angst, maar waarvoor?

Gina is sinds ongeveer een week bang voor een bepaalde plek in huis. Niet constant, maar zo ongeveer 1x per dag. De ene keer duurt dit een uurtje, de andere keer wel 2 of 3 uurtjes.

Waar ze precies bang voor is, ik heb geen flauw idee. Ze kijkt richting de achterdeur en bijft hier dan ook uit de buurt. Als ze weer zo'n angstmoment heeft loopt ze constant onrustig door het huis, ze volgt me overal en kijkt steeds richting die plek. Ik heb niet het idee dat ze bang is voor iets buiten want als ik haar ga uitlaten en ik ga door de achterdeur gaat ze gewoon mee en buiten is ze ook totaal niet bang. Naast de achterdeur zit een raam. Ik dacht eerst dat ze misschien bang was voor het gordijn dat een beetje heen en weer waait maar ik heb ze vastgebonden en dat helpt niets.

Nu heeft ze dus weer zo'n angstmoment. Ze wil niet eten en zelfs niet spelen. Ik ga nu af en toe in die hoek zitten en dan komt ze wel naar me toe. Ik ga dan heel vrolijk doen en probeer haar aan het spelen te krijgen en te belonen met snoepjes om haar duidelijk te maken dat ze niet bang hoeft te zijn. Maar ze heeft daar geen interesse in en kijkt me aan of ik gek ben..

Het gekke is dat dit over een uurtje ineens weer over kan zijn. Dan loopt ze gewoon rond alsof er niets aan de hand is (ook bij die achterdeur). Ik snap er niks van. Ik pieker me suf maar volgens mij is er toch echt niets anders dan anders op die plek. Voor zover ik weet is ze ook nergens van geschrokken ofzo.. anders zou ze wel de hele tijd bang zijn toch? En niet af en toe..

Omdat ik niet weet waar ze nou precies bang van is weet ik ook niet zo goed hoe ik haar hier overheen kan helpen.

Gina is nu bijna 7 maanden. Ik heb wel gelezen dat dit een soort angstperiode is waarin pups vaak voor allerlei dingen bang zijn.

Herkent iemand dit en weten jullie misschien hoe wij hier het beste mee om kunnen gaan?

pff geen idee. baylee is inmiddels 8 maanden bijna en die heeft nergens last van . zelfde sul als altijd.

klinkt heel zweverig, maar misschien last van entiteiten, iets waar mensen niet zo snel over nadenken, maar het kan echt..'

Probeer eens te ontdekken of het steeds op de zelfde tijden is. Misschien is er een bepaalde licht inval? Schaduwvorming van iets?

Is het gordijn dicht? Misschien zit er iets achter bij het raam? (vogeltjes, kat..)
Is het gordijn open? Misschien helpt het om het even dicht te doen

Misschien hoort ze iets?

Ja, het zou van alles kunnen zijn.

Gr. Alexandra

Geen idee... Bink heeft het nog nooit gehad. Gek, eigenlijk... Hoor het wel vaker dat honden ineens tegen een muur gaan blaffen o.i.d....

Heel misschien zit er wel een muisje in de muur? Hebben wij ook eens gehad met onze katten. Voor ons mensen echt vrijwel onhoorbaar, maar dieren horen alles veel beter.

Weerspiegeling van een raam. Onze hond reageert ook wel eens raar, als ze bijvoorbeeld ons ziet in de weerspiegeling van een raam.

Ik moest hier ook gelijk aan denken, maar ja, dat kan ook niet anders.
Het is heel goed mogelijk aangezien honden en katten dingen kunnen waarnemen die (veel) mensen niet kunnen zien.

Aan de andere kant kan het ook weerspiegeling zijn, maar ik begrijp dat het niet altijd op het zelfde tijdstip is, dus de zon of een andere weerspiegeling................dat zou je dan zelf ook moeten zien.

En misschien is het een fase. Een fase die elke hond wel heeft, en zaak is om er niet op te reageren. Het gaat dan vanzelf weer over.

nou inderdaad ik ben helemaal niet zweverig maar heb dat ook weleens gedacht ze zeggen dat kleine kinderen en dieren daar gevoelig voor zijn 
mijn stiefzoontje zag ineens snachts een man in zijn slaapkamertje en mijn hondje ging rond die zelfde tijd die kamer niet in maar liep er met een grote boog omheen
dus tja of je in zoiets moet geloven weet ik niet maar zou een verklaring kunnen zijn
mijn hondje heeft ook een keer savond bij me op de bank gezeten en ging ineens heel boos naar de muur grommen ook zoiets raars 
soms toch jammer dat ze niet kunnen praten haha

Ik denk ook in de eerste plaats aan een vreemde lichtinval oid.
Hoeft maar een klein verschil te zijn.(wolken even voor de zon..)
een flikkering

Entiteiten...ga het baasje nou ook niet bang maken he.
Eén bang hondje is genoeg

Waarom zou je er bang voor moeten worden? Dat is helemaal niet nodig hoor!
Entiteiten hebben niets kwaads in de zin, vaak is het zelfs een geliefd familielid of vriend die is overleden en even komt kijken. Niets om je zorgen om te maken!!

Ik geloof ook wel in die entiteiten eigenlijk.. Ik heb dat vroeger als kind ook wel eens gezien (of in ieder geval, dat denk ik).

ik ben het helemaal met je eens niets om bang voor te zijn maar ik snap wel dat sommige mensen dat toch zijn aangezien ze niet kunnen zien wie het is en wat die wil dus is het bij de meeste meer de angst voor het onbekende denk ik

Ik merk dit soms ook bij Nero. Ik weet, voel en soms zie, dat er entiteiten bij mij in huis zijn, vaak in de keuken of in de serre. Nero kan soms ineens naar de serre lopen en hier gaan staan grommen... Zijn haren in zijn nek staan dan rechtop en hij staat helemaal gespannen.
Wanneer ik naar hem toe loop, met hem mee kijk en hem gerust stel is er niets meer aan de hand.
Ik gooi het, voor mezelf, dan ook op entiteiten.

Apparaat dat aanslaat wa je zelf niet eens meer bewust hoort? Bv geyser oid en wat hij daar ineens hoort? Soms koppelen honden ook iets aan een plek wat je niet zou verwachten. Ik ben met Janouk ooit gevallen met de fiets, hij werd niet bang voor de fiets maar wel voor da stuk weg. Dus als Gina iets gehoord heeft op het moment dat zij daar stond, wat verder niets met die plek te maken had in jouw ogen, kan zij dat toch gekoppeld hebben.

Spot was als kleine pupperd bang voor wapperend plastic enzo, bij een maand of zeven ineens helemaal panisch voor een oude rioolbuis ?? Idd met hem erheen gelopen, buis geaaid, hij snuffelen en toen was het over. Ik denk dat het belangrijkste is dat jij gewoon rustig blijft, niet te veel aandacht aan besteden. Als jij laat merken dat er niks is om bang voor te zijn, straal je dat ook wel uit. Ondertussen lekker door met socialiseren.

Groet,

Mireille