasje - te lief

En toch denk ik dat het ook bij opgroeien hoort dat een hond leert dat het soms simpelweg not done is om een door jou gestelde grens te gaan. Punt. 

Mireille

@Anne Wil; waarom geen miks? Wij leren zelf toch ook op heel veel verschillende manieren? Ik denk zelf dat er een enorm verschil is tussen aanleren van gewenst gedrag bij een pup, leren communiceren en de manier waarop je met elkaar omgaat als je elkaar kent, weet wat bedoeld wordt en de hond ouder word.
Spot en de konijnen is ook een proces, maar nadat ik een paar keer heb gezegd 'tot hier en niet verder' gaat het beter. Laatst was ik ook een keer boos en geschrokken omdat meneer ontsnapt was en begon met een spelletje pak me dan als je kan langs een drukke weg. Mooi dat hij wel meteen naar me toe kwam, met een houding'oh, sorry, ik wist niet dat je het echt meende!' En onze band wordt niet slechter maar eerder beter.

En daar zit net het verschil. Corrigeren is mijn ogen een oplossing op dat moment en helpen waar ik de voorkeur voor heb is ook het onderliggende probleem aanpakken.

Dat verschil begrijp ik maar al te goed. Ik zie dat ook niet als de oplossing van het probleem. Zo van ik corrigeer een keer (of honderd....) en dan is het opgelost. Je bent/gaat uiteraard ah werk om dat probleem te voorkomen, laat dat wel wezen. Een keer verbaal op je strepen staan daar is volgens mij nog geen hond van doodgebleven hoor!

roepen kan wel eens helpen, maar als je altijd roept verliest het zijn effect. in bepaalde situaties moet ik kei hard roepen op mijn hond en dan luistert ze, wanneer ik voor alles zo zou brullen dan zou het geen effect meer hebben in die extra moeilijke situaties. Momenten waarop ik dit moet doen is wanneer ze met een andere hond speelt en echt niet wilt komen. Als ik doorloop volgt ze wel, maar soms moet ze gewoon komen omdat je niet door kan lopen, voor welke reden ook. Wanneer ze in haar spel zit is keihard brullen de enige manier... soms wel wat genant, maar tja.

even wat anders...
speelt je hond wel genoeg met andere honden?

vaak als je het verlangen van 'met andere spelen' kan 'stillen'
word het ook makkelijker voor honden andere honden voorbij te lopen..

tis maar een ideetje

mijn honden spelen nooit met toevallig voorbijkomende andere honden

puur omdat ik niet geloof in "spelen" tussen wildvreemde honden (maw honden die je in het bos oid tegenkomt)

"spelen" wordt zo ervaren door de eigenaren, maar betekent voor de honden bijna altijd iets anders: grenzen aftasten, verleggen, positie bepalen, etc.

andere honden (en mensen, kinderen, paarden... etc) die zijn er gewoon, meer niet, en die worden genegeerd

spelen met elkaar, het baasje, of bekende honden... da's een ander verhaal

Hier net zoals Joop. Geloof niet zo in 'spelen'.

Af en toe met honden van wie we de eigenaars ook 'kennen'. Van de volwassen honden die ik in de natuur/losloopgebieden tegen kom zijn er trouwens maar bitter weinig die er behoefte aan hebben. En die paar wat wel komen, komen nu niet bepaald allemaal 'speels' over.

Heb ook helemaal geen zin in dat gezeik van aftasten en positie bepalen en de andere 'baasjes' inschatten.

Bovendien zit Ten vaak ad lijn en dan wil ik liever geen 'meet & greet'. Hij wel maar das een ander verhaal......( Ja ook wij zijn er nog steeds mee bezig) Loco is meestal los maar heeft weinig interesse in andere honden, die is liever met ons bezig.

Bij een volgende hond ga ik dat socialiseren met andere honden ook heel anders aanpakken. Met Ten zijn we heel veel (vaak genoeg op ons eigen initiatief) naar andere honden gegaan. Ook onder het mom van socialiseren....Bij onze eerste reu en Loco veel minder. Bij Loco niet eens bewust maar omdat ik het druk zat had met 2 jonge honden ad lijn. Of dat verschil maakt valt nog te bezien dan. Ze hebben uiteraard ook elk hun eigen karakter.

Ja maar dat lijkt me ook het meest logische.... Aan de lijn is het wandeltijd en dus geen tijd voor andere honden e.d. en loop je los en heb je toestemming mag je naar andere honden toe.

Zo doe ik het hier ook, aan de lijn blijft alles en iedereen maar uit de buurt, niet omdat de honden gemeen oid zijn maar puur omdat ik ze dan aan het uitlaten ben en lopen ze los mogen ze naar andere honden toe (als die in de buurt zijn en niet 300 meter verderop) en het loslopen gebeurt ook uitsluitend op het aangewezen losloopterrein.

Nu heb ik gelukkig twee honden die ook niks van andere honden moeten hebben als ze aan de lijn lopen. Ceasar wil zich nog wel eens uitsloven voor een andere hond (op afstand) onder het mom van "kijk mij leuk zijn" maar ook dat gaat steeds beter.

klopt die fout had ik met mijn eerste hond ook gemaakt, we liepen op alles en iedereen af om maar sociaal te leren zijn  en later moet je dat allemaal weer recht gaan trekken...

@ joop ; heb jij meerdere honden? Want hoe zie je dat dan met mensen die maar 1 hond hebben? Komen die dan niet wat sociale interactie tekort als die helemaal geen contact met andere honden hebben?
Hier overigens dezelfde fout gemaakt, te veel naar andere honden gegaan onder mom van socialisatie ennu ze niet meer zo makkelijk los kunnen verstoorde interacties aan de lijn. Maar goed, er is licht aan het einde van de tunnel; vandaag met de mannen naar een hardloopwedstrijd geweest als toeschouwer. Er waren ook veel mensen met andere honden en ze hebben zich best heel netjes gedragen: kijken, niet steeds trekken erheen, niet grommen, er langs af lopen, fijn hoor, heel goed gevoel erover.

ook toen ik 1 hond had, deed ik het zoals beschreven

sociale interactie is idd belangrijk: het liefst met stabiele (volwassen) exemplaren

dus dat is dan wel een voorwaarde: stabiele volwassen honden kennen

maar goed, ik geloof wat dat betreft ook niet zo dat als je je hond leert andere (vreemde) honden te negeren, ze ineens niet sociaal meer zouden zijn. of dat je ze tekort zou doen. ik vind de band met de baas veel belangrijker. dan de band met andere honden. hetzelfde met die lijstjes die mensen afwerken als ze een pup hebben: markt, kinderspeelplaats, etc.
mijn honden zijn nooit in de trein geweest tot ze een jaar of 3 waren maar gingen probleemloos mee. gewoon, omdat ze stabiel zijn. ook bij vreemde dingen.

Hier ook een klein lichtpuntje maar we hebben nog een lange weg te gaan hoor!!!

Ik heb zelf het idee dat wij het hem weldegelijk (onbewust) hebben aangeleerd. Loop je daar trots met je pupsel aan de lijn, komt van de andere kant een vriendelijk uitnodigend lachende baas met zijn viervoeter dus zet je je koers voort en loop je er eigenijk nog recht op af ook.En dat iedere keer weer.Je wilt tenslotte een sociale hond. Negeren en elkaars persoonlijke ruimte respecteren is niets asociaals aan. Ik denk dat we dat sociaal onbewust gelijk stellen aan met elkaar 'spelende' honden en dat slaat eigenlijk natuurlijk nergens op.

Een volgende keer gewoon lekker weer goed gedoseerd op niet al te groot omheind terrein met maximaal een handje honden per keer.

ik ben van mening dat balans heel belangrijk is, 
Ik heb hier het zelfde probleem met Dusty als Junto heeft. alleen valt dusty ook echt uit,
sinds kort heeft hij dit ook doorgetrokken als hij los is en wil hij zijn roedeldames beschermen. 


afleiden, bochten lopen, koekjes strooien etc we doen het hier ook allemaal. maar corrigeren van bepaald gedrag ben ik toch ook gaan doen, en net als Goja zegt meer inkaderen van bepaald gedrag. niet te veel vrijheden meer. ik merk hier namelijk dat een volledige riem hem vreselijk onzeker maakt, geen duidelijke commando's krijgen als we een hond passeren voor moeilijkheden zorgt. Weinig duidelijke grenzen in hoeverre hij mag reageren hem nog onzekerder maken. met als gevolg dat zijn trekgedrag weer volledig terug was, hij ondanks de kalmerende signalen en al het boven genoemde weer naar alles uitviel terwijl we echt op de goede weg waren. Hij me letterlijk minder serieus nam als leider aan de riem. 

toen ik weer terug leiding nam zag ik eigenlijk meer een hoop verlichting bij Dusty dan angst.
eindelijk blij dat hij niet alles meer zelf hoefde te bepalen en dat hij steun en raad kreeg in wat voor acties we gingen ondernemen naar honden, objecten, mensen etc die hij eng en moeilijk vind. 
Een goede actie die we hebben ondernomen wordt beloont dit kan met een koekje, spelletje of gewoon een knuffel cq goed zo. Door mijn leiding, en vele postieve momenten groeit zijn zelfvertrouwen ook weer. 

Nu is het niet dat ik bij elke hond aan de riem sta te rukken, of ander fysieke correcties. of tegen hem schreeuw. Dit is ook helemaal niet nodig, Maar als zijn gedrag echt ver buiten de lijntjes is dan is een duidelijke stemcorrectie en lichaamshouding wel op zijn plaats en maakt dat hij met een aantal uitzondering direct kalmeert. Na lang trainen, oefenen en observeren weet ik nu ook waar hij wel of niet op reageert. en kan ik er makkelijker voor zorgen dat hij niet in die situaties beland die hij niet aan kan. Zo kan ik hem nu direct terug roepen wanneer ik een reu los tegen kom, of wanneer we een hond tegen komen waarvan ik weet dat hij het er moeilijk mee heeft. 

ik heb soms ook wel mijn frustratie momenten hoor als we een wandeling hebben waarin echt alles finaal fout gaat en verlies ik me engelengeduld ook wel eens en is mijn stemcorrectie emotioneler dan ik bedoel of ik zelfs nog even stond na te foeteren in de lucht. Het is nog nooit voorgekomen dat Dusty echt bang voor me is geworden, sterker nog nam hij me zelfs op dat moment nog minder serieus  Dat is iets wat ik hier heel duidelijk kan merken hoe minder zelfverzekerd ik in mijn schoenen sta hoe minder notie mijn honden hebben aan mij.

Hier hebben we veel gezocht en zoeken we soms nog steeds naar balans tussen meer duidelijke regels en bouwen aan zelfvertrouwen. en ik denk ook echt dat een duidelijke en goede balans daarin heel goed werkt.

Het hele trekgedrag zit m soms in de kleine dingen die wij mensen vaak al toe laten. Neem nou een klein dingetje zoals dat de honden vaak voorop mogen lopen van ons, als er dan geen prikkels zijn dan gaat het nog best wel aardig. Maar hoe interpreteert een hond het voorop lopen? Geven wij misschien de hond onbewust een bepaalde taak? Ik denk het namelijk wel, maar ik denk ook dat veel honden hier zenuwachtig/gespannen van worden. En wanneer we een andere hond tegen komen, en misschien reageert de hond dan wel zoals hij denkt dat ie moet reageren, dan word ie ineens van zijn taak afgehaald. Ik denk dat het al mis gaat op het moment dat we de hond voorop laten lopen.

Ik kan me wel een beetje vinden met Vera haar opmerking. Bij Chester merk ik dat als hij naast me loopt er geen gekke dingen gebeuren maar als hij voor loopt dan komt het er gegarandeerd. Terug naast me lopen lukt dan ook niet meer maar als ik het lang genoeg van te voren zie aankomen wel.
Ik probeer dus ook om hem nu steeds naast me laten lopen maar dat is niet altijd makkelijk met zo'n snuffelaar. Loopt hij los dan merk ik er helemaal niets van maar dan kan hij ook zijn eigen ding doen.

ja precies dat gaf ik ook al aan in mijn eerste reaktie, in sommige situaties is het gewoon beter om de hond steun te geven en kort naast te laten lopen, je zal dat op de duur ook gaan aanvoelen wanneer je wat het beste kan doen

vrijheid moet je wel aan kunnen, voor mensen is dat trouwens niet anders
ik zie veel honden die veel dingen moeten oplossen terwijl ze dat eigenlijk niet kunnen

maar als ik zelf dan mijn hond strak in de hand houdt, vinden ze dat zielig
nu is hij niet zo onzeker, maar dan is het evengoed van belang dat hij weet en voelt wie er nu eigenlijk de verantwoording draagt, en je ziet dat dan ook aan hem, hij staat dan ontspannen en rustig naast me, en dan zeggen weleens van die jojo's "hij is onderdanig" of "hij is ook niet dominant"....... nou..... daar zouden ze weleens knap naast kunnen zitten, want hij weet precies wie hij is, maar dat weten wij inmiddels ook.

ik heb iemand die zoiets zei (en zelf een hond heeft dus) ooit een filmpje gestuurd waar Gorby aan het werk is....... tja....... was tie toch niet zo rustig, onderdanig of saai.


ik heb inmiddels meerdere mensen ontmoet die met grotere (werk)honden werken
velen van hen zijn niet zo "socialiseer-achtig", eerder vond ik dat echt vreselijk, want dat was toch van levensbelang, nu heb ik al meermalen gezien dat deze honden heel sociaalvaardig zijn, maar niet zo denderend geinteresseerd zijn in al die andere honden, ze hoeven er niet perse heen, vallen veel minder uit en zijn veel meer op hun baas gericht, en zijn rustigiger

zelf heb ik bij mijn vorige hond ook de fout gemaakt van een soort "over" socialiseren en vooral........de hond veel te veel laten oplossen wat hij helemaal niet aan kon, en dat gebeurd me dus geen volgende keer meer. net als de puppie klas...... die ga ik gegarandeerd overslaan, en de hond in veel rust laten opgroeien.

hun sociale "blauwdruk' krijgen honden mee in de tijd bij hun moeder en het nest
en tuurlijk zijn ontmoetingen wel van belang, met al die verschillende rassen, maar het socialiseren op de hondentaal is allang gebeurd.

maar je leert elke dag, en geen hond is als de andere

Ik vind het ontzettend knap dat je tot nu toe nog niet eerder eens "HEY!" gebruld hebt Dat krijgen niet alleen de honden maar ook de nichtjes en neefjes en zelfs de volwassenen hier wel eens naar hun hoofd geslingerd als ze herhaaldelijk niet luisteren