Wanneer besteed je te weinig aandacht aan je hond?

Ik Heb sinds ongeveer 3 maanden de zorg over een oppashond.
Ongeveer 3 weken geleden is de situatie veranderd en nu is ze officieel mijn woef!

In principipe doe ik denk ik genoeg met haar, 5 tot 7x lopen per dag.
Iedere dag 40 tot 60 min balspel.

2 a 3 dagen per week naar het bos/rivier/natuur.

En als ik haar dan een dag niet zo'n uitgebreid scala aanbbied voel ik me een beetje schuldig..

Ze moet natuurlijk nog steeds wennen aan de situatie; ze is ineens steeds op dezelfde plek, Ze was gewend veel van omgeving te wisselen,

Ze doet het prima..als ze alleen met mij is of met onbekenden voor haar.

Zodra mijn vriend komt met zijn Stafford kruising weet ze dat we gaan spelen, dat Spot er is en.."Die man waarna ze dan alleen nog luisterd" (en van pups af aan kent,mij niet)

Ik vind dat wel leuk..maar stiekem "kwetst" het mij een beetje dat ze mij niet meer ziet staan als de dominante & bekende eigenaar er is..

Ze lopen met hem altijd los (onder appel)

Ik doe dat zelf overdag nog maar niet..Ze ziet mij geloof ik niet als dominante bazin..+ de omgeving waardeert het niet.

Omdat ze opgevoed is als "losloop hond" Heb ik wel een beetje het gevoel dat zij mijn aanlijnnen als straf ervaart..


Het is zo'n schat...Zij

Maar ik kan haar niet gelijk geven wat ze gewend was..

Zal vanzelf goedkomen met haar je geeft haar wel meer dan genoeg aandacht vind ik

Wow, ik vind dat jij behoorlijk tijd in haar steekt. Daar kom ik niet aan toe hoor met de mijne. Met de kindertjes en werk erbij, nee dan haal 7x lopen op een dag niet. Ik doe mijn best, maar de dag duurt te kort ha,ha,ha!
Jouw hond komt niks te kort, denk ik zo!

Ik kreeg het meisje met zoveel handleidingen..en ze was zgnl zo afgericht...Dat ik mij zorgen ging maken of ik dat wel in stand zou gaan houden..


Ik merk aan de veelvoud dat er balletjes tussen mijn voeten worden gegooid, dat ze ook veel wilt spelen..

( Ze is ongeveer 1 jaaren 5 maanden)

Knuffelen en spelen mag ze genoeg, ze gaat goed met andere honden..maar ze heeft een beetje gebrek aan zichzelf bezig houden,

Uiteindelijk gaat ze wel slapen of op d'r knie knagen..( bot van koe)

Als ze alleen is slaapt ze..maar binnen de 2 minuten dat ik thuis kom slaat ze haar staart tot bloedends toe kapot..

Ik heb geen kinderen, bezorg overdag post en mijn vriend werkt s' avonds..

Ik zou het fijn vinden als ze soms een paar uur alleen kon zijn

Dat moet ze ook noodgedwongen..Blaffen doet ze steeds minnder...Niet eens als Ik thuis kom..

Maar in 30 seconden slaat ze haar staart kapot...

(is dit husky/labrador of herder gedrag??_

Mssn is het puur gedrag om uit te testen wat ze hier kan..

wauw.... die heeft bij jou een gouden mandje...

Volgens mij doe je het hardstikke goed en besteedt je veel aandacht aan haar. Shadow vraagt wanneer hij mag komen logeren. Elke dag me het balletje spelen!

Klinkt misschien raar, maar misschien moet je wel wat minder doen . Als ze zo nlij is om je te zien dat ze haar staart kapot slaat, moet je er misschien iets minder een punt van maken dat je d'r weer bent? Ik had dat met Spot, die kwam bijna door de deur heen en bleef maar opspringen. Ik heb hem toen een poosje even een paar minuten genegeerd als ik thuis kwam,en nu is hij een stuk rustiger. Dus eerst jas uit, tas wegzetten, thee water opzetten en dan pas....

Dat je er af en toe op ingaat als ze aangeeft da ze wil spelen, ik heb daar persoonlijk geen bezwaar tegen maarje hoeft dat ook niet altijd te doen. Daar moet je je vooral niet schuldig over voelen. Het klinkt een beetje alsof jullie je balans nig moeten vinden en da kost tijd. Komt goed!

Mireille

probeer eens een kong, dan leert ze zichzelf bezighouden.

voor de rest komt ze echt niets tekort bij jou, dus maak je niet te veel zorgen.
er zijn heel veel honden die dolgelukkig zouden zijn bij jou!

je bent hartstikke goed bezig!

Maak het jezelf niet te lastig he, en hond leert zich goed aanpassen aan nieuwe situaties en omgevingen. ik vond dat eerst heel lastig, en deed ook alles om het hem fantastisch te maken, maar tegelijkertijd maakte ik het mezelf daar erg moeilijk mee (voor mijn gevoel mocht hij nog geen minuut alleen zijn). Nu moet ie zich iets meer aanpassen, en is dan ook wat vaker alleen enzo, en hij past zich zonder veel problemen aan. Ik zou dit zoveel mogelijk vanaf het begin doen: maak de situatie iets met zoals jezelf "uiteindelijk" wil, en je hond vind het waarschijnlijk helemaal niet zo erg.
gebruik een kluif of kong voor als je weg gaat, zodat hij wat te doen heeft, en maak het alleen zijn een normale dagelijkse situatie

trouwens, ik deed een beetje hetzelfde; Hunter komt uit het asiel en had verlatingsangst.Ik vond het altijd zielig hem alleen te laten. Hummer had 8 maanden bij zijn moeder geleefd en kwam daarna bij ons. Vond ik dus ook zielig. Hij.ging al piepen en slopen als ik 2 minuten de kamer uit was.
Ik wou ze dus eerst absoluut niet alleen laten, en verdraaide mijn,planning altijd zo dat ze de hele dag bij me waren.
maar.. als ik ze niet regelmatig alleen laat dan word het nooit normaal, en zullen ze het alleen maar erger gaan vinden.

Hier dezelfde ervaring!
Ik kon niet op de wc zitten of er werd luidkeels piepend tegen de deur gekrabbeld. Waar ik ook ging in huis, hij moest erbij zijn, zo lang hij me maar kon zien, was het goed.
Ook een ware uitputtingslag voor het beestje zelf. Want lag hij net een beetje in te dommelen na een lange wandeling, dan sprong hij meteen alweer overeind als ik ook maar iets uit de keuken wilde pakken.
Ik trooste en bedaarde hem ook veelste veel in dit soort situaties. Totdat iemand op dit h.p een keer naar me schreef: ''Begroet jij je kinderen dan ook uitgebreid wanneer je naar de wc bent geweest?''
Tja, welk een simpele vergelijking, maar toen viel het kwartje!
Ik hield het allemaal zelf in stand.
Ik deed veelste veel, te veel lopen, te veel spelen, overal mee naar toe nemen. Ik maakte hem alleen maar kwetsbaarder en afhankelijker. Ik zat met een overprikkelde, nerveuze hond!
Ik ben toen het alleen laten gaan opbouwen en ben gestopt met het tegen hem praten en aaien als ik alleen maar naar de gang was geweest om de krant te pakken. Dit hiep echt! Soms hoorde ik hem bijna denken: ''Oh, je bent er dus alweer,, ehmm, okay''
Hoe dan ook, fantastisch dat je je zo gigantisch wilt inzetten voor je hond. Komt vast helemaal goed!

Zoals ik het lees wil je het beste voor je hond, uiteraard, en schuldgevoelens steken de kop als je wat minder met je hond zou moeten doen, is niet nodig, 7 keer per dag er uit is veel, als je het behappen kan is dat toch prima ! Maar ik vind dat ook een hond moet leren om zichzelf te kunnen vermaken, er komt misschien een situatie waar bij je je hond wat langer alleen moet laten, en het zou stressvoller zijn als je weet dat jouw hond dat niet aankan, voor jezelf en voor de hond....

Ik snap het niet goed... vind je het nu jammer dat de hond jou niet ziet als 'dominante bazin', terwijl het dier z'n staart kapot slaat van blijdschap/opwinding als je thuiskomt? Waarom zou je in hemelsnaam willen dat de hond je als dominante bazin ziet? Het is toch zoveel fijner en waardevoller dat ze zo heerlijk blij is met jou???? 

Daar draait het samenleven met een hond toch om? Een intense vriendschapsband, elkaar gelukkig maken? Geniet ervan, meid! Deze hond ziet jou graag, en dat is het enige wat telt !

Ik snap ook even iets niet.  Silke schrijft dat ze het zo zielig vond en dat de hond dus niet alleen mocht zijn.
Maar de hond vindt zichzelf niet zielig hoor! Dus als je altijd maar zo denkt, dan wordt je juist hond zielig. En als je hem nu al niet leert om alleen te zijn, dan zal de hond daar straks nog meer moeite mee krijgen om alleen te zijn en te kunnen.

Dus niet denken dat je hond zielig is, want dat is de hond niet. Leer hem verder van nu af aan dat hij alleen moet kunnen zijn, desnoods met een kong of iets anders leuks/lekkers.

Zelf denk ik dat de TS te veel doet met haar hond, de hond moet ook zijn rust krijgen en hebben, moet het alleen zijn kunnen en moeten ervaren.
Die staart? Dat is hier ook met Sophie. Die is werkelijk knetter als ik of mijn man thuis komt, zelfs 's morgens is zij zio tegen mijn man. Ze balft daar ook bij, in de morgen, dus om 6 uur. Maar, we gaan haar dat niet afleren want het is enthousiasme en dat ga je gewoon niet afleren. Wel het blaffen dat als we weggaan uiteindelijk af kunnen leren.

Het is een kwestie van vertrouwen, elkaar vertrouwen, van baas naar hond en vise versa. En als die goed is, dan komt alles goed!

Succes met je hond, fijn dat je hem een gouden mand hebt gegeven!

Dat was juist wat ik bedoelde  In eerste instantie vond ik het altijd sneu om ze alleen te laten, en deed er alles aan om ze niet alleen thuis te laten blijven. Totdat ik inzag: hé, zo leren ze het nooit, en een beetje rust is juist ook wel goed! Dus nu blijven ze bij mij (na opbouw) toch zo'n 4 uur alleen.
Ik geef ze wat te doen (kong met leverworst) en ze vinden het niet eens erg!

7 x per dag uit en elke dag met een balletje gooien? Ik denk dat jouw hond blij is als ie een keer een middag alleen is en rust heeft.... Serieus ik denk dat je eerder te veel doet met je hond dan te weinig! Casper heeft ook altijd zin om mee te gaan toch is hij ook snel overprikkeld....
Vertrouwen krijg je niet alleen door samen iets te doen maar vooral ook door samen niets te doen en de hond voldoende rust te geven. Een hond deint ongeveer 18 uur per dag te slapen.

Als de hond een keer alleen is en jij komt thuis dan bouw je ook vertrouwen op. Je komt altijd terug!

Dus geef je hond voldoende rust 4 keer per dag uit waarvan minimaal 1 wandeling waarbij hij los kan lopen is meer dan voldoende. Geef ipv een wandeling eens een kluif, een kong of doe een denk spelletje of een puzzel. Met mentale uitdaging zijn honden vaak zeker zo blij als met altijd maar wandelen of balletjes gooien.

Bedankt voor alle reacties ten eerste!

Ik heb zelf niet zo de behoefte om de dominante bazin te zijn, zit ook niet echt in mijn karakter.

De vorige eigenaar was heel erg van "ik bepaal wat wanneer etc "

Ik denk dat ik probeer te voldoen aan dat wat de vorige eigenaar allemaal met haar zei te doen. (Maar die heeft haar afgestaan vanwege tijdgebrek voor het beestje..tegenstrijdig)

Ze had niet geleerd om alleen te zijn, was altijd wel bij iemand thuis en anders bij de opvang.

Dat gaat ook steeds beter nu hoor. In het begin deed ze haar behoefte in huis als ze even 2 uur alleen was nu nog sporadisch.

Als ik weg ga of thuis kom maak ik daar ook geen grote gebeurtenis van. Doe alsof er niks aan de hand is en loop langs haar op zeg dag Djee..en ga even lezen ofzo.

Als ze me steeds volgt wijs ik haar naar d'r plek..Het gaat stiekem ook best goed.

Ik ben gewoon nog wat onzeker als nieuwe honden eigenaar over hoe ik het doe.

Ik vind echt dat je ontzettend goed bezig ben hoor! Zorg dat je het lekker op je eigen manier doet, en de hond zal uiteindelijk zich prima op zijn plek voelen bij jou!

Vooral NIET die vorige eigenaar gaan kopieren, zou ik zo zeggen. Vertrouw op je buikgevoel, en pas geen regels/methodes toe die je niet liggen, want als je er zelf geen goed gevoel bij hebt, kan je het ook niet duidelijk overbrengen. Wees niet te streng voor jezelf en niet voor de hond. Je doet het goed, joh, geniet van je leuke rakker!

Zoals Christel aangeeft, niet de vorige eigenaar willen kopieren of denken dat die het beter deed; hij heeft immers de hond niet gehouden, dus erg goed was het ook niet.

Geef de hond en jezelf tijd, om aan elkaar en de nieuwe situatie te wennen, doe je best en vertrouw erop dat dit, goed is. het best zichtbaar is dit aan je hond.