Plots overleden

Hallo,

Een week of vier geleden, wou ons hondje een Yorkshire Terrier van 12 jaar oud even niet eten,
het is een mager hondje altijd geweest, maakte me niet gelijk zorgen, natuurlijk.
De ene dag at hij goed, de andere dag alleen wat hij lekker vondt.
Soms weer gewoon eten, dan weer brood met pate. Maar verder was er niets aan de hand. (tuurlijk zeiden mensen je verwend hem en geef hem gewoon helemaal niets dan eet hij vanzelf wel weer) Maar omdat hij al zo mager was, dacht ik hij eet maar
gewoon wat hij lekker vind.
Afgelopen week op zondag, heeft hij alles gevreten, maandag alleen lekkere koekjes, dacht hij zit nog vol. De hete week begon, en donderdags was hij heel traag, maar goed, vrouwtje ook, door die hitte. Dus nog geen zorgen.
Tot dat ik zwarte ontlasting zag ik wist dit is niet goed, natuurlijk dieren arts gebeld, maar hoefde niet met spoed te komen, kon nog even afwachten. Kon wel even aan
het eten liggen, of de hitte...?????
Vrijdag heeft hij weer gewoon gegeten, gespeeld, en zich uitgeslooft.
Zaterdag morgen, zakte hij door de poten heen, opgepakt en naar huis, hij kon
niet meer op de poten staan. Dronk nog steeds normaal. Even afgewacht en we zouden zondags maar gewoon naar de dienstdoende da gaan.
Ineens op zondag was hij slap, en keek me triest aan, begon naar lucht te snakken,
en heb hem in mijn armen genomen, om te kijken wat de beste houding was.
Toch maar neergelegd, en het hart was aan het pompen niet normaal, tong eruit en hij trok de lippen op, ik heb hem verteld dat hij mocht gaan en niet hoefde te vechten,
dat wij heel veel houden van hem en we hem vreselijk zouden missen.
Het ging snel en steeds langzamer, en toen was daar de laatste zucht, de ontlasting die er nog uitkwam was helemaal zwart.
Ben kapot ervan, en ook boos dat de da zei is niet spoed hoeft nog niet wacht nog maar af. Nu is hij niet meer hier bij ons. Ben ook boos op mijzelf, had een andere da gebeld...

De enige symptonen waren het niet willen eten van zijn eigen eten,
en wel wat hij allemaal heel lekker vond, brood met pate ons vlees, ben nu blij dat
hij dat nog heeft gekregen en niet uitgehongerd werd. Geen diaree, niet abnormaal
veel/weinig drinken.... zou hij echt gewoon oud en op zijn geweest???

Rust zag mijn liefste .

Wat een triest verhaal zeg, maar ook mooi dat je de hond zo in je armen had. Sorry voor je verlies!Voel je vooral niet schuldig dat je die andere da niet hebt gebeld, dat heeft geen enkele zin, je maakt jezelf er dan alleen maar ziek van.
Mijn gok zou zijn dat je hond oud en op was. Je hond heeft in dat geval toch een rustige dood gehad? Daarmee bedoel ik geen spoed operaties of medicatie en toestanden. Veel sterkte gewenst hoor!

Je mag nu echt niet gaan rondlopen met schuldgevoelens hoor.
Ik zou hetzelfde gedaan hebben als jou.
Hij is mooi in je armen heen gegaan.
Je hebt afscheid kunnen nemen.

Ik weet best dat het niet makkelijk zal en dat je nog honderd keer zal denken
had ik niet dit of dat moeten doen.

Niet doen, denk aan de mooie tijden met hem.

Veel sterkte.

Heel veel sterkte met het verlies van je lieve maatje !

Allereerst wil ik je veel sterkte toewensen voor de komende tijd...En natuurlijk ga je je nu afvragen: had ik niet iets meer kunnen doen of anders... dat hoort allemaal bij het rouwproces en de acceptatie van het gebeurde...
Nogmaals heel veel sterkte

ik vind het raar van de dierenarts, geen spoed, zwarte ontlasting kan een maagbloeding zijn,
ik had dan persoonlijk wel een ander gebeld,
maar goed, dat is achteraf,
12 is nog niet zo oud hoor,
maar ik vind dat je jezelf geen schuld moet geven, je hebt hem vast gehouden, en laten voelen dat je er tot het eind voor hem bent geweest

dat is ook belangrijk,
mijn vorige hondje had maag problemen, en had soms echt zwarte ontlasting, en ik was ook blij dat hij wat at,
wat dan ook,
je hebt goed voor hem gezorgd,
en nu moet je het verdriet gaan verwerken,
heel veel sterkte met dit verlies,
probeer een beetje rust te vinden, je was er voor hem, toen hij je nodig had,

Wat erg voor je.
Heel veel sterkte met het grote verlies.

Bedankt allemaal,

Nee hij was verder niet ziek. Hij was wel een zoals ze dat zo mooi noemen, een
doorgefokt hondje, slechte botten, altijd door de pootjes zakken, maar kon goed
mee komen. Al wat iedereen dacht en zei was, wat een eigenwijs...
Ik ga het proberen los te laten, en weet dat hij het nu goed heeft.
Iedereen die hem de laatste week gezien heeft, zeggen ook hij was op, maar echt
niet ziek. We moeten door, maar had nooit verwacht dat het zo'n pijn zou doen.

Heel erg voor je, maar je hebt heel goed gedaan met de manier waarop je afscheid nam. Dat je zei dat hij mocht gaan. Op een bepaald moment is de tijd voor iedereen daar, voor mens en voor dier. En inderdaad, als het zo warm is hebben onze oude hondjes het ook moeilijker en sterven er meer.

Maar 12 jaar is een mooie leeftijd. Ik vind het heel mooi dat hij tot zo op het laatst heeft kunnen spelen en genieten van hapjes die hij graag had.

Hoe moeilijk ook voor jullie, maar het is goed dat jullie niet meer bij een DA geweest zijn die mogelijk zijn leven nog een beeeeetje zou kunnen rekken, met mogelijk alle pijn en gevolgen van dien, ... en dan alsnog voor jullie de beslissing van inslapen.

Je had een lieve, flinke hond, die tot aan het eind zijn weg gegaan is en je hebt op een goede manier afscheid genomen... Ik hoop dat dat je helpt in je verwerkingsproces. Missen doe je hem toch, ook als hij nog een paar maanden langer geleefd had. Missen doe je omdat je van hem hield en nog van hem houdt. Bewaar hem in je hart en in je gedachten. Zo is het goed.

Sterkte.

Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen met dit onverwachtse verlies. Doet zoveel pijn en gemis is zo groot.

Maar sta geheel achter de tekst van Kylie hierboven.
Mijn hondje is ook 12 jr geworden, had haar zo graag 15 jr of ouder zien worden, maar besef nu ook dat wij heel blij mogen zijn dat zij de mooie leeftijd van 12 heeft bereikt. En 12 jaar is niet een van de jongste meer, hoe speels ze ook nog kunnen zijn...

Vind het heel moedig en toont als ware liefde, de woorden die je hem hebt toegesproken.

Mijn hondje at ook wat minder, wel lekkere dingen. Dacht dat ze haar eigen eten wat minder ging vinden. Ene dag wat minder actief, andere dag heel speels. Dacht leeftijd. Heb wel onderzoeken laten doen, gezond verklaard. Maar 4 mnd later bleek ze toch heel ziek te zijn. Bedoel hiermee te zeggen, dat je altijd het beste voor je hondje over hebt maar sommige dingen je niet in de hand hebt en boven je macht gaan.

Nogmaals sterkte met alles te verwerken en het gemis

Je moet jezelf geen verwijten maken.
Wat het is geweest, blijft gissen, het gemis is er toch...

Een hond verliezen valt heel erg tegen...

sterkte

snap je verdriet heel goed heb me hondje 3 weken geleden ineens verloren binnen een dag nooit ziek geweest ben er kapot van wist niet dat dit zon verdriet zou geven ja dus  sterkte met je verlies
grtjes hilde

Mijn yorkies waren ruim 14, 15, en bijna 16 jaar, toen ze overleden.
Het schijnt dat de gemiddelde leeftijd van Yorkshire Terriers ergens rond de 13 a 14 jaar is, maar je zegt zelf dat hij toch al een wat 'zwakker'gestel had, dus is ouderdom toch heel voor de hand liggend.
De verwijten die je jezelf maakt, horen bij het rouwproces, je zult bijna geen baasje treffen, die niet heeft gedacht, had ik maar zus of zo, je moet alleen wel reeel blijven, en jezelf geen onnodige verwijten (blijven) maken.
Je zult het heus ooit een plaatsje kunnen geven, bedenk dat je er was voor hem in zijn laatste momenten, en goed voor hem was in zijn goede jaren, dat is toch het allerbelangrijkst, dat hij wist dat je van hem hield?
Ik zal een kaarsje voor jullie branden, voor jou en je Yorkie, naast de kaarsjes voor mijn Yorkies, wie weet vinden ze elkaar....
Heel veel sterkte....

Allemaal heel erg bedankt. En iedereen heel veel sterkte.
Morgen komt hij weer thuis, dat vind ik heel erg fijn. En idd we hebben altijd alles uit de kast gehaald om hem goed te
verzorgen. Ben idd blij dat hij hier is gegaan, zijn pootje in mijn hand. Misschien hadden we het kunnen rekken voor een tijdje,
dat zullen we nooit weten. Maar het hondje van mijn mams, is aan het infuus bij de dierenarts gestrorven, helemaal
alleen, dat vond zij weer heel erg. Denk dat je altijd allemaal wel wat schuldgevoelens zult hebben.
Ik ben blij dat ik dit met jullie heb kunnen delen, voel me een stuk opgeluchter. Maar nog steeds verdrietig. .
Ik heb hier nog zo'n viervoeter, van 11 jaar lopen, hij mist hem natuurlijk ook, zoekt hem nog steeds.
En ik zie hier zoveel info en tips, dat ik hier nog vaak zou blijven "meelezen en meereageren".

hoi beste natas,heel veel sterkte met dit grote verlies,ik weet hoe je voeld,ik heb vorige week me hondje in moeten latenslapen,ik voel me af en toe ook schuldig,had ik niet zo gekund,of had ik niet beter kunnen wachten,me hondje had slechten nieren gekregen,hij plasten heel veel binnen,en hij deed het ook overdag en snachts,er waren wel pillen voor,maar moest hij wel veel onderzoeken krijgen,hij heeft de ziekte van cushing gehad,ik vond het zo moeilijk om hem te laten inslapen,ik mis hem ook heel erg,maar 15 jaar is wel een mooi leeftijd,heel veel sterkte,xxx sandra

Beste Sandra

Gecondoleerd met je verlies.En ik wens je veel sterkte.


Je reactie is op een oud topic van augustus 2012 dus ik denk niet dat Natas hem nog zal lezen.

vr gr